The Man & His Failures
Manos Karakatsanis
Από τους παλιούς πια στο χώρο της νέας ανεξάρτητης ελληνικής μουσικής και μία από τις πιο συμπαθείς και σταθερές μορφές της, ο Μάνος Καρακατσάνης (ή απλά Manos K.) αφήνει για λίγο το "infected folk 'n' roll" των Mani Deum, με τους οποίους έχει κυκλοφορήσει δύο δίσκους, και μπλέκει σε έναν ηλεκτροφόρο dark wave ιστό, τον οποίο υφαίνει με ευλάβεια με το όνομα The Man & His Failures στην πρώτη του solo κυκλοφορία. Πρόκειται για το 4-track EP "Persona Non Grata", ένα αξιολογότατο δισκογράφημα που στα 18 λεπτά του καταφέρνει ακαριαία να σε κερδίσει και να σε βυθίσει στο, άλλοτε απαλό και άλλοτε πηχτό, σκοτάδι της. Κυκλοφορεί ψηφιακά και σε κασέτα από την "A Man Out Of A Man". Με χαρά καλωσορίζουμε στο Υπόγειο τον Μάνο, ο οποίος μας μιλάει για το νέο του project, τo επερχόμενο live στο Six D.O.G.S (3 Nοεμβρίου), αλλά και για πολλά άλλα, όπως για παράδειγμα για την τεράστια αγάπη του για την τεράστια αγάπη μας, για τον Nick Cave...
* Οι φωτογραφίες που κοσμούν το άρθρο είναι της Αναστασίας Παπαδάκη.
Persona Non Grata by The Man & His Failures
released October 6, 2018
*Manos K. / Voice, Lyrics, Music, Guitar, Vision
*Constantine Kyrtsis / Guitars, Bass, Keys, Programming, Arrangements
*DUSK / Vocals on 02.
*Panos Tsekouras / Recordings, Mixing, Mastering
*The Prowler / Remix on 04.
Recorded at Top Floor Studios during the summer of 2018 .
Artwork by Iam Nothe design. Photo by Anastacia Papadaki Photography.
Το Υπόγειο: Μάνο, καλώς ήρθες στο Υπόγειο και συγχαρητήρια για τη νέα σου solo κυκλοφορία. The Man & His Failures: Ποιες είναι οι μεγαλύτερες αποτυχίες του σύγχρονου ανθρώπου; Πώς επέλεξες το συγκεκριμένο όνομα για το solo project σου;
Σας ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία. Το συγκεκριμένο όνομα τριγύριζε στο μυαλό μου τα τελευταία δυο χρόνια. Στην αρχή σκεφτόμουν να το κάνω τίτλο τραγουδιού για τους Mani Deum, μετα προέκυψε όνομα σόλο project. Είμαι δυστυχώς αρκετά παρατηρητικός σαν άνθρωπος και αυτο το όνομα εξέφραζε ακριβώς αυτό που είχα στο μυαλό μου να κάνω κάποια στιγμή σαν project. Να λέω ιστορίες, αληθινές και βιωματικές. Η λίστα με τις αποτυχίες του σύγχρονου ανθρώπου είναι πολύ μεγάλη για να την αναλύσουμε σε μια παράγραφο εδώ, αλλά δεν είναι δύσκολο να προβληματιστείς, να φιλτράρεις και να αναλύσεις πια τα δεδομένα. Π.χ περίμενες ποτέ προεδρο των Η.Π.Α. έναν τυπο σαν τον Τραμπ; Ή, για να το βάλουμε σε άμεσο περιβάλλον, ότι λιγα χιλιόμετρα πιο κάτω απ' το σπίτι σου θα πνίγονται ενήλικες και μωρά; Όλα αυτά είναι δεδομένα, όπως ξέρουμε. Και αλίμονο σε όποιον είναι αδιάφορος μπροστά τους.
Το Υπόγειο: Το EP “Persona Non Grata” ήδη ταξιδεύει στα ηχεία μας και είναι πανέμορφο. Κάτω από ποιες συνθήκες προέκυψαν τα τραγούδια του και η ανάγκη για τη δημιουργία τους;
Χαίρομαι που σας άρεσε. Από την εκπνοή του 2016, είχαμε ανακοινώσει με τους Mani Deum την αποχή μας απο συναυλίες και την επανεμφάνισή μας μελλοντικά με νέο δίσκο. Οπότε πέρασα μετά από πολλά χρόνια ενα 2017 και μισο 2018 χωρις live ή πρόβες να τρέχουν με την μπάντα. Αυτό μου έδωσε λίγο ελεύθερο χρόνο παραπάνω να βάλω μπροστά το The Man & His Failures. Τα τραγούδια προέκυψαν απο την ανάγκη μου να πω όσα είπα και από το να πειραματιστώ και με άλλα πράγματα που δύσκολα θα έβαζα μεσα στην φόρμα των Mani Deum. Ευτυχώς είχα καλούς φίλους σε όλο αυτό, ανθρώπους που με βοήθησαν να το κάνω πραγματικότητα, αλλά και την άμεση ανταπόκριση της A Man out of Α Man για να το κυκλοφορήσει .
Το Υπόγειο: Ποιες θα ονόμαζες ως βασικές επιρροές -μουσικές ή και ο,τιδήποτε άλλο- για τη δημιουργία του EP;
Αυτή ειναι μια πολύ καλή ερώτηση, διότι μουσικά δεν σκεφτόμουν πως θα ήθελα να μοιάζει με κατι συγκεκριμένο που εχω ξανακουσει, παρά μόνο ότι θα ήθελα να βάλω ηλεκτρονικά στοιχεία με blues περάσματα. Από την άλλη όμως, υπήρξε μια βασική επιρροή και αυτή ήταν οι άνθρωποι γύρω μου, μερικοί καλοί φίλοι, που κάθε τρεις και λίγο μου έλεγαν "μην κάθεσαι, ευκαιρία είναι να κάνεις τώρα και ενα σόλο πρότζεκτ" και έτσι σιγά-σιγά μού μπήκε η ιδέα να πάρει σάρκα και οστά αυτό που αφηρημένα είχα στο μυαλό μου σαν The Man & His Failures. Και αυτούς τους ανθρώπους τους ευχαριστώ, απο καρδιάς.
Το Υπόγειο: Πώς θα περιέγραφες τον ήχο και την “ψυχή” του EP σε κάποιον που δεν έχει την παραμικρή ιδέα για αυτό;
Νομίζω οτι έχει πολλά λόγια, μπόλικο συναίσθημα, folk/blues/rock επιρροές και electro/industrial στοιχεία. Αλλά δεν είμαι καθόλου καλός στο να περιγράφω αυτά που κάνω, οπότε πιο πιθανό είναι να του έστελνα το λινκ να ακούσει.
Tο Υπόγειο: Τι σημαίνει για τους Mani Deum το γεγονός πως αποφάσισες για πρώτη φορά να δουλέψεις και να κυκλοφορήσεις κάτι μόνος;
Απολύτως τίποτα, άλλωστε ο Πάνος Τσεκούρας που έκανε την μίξη και το mastering είναι βασικό μέλος των Mani Deum και θερεμινίστας τους, ενώ ο Περικλής ο πρώτος που ρώτησα τη γνώμη του για τα κομμάτια αυτά. Πιο πολύ εμένα μου φαίνεται περίεργο, μετά από 12 χρόνια να φωτογραφίζομαι π.χ χωρίς τους Mani Deum ή να πρέπει να ανέβω σε μια σκηνή χωρίς τα παιδιά. Όλοι οι υπόλοιποι το αγκάλιασαν σαν ιδέα και με βοήθησαν. Άλλωστε, ο επόμενος δίσκος των Mani Deum είναι στο στάδιο της παραγωγής του και αυτό είναι κάτι που επίσης ανυπομονώ να κυκλοφορήσει.
Το Υπόγειο: Στους άμεσους συνεργάτες σου στην κυκλοφορία (arrangements, κιθάρες, πλήκτρα, μπάσο) βρίσκουμε το όνομα του Κωνσταντίνου Κύρτση. Πώς ήρθε η γνωριμία και η συνεργασία με το... καμάρι της Σύμης μας; (σ.σ. το μισό Υπόγειο κατάγεται από το εν λόγω νησί των Δωδεκανήσων).
Τον Κωνσταντίνο τον ξέρω απο όταν ήταν 17 χρονών. Ένα παιδί στην εφηβεία τότε, φορούσε το κοστούμι του και ερχόταν στα λαιβ μας. Μετά, σιγά-σιγά άρχισε να δουλεύει τη δική του μουσική, όπου εκεί είχα παίξει και εγω κιθαρα για ενα διάστημα, όπως και εκεινος έχει παίξει σε πολλα λάιβ των Mani Deum, αλλα καί στο "When Beauty Ends" (πιάνο στο Stories from a Bar) . Όπως καταλαβαίνεις, μας συνδέει μια μακροχρόνια φιλία και μια αμοιβαία εκτίμηση. Ήταν ο πρώτος που σκέφτηκα όταν ήθελα να βάλω μπροστά το σχήμα αυτό και φυσικά κατάλαβε αμέσως τι ήθελα να κάνω και σε τρία ραντεβού, χαλαρά με καφέ, είχα το ep στο στάδιο της προπαραγωγής έτοιμο! Δεν έχω ξανακάνει κάτι τόσο μα τόσο γρήγορα. Μετά ανάλαβε ο Πάνος Τσεκούρας και ετσι έχουμε σήμερα το τελικό αποτέλεσμα. Το παράδοξο είναι ότι δεν έχω έρθει ποτέ στη Σύμη, κάτι που ελπίζω να κάνω φέτος το Καλοκαίρι, οπότε αν μας δείτε σε κανένα στενό να παίζουμε The Man & His Failures, ελάτε να πείτε ενα γεια.
Το Υπόγειο: Ποιοι άλλοι ήταν μαζί σου στην πορεία του “Man & His Failures”;
Πέρα απο τον Κωνσταντίνο Κύρτση και τον Πάνο Τσεκούρα, που ουσιαστικά έκαναν όλη την "βαριά" δουλειά, η αλήθεια ειναι ότι είχα μαζι μου ανθρώπους που εκτιμώ βαθιά. Στο δεύτερο κομμάτι έκανε φωνητικά η DUSK , η οποία είναι καταπληκτική μουσικός και μου άρεσε πάντα η δουλειά της, ενώ το τελευταίο κομματι είναι ένα ρεμίξ απο τον Λουκά Σαββίδη (γνωστός από τους The Rattler Proxy) και το αποτέλεσμα πραγματικά μού ανατίναξε το μυαλό, αφού αισθητικά έδεσε πάρα πολύ με το πώς φαντάζομαι εγω τα ρεμίξ. Όπως καταλαβαίνεις, στάθηκα πολύ τυχερός στους συνεργάτες μου και φυσικά καθόλου τυχαία δεν ήταν η επιλογή τους. Ακόμα, να αναφέρω οτι το γραφιστικό έκανε ο IAm Nothe design, την φωτογράφιση η Αναστασία Παπαδάκη και την όλη επιμέλεια ο Στυλιανός Τζιρίτας με το ανεξάρτητο label "A Man out of A Man".
Το Υπόγειο: Θα έχουμε και συνέχεια για το project; Να θεωρήσουμε το EP πρόλογο ενός full LP;
Φυσικά θα έχουμε συνέχεια, τόσο δισκογραφική όσο και συναυλιακή. Στα άμεσά μου σχέδια ειναι μέχρι την Άνοιξη να κάνω άλλο ένα ep και μετά σιγά-σιγά να μπω στη διαδικασία παραγωγής full album. Αυτή τη στιγμή το πλάνο αυτό λειτουργεί καλύτερα στο κεφάλι μου.
Το Υπόγειο: Όντας πολύ σημαντικό κομμάτι της νέας ελληνικής μουσικής σκηνής για περισσότερα από δέκα χρόνια, τόσο σαν μουσικός με τους Mani Deum όσο σαν ενεργός παρατηρητής, ποια είναι η γνώμη σου για όσα συμβαίνουν στο χώρο; Ποια είναι η εξέλιξη, ποια η δύναμη και ποια τα προβλήματα που βλέπεις και διαγιγνώσκεις;
Είναι πολύ θετικό πια οτι εδω και κάποια χρόνια οι παραγωγές που βγαίνουν κοντράρουν στα ίσια αντίστοιχες του εξωτερικού. Αυτό ομως δε σημαίνει κατι, ακόμα η σκηνή -όσο καλα κι αν τα πηγαίνει- θέλει επίμονη δουλειά και παρουσία. Τα προβλήματα είναι σχεδόν πάντα οικονομικής φύσης. Δεν έχουν λεφτά οι καλλιτέχνες για να παράξουν. Η παραγωγή θέλει και χρόνο και χρήμα. Αν εσύ δουλευεις δυο δουλειές για να τα φέρεις βόλτα, είναι πολύ δύσκολο να κάτσεις να στρωθείς και να γράψεις με ενα τακτικό ρυθμό. Και φυσικά, όπως είπαμε, τα πάντα κοστίζουν. Τουλάχιστον βλέπω μια -μικρή μεν, αλλα υπαρκτή δε- μερίδα κόσμου να στηρίζει, να αγοράζει merch, να πηγαίνει σε συναυλίες. Και η πραγματικότητα είναι ότι μόνο έτσι γίνεται. Αν θες να έχεις σκηνή, πρέπει να είσαι ενεργό μέλος αυτής.
Το Υπόγειο: Τι μας περιμένει στο six d.o.g.s στις 3 Νοεμβρίου;
Μια πρώτη επαφή με το project αυτό. Θα εμφανιστώ με τον Κωνσταντινο Κύρτση στις κιθάρες και τον Δημήτρη Γεωργόπουλο στο μπάσο (Deaf Radio, Cyanna Mercury) και φυσικά drum machines, όπως ακούτε στο ηχογράφημα. Θα είναι μια πρώτη γνωριμία για όλους και εύχομαι να πάει καλά και να σας αρέσει.
Το Υπόγειο: Μια μανία την έχουμε στο Υπόγειο με τις λίστες... Θα θέλαμε τις 10 αγαπημένες σου μπάντες/μουσικούς of all time μαζί με τους πιο αγαπημένους σου δίσκους τους.
Συνηθως οι λίστες μου αλλάζουν κάθε μέρα, αλλά τώρα μου έρχονται αυτά - σε τυχαία σειρά:
1. Nick Cave And The Bad Seeds - Henry's Dream
2. PJ. Harvey - To Bring You My Love
3. Dax Riggs - We Sing Of Only Blood Or Love
4. Mark Lanegan Band - Blues Funeral
5. Morphine - Cure For Pain
6. Mad Season - Above
7. Soundgarden - Bad Motorfinger
8. The Cure - Pornography
9. Fields Of The Nephilim - The Nephilim
10. Nine Inch Nails - Pretty Hate Machine
Το Υπόγειο: Διαβάσαμε στην πρόσφατη συνέντευξή σου στην Ελένη Τζαννάτου στην popaganda.gr πως η καλύτερη συναυλία που έχεις δει στη ζωή σου μέχρι σήμερα είναι αυτή του Nick Cave και των Bad Seeds στο Tae Kwon Do τον περασμένο Νοέμβριο. Νομίζω πως συμφωνούμε απόλυτα. Θα μας ενδιέφερε πάρα πολύ να μας πεις πώς το έζησες και με ποια κριτήρια απόφασισες να την τοποθετήσεις σαν την καλύτερη συναυλία της ζωής σου...
Όποιος ελάχιστα με γνωρίζει, έχει καταλάβει και την αγάπη μου στον εν λόγω καλλιτέχνη. Τον παρακολουθώ λαιβ από το 1998 και μετά και φυσικά δεν έχω χάσει εμφάνισή του. Η συγκεκριμένη συναυλία ήταν ό,τι καλύτερο έχω παρακολουθήσει και με διαφορά. Όλο το συναίσθημα και όλη η ένταση, όχι μόνο με "έπιασαν" από το λαιμό, αλλά προσωπικά νομίζω ότι κάτι μέσα μου άλλαξε από εκείνο το βράδυ και μετά. Και δεν ξέρω πόσοι καλλιτέχνες μπορούν να το καταφέρουν αυτο, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια. Ξέρεις, όταν παίζεις και εσύ μουσικύ και έχεις ανέβει σε σκηνές και έχεις μοιραστεί τη σκηνή με πολύ μεγαλύτερα ονόματα από εσένα, κάπως τα βλέπεις διαφορετικα τα πράγματα οταν πηγαίνεις σε μια συναυλία. Παρατηρείς π.χ τον εξοπλισμό και άλλα τεχνικά ζητήματα. Εκείνο το βράδυ τα ξέχασα όλα και ήταν σαν να άκουσα μουσική για πρώτη φορά. Και τη μουσική κάποιου που ήξερα ήδη απ'έξω. Υπέροχο λάιβ, πραγματικά.
Το Υπόγειο: Μάνο σε ευχαριστούμε πάρα πολύ και σου ευχόμαστε τα καλύτερα σε όλα τα κομμάτια της ζωής σου! Τα λέμε στο Six D.o.g.s!
Σας ευχαριστώ πολύ για τις όμορφες ερωτήσεις, καλή συνέχεια και δύναμη στην προσπάθειά σας αυτή. Τα λέμε εκεί έξω!
