The Fog Ensemble
photo by Sophia Tolika (Σοφία Τoλίκα)
Οι Αντώνης Καρακώστας (προγραμματισμός, κιθάρες), Νικόλας Κονδύλης (μπάσο) και Γιώργος Νανόπουλος (ντραμς) είναι πρώτα φίλοι που μοιράζονται στιγμές της ζωής τους και έπειτα οι The Fog Ensemble. Γνωρίστηκαν το 2011 στη Θεσσαλονίκη, από όπου και όλοι τους κατάγονται, και το 2015 έπειτα από κάποια χρόνια μουσικής ωρίμανσης, κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους ομώνυμο δίσκο, στην φίλτατη Melotron Recordings του Κώστα Γιαζλά. (η δεύτερη συλλογή του Υπογείου, έχει την διαδικτυακή της παρουσία εδώ). Φέτος, τρία χρόνια μετά τη γνωριμία μας μαζί τους, οι Fog Ensemble μετακομίζουν στην πανταχού παρούσα Inner Ear, κρατούν το ίδιο ύφος αλλά μετασχηματίζονται ελαφρώς σε ότι αφορά τη διάρθρωση του δίσκου τους και κυκλοφορούν το “Throbs”.
Οι ηχητικές διαφορές μεταξύ των δύο κυκλοφοριών είναι από τη μια εύκολα εντοπίσιμες, αφού προφανώς στο "Throbs" χρησιμοποιήθηκαν περισσότερα back synths, οι μεταβάσεις-περάσματα εντός των κομματιών απουσιάζουν σχεδόν τελείως και επίσης ο τρόπος ταξινόμησης των τραγουδιών έχει λογική αρχή, μέση και τέλος. Από την άλλη, ο τρόπος γραφής των Fog Ensemble έχει και πάλι αυτή τη μυστηριακή και μυσταγωγική τεχνοτροπία του shoegaze, που δεν επιτρέπει την εύκολη -ακόμη και ενός αναλυτή- είσοδο στο μυαλό των καλλιτεχνών. Ο συνολικός ήχος της καινούργιας κυκλοφορίας, έχει εμφανώς περισσότερες μελωδίες που με ένα πρώτο άκουσμα τις βρίσκουμε στα “Lighthouse” και “Weather Girl”. Ο δίσκος του 2015 έκλεινε ίσως με το κομμάτι που θα συνέδεε το χθες με το σήμερα. Το “Melting Statues” είναι το μόνο που παρότι ανήκει σε εκείνη την πρώτη ομάδα τραγουδιών, έχει τις ποσότητες μελωδίας που το φέρνουν πιο κοντά στο “Throbs”.
Οι The Fog Ensemble νομίζω πως εδώ φέρνουν μια ακόμη πλευρά τους στην επιφάνεια. Το σκοτεινό σκηνικό της απρόσωπης μεγαλούπολης, από την οποία ξεπηδούν όπως και το 2015 και οι τωρινοί τους ήχοι όπως λένε, δεν τους εμποδίζει καθόλου να γράψουν σε μελαγχολικό ύφος, αλλά να γίνουν περισσότερο συγκεκριμένοι. Ο όρος "Concrete Shoehaze" που αναφέρουν κατά τη διάρκεια της συνέντευξής μας μαζί τους, είναι αυτό που αναζητούσαν να βρουν και μάλλον το βρήκαν. “Συμπαγώς” για το Throbs, σημαίνει τη μελωδία και τη συνεκτικότητα μεταξύ των επτά διαφορετικών ιστοριών που περιέχει ο δίσκος. Επτά κομμάτια που αν αποτελούσαν τα μέρη μιας ταινίας, ενώθηκαν για να σχηματίσουν ένα φιλμ που αρχίζει, εξελίσσεται και τελειώνει ευτυχώς διαθέτοντας ένα νόημα. Το ιδιαίτερα γρήγορο ρυθμικά “Breathe”, με γύρισε πίσω στον πρώτο τους δίσκο. Μοιάζει η μπάντα να ήθελε να κλείσει ναι μεν έναν κύκλο, επιστρέφοντας όμως και υπενθυμίζοντας και στον ίδιο της τον εαυτό την καταγωγή και αρχή της.
Ακούστε τους ζωντανά στην Αθήνα στο Death Disco την Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου και διαβάστε τη συζήτησή μας μαζί τους.
"Throbs" by The Fog Ensemble (out 19/10 via Inner Ear)
Το Υπόγειο: Γεια σας Fog Ensemble, χαιρόμαστε πολύ για αυτή τη συνέντευξη, που γίνεται μετά και την πρόσφατη δεύτερη κυκλοφορία σας. Πότε ήρθατε για πρώτη φορά σε επαφή με τη μουσική; Η αφορμή ήταν κάποια ακούσματα ή η ενασχόληση με μουσικό όργανο;
Νικόλας Κονδύλης: Πρέπει να ήμουν 7 ετών όταν μετά από παρότρυνση των γονιών μου ξεκίνησα να πηγαίνω ωδείο για να μάθω κιθάρα. Δεν ήθελα ιδιαίτερα προτιμούσα να παίζω μπάσκετ και για αυτό σταμάτησα μετά από 6 χρόνια. Το μπάσο το έπιασα πολύ αργότερα στα 16 μου επειδή οι φίλοι μου στο σχολείο είχαν συγκρότημα αλλά τους έλειπε ο μπασίστας.
Γιώργος Νανόπουλος: Πρώτη επαφή ήταν στην ηλικία των 8 ή 9 ετών, όταν και ξεκίνησα μαθήματα κλασικής κιθάρας, τα οποία αν και έληξαν σχετικά σύντομα (2 έτη) και μάλλον άδοξα , ήταν ικανά να με κάνουν να συνειδητοποιήσω την ομορφιά του να δημιουργείς μουσική. Αφορμή δεν θα έλεγα ότι ήταν κάποιο μουσικό άκουσμα, αλλά η πεποίθηση των γονιών μου ότι η μουσική παιδεία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της γενικότερης παιδείας ενός ανθρώπου. Με τα τύμπανα ασχολήθηκα αργότερα σε ηλικία 15 ετών.
Αντώνης Καρακώστας: Ξεκίνησα πιάνο 8 ετών και από τότε δεν σταμάτησα να ασχολούμαι με τη μουσική. Την κιθάρα την έπιασα στα 15 από αντίδραση στη κλασική μουσική παιδεία!
Το Υπόγειο: Προέρχεστε όλοι από την πόλη της Θεσσαλονίκης;
Ναι.
Το Υπόγειο: Ποια ήταν η πιο καθοριστική περίοδος για τη διαμόρφωση του σημερινού μουσικού σας κόσμου;
Ν:Η δεκαετία του 90, δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια άλλη !
Γ: Σίγουρα τα 90s.
Α: Συμφωνώ και εγώ!
Το Υπόγειο: Πώς γνωριστήκατε για να σχηματίσετε τους The Fog Ensemble και γιατί "ensemble" και όχι "Band"; Πείτε μας περισσότερα για το ποιοι είστε.
Είμαστε φίλοι από πολύ παλιά με κοινή παρέα, δηλαδή έχουμε βγει άπειρες φορές μαζί για ποτά, έχουμε βρεθεί σε διακοπές, παίζαμε μπάλα κλπ. πολλά χρόνια πριν αποφασίσουμε να κάνουμε το συγκρότημα. Η ιδέα ήταν του Αντώνη και μας την είπε παραμονή Χριστουγέννων του 2011 που ήμασταν κλασικά έξω όλοι μαζί. Το "Ensemble" τo υιοθετήσαμε γιατί μας φαίνεται πιο επίσημο, κάπως πιο “μουσικό” κατά μία έννοια.
To Υπόγειο: Το δελτίο τύπου του νέου σας δίσκου μιλάει για Manchester και shoegaze. Τι από τα δύο είναι για εσάς ικανότερο να σας τοποθετήσει μουσικά; Ποιος είναι τελικά ο μουσικός σας προσανατολισμός;
Ίσως να μην υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος προσανατολισμός με την έννοια της ταμπέλας αν και θα μας άρεσε, γι’ αυτό και αστειευόμενοι λέμε ότι παίζουμε “Concrete Shoehaze”. Υπάρχουν πάντως κάποια συγκροτήματα που συνδύαζαν το groove του Manchester και αυτές τις υπέροχες κιθάρες του shoegaze με επιτυχία. Εμείς προσπαθήσαμε να το εξελίξουμε σε μια πιο σύγχρονη μορφή του βάζοντας και άλλες από τις επιρροές μας κυρίως στα ηλεκτρονικά μέρη.
Το Υπόγειο: Ποιος από εσάς έγραψε τη μουσική και ποιος έκανε την τελική σύνθεση και μίξη;
Ο Αντώνης (προγραμματισμός, κιθάρες) έρχεται στο στούντιο με μια σύνθεση, την οποία και ακούμε όλοι μαζί. Έπειτα ο Νικόλας (μπάσο) και ο Γιώργος (ντραμς) προσθέτουμε τις ιδέες μας και αφού προσαρμόσουμε τη σύνθεση στο ύφος της μπάντας, την εξελίσσουμε σε κομμάτι.
Το Υπόγειο: Θα ήθελα να μας πείτε για την εποχή του 2015, όταν στην ιδιαίτερα φιλοσοφημένη και φιλόδοξη Melotron Recordings της Θεσσαλονίκης κυκλοφορείτε τον πρώτο σας δίσκο. Τι θυμάστε από τότε και τι κρατήσατε μέχρι και σήμερα;
Την μεγάλη μας χαρά όταν επικοινώνησε μαζί μας ο Κώστας ο Γιαζλάς της Melotron Recordings και μας είπε ότι τον ενδιαφέρει ο δίσκος. Να πούμε την αλήθεια δεν τον είχαμε στείλει και πουθενά εκείνη την περίοδο απλά είχαμε ανεβάσει κάποια από τα κομμάτια του στο soundcloud. Η πρώτη μας επαφή με τη δισκογραφία και η αγωνία για τις κριτικές είναι σίγουρα κάτι που θα το κρατάμε για πάντα !
Το Υπόγειο: Πως ήρθατε σε επαφή με την Inner Ear; Επιδιώξατε να απευθυνθείτε και κάπου αλλού εκτός από την εγχώρια δισκογραφία;
Είχαμε μιλήσει και λίγο πριν κυκλοφορήσει ο πρώτος μας δίσκος και στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι να γράψουμε τον δεύτερο είχαμε κρατήσει μια διακριτική επαφή. Δεν χρειάστηκε να απευθυνθούμε κάπου αλλού και δεν θέλαμε κιόλας. Τους στείλαμε τον δίσκο, τους άρεσε πολύ κι έτσι κυκλοφόρησε.
photo by Sophia Tolika (Σοφία Τολίκα)
Το Υπόγειο: Πόσο χρόνο πήρε η ηχογράφηση του άλμπουμ και που έγινε αυτή; Ποιος έχει κάνει την παραγωγή;
Η ηχογράφηση διήρκεσε 4 μέρες από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ και τον περισσότερο χρόνο τον ξοδέψαμε μετά στις μίξεις. Το τελικό αποτέλεσμα προέρχεται από τη συνεργασία μας με τον Κώστα Φραγκόπουλο (Shellac Studio) και τον Γιάννη Χριστοδουλάτο (SweetSpot Production studio).
Το Υπόγειο: Γνωρίζοντας και αγαπώντας το shoegaze, ξέρουμε φυσικά και τη μελαγχολική καταγωγή του ύφους του. Αν γράφατε σε κάποιο άλλο είδος, θα παραμένατε στο ίδιο mood;
Το πιθανότερο ναι. Έτσι βγαίνει από μέσα μας δεν είναι κάτι που το προγραμματίζουμε.
Το Υπόγειο: Υπάρχει κεντρική ιδέα πίσω από το "Throbs"; Δεν μπορώ να φανταστώ το σε στιγμές σχεδόν σκληρό "False Moves" να συνυπάρχει με το (δικό μου αγαπημένο) γλυκά μελαγχολικό "Weather Girl", χωρίς κάποιου είδους προσχέδιο.
Θα λέγαμε ότι το “Throbs” αποτελείται από 7 διαφορετικά soundtracks. Αν ήταν ταινία, θα ήταν σπονδυλωτή, αποτελούμενη από 7 διαφορετικές ιστορίες με κοινό παρονομαστή το ότι διαδραματίζονται στο ίδιο μέρος-σκηνικό, αυτό της απρόσωπης μεγαλούπολης που είναι η βασική μας επιρροή όπως και στον πρώτο δίσκο. Σκοπός μας είναι να μη δημιουργούμε κάτι μονοδιάστατο. Θέλουμε να συνυπάρχουν κομμάτια με διαφορετικό χαρακτήρα, χωρίς όμως αυτό να αλλοιώνει το γενικότερο ύφος της μπάντας.
Το Υπόγειο: Πείτε μας έναν Έλληνα και έναν ξένο καλλιτέχνη που θεωρείτε μουσικό πατέρα σας στην μέχρι τώρα πορεία σας.
Ν: Έχω πολλούς αγαπημένους μουσικούς αλλά δεν μπορώ να πω ότι θεωρώ κάποιον “πατέρα” μου.
Γ: Οι Sonic Youth.
Α: Δεν υπάρχει κάποιος μουσικός που να έπαιξε τόσο μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση του μουσικού μου χαρακτήρα, ώστε να τον θεωρώ “μουσικό πατέρα” μου.
Το Υπόγειο: Και η ερώτηση που κάνουμε πάντα, παίρνοντας ενδιαφέρουσες ενίοτε απαντήσεις... Γιατί γράφετε μουσική;
Ν: Ίσως γιατί ακόμα πιστεύω ότι θα γίνω (έστω και στα 40 μου) ροκ σταρ, αλλά η αλήθεια είναι ότι έχω συνηθίσει εδώ και κάποια χρόνια τον κύκλο πρόβες, live, ηχογράφηση, δίσκος και δεν μπορώ να το σταματήσω ακόμα και αν με κουράζει. Ορισμένες φορές πάντως προτιμώ να πηγαίνω για μπάσκετ.
Γ: Για να μη μου τα φάνε οι ψυχαναλυτές.
Α: Γιατί δεν με φαντάζομαι να ασχολούμαι με κάτι άλλο.
Το Υπόγειο: Με τι ασχολείστε όσο δεν σας απορροφούν τα της μουσικής σας;
Ν: Με το να παίζω μπάσκετ και να μεγαλώνω τον γιο μου. Επίσης έχω και πρωινή δουλειά.
Γ: Με την οικογένειά μου όσο μου επιτρέπει η δουλειά μου...
Α: Με τον γιο μου, τη γυναίκα μου και τη δουλειά μου.
Το Υπόγειο: Τι γνώμη έχετε για τη μουσική κουλτούρα της Θεσσαλονίκης; Εσχάτως για παράδειγμα, η πόλη έπαψε πλέον να διαθέτει κάποιο σύγχρονο εναλλακτικό ραδιόφωνο πολιτισμού ή μουσικής.
Υπάρχουν κάποιοι, ελάχιστοι βέβαια, παραγωγοί και στο κανονικό αλλά και στο ιντερνετικό ραδιόφωνο που το ψάχνουν ακόμα και μπράβο τους. Όπως και από συγκροτήματα η πόλη είναι φουλ δημιουργική άσχετα με το είδος που παίζει το καθένα. Τώρα όσον αφορά τη μουσική κουλτούρα της πόλης, ας το αφήσουμε καλύτερα…
Το Υπόγειο: Ποια live σας έρχονται μέσα στο επόμενο διάστημα; Σχέδια για το μέλλον υπάρχουν;
Θα παρουσιάσουμε live το Throbs μαζί φυσικά με κάποια κομμάτια από τον πρώτο μας δίσκο, στην Αθήνα στο Death Disco την Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου. Μέσα στο πλαίσιο της προώθησης του Throbs προγραμματίζουμε και άλλα live, ενώ ταυτόχρονα δουλεύουμε καινούργιες ιδέες για επόμενες κυκλοφορίες.
Το Υπόγειο: Παίδες σας ευχαριστούμε για το θαυμάσιο "Throbs"... Καλοτάξιδο !
