The Steams
Οι The Steams κυκλοφόρησαν ψηφιακά την πολυαναμενόμενη δεύτερη δισκογραφική δουλειά τους με τίτλο “Mild Conquest” τον περασμένο Ιούνιο λαμβάνοντας και πάλι εξαιρετικές κριτικές. Το “Mild Conquest” είναι πλέον διαθέσιμο σε μορφή βινυλίου σε απλή και συλλεκτική έκδοση σε διανομή της Sound Effect Records.
To “Mild Conquest” περιέχει 9 τραγούδια σε μουσική των The Steams και σε στίχους του Πάνου Δημητρόπουλου. Το άλμπουμ δημιουργήθηκε και ηχογραφήθηκε την περίοδο της καραντίνας. Η παραγωγή πραγματοποιήθηκε από τον Άλεξ Μπόλπαση στο Suono Studio (Αθήνα) και το mastering έγινε από τον Nick Townsend στα Infrasonic Sound Studios (Nashville, ΤΝ). H φωτογράφηση του εξωφύλλου πραγματοποιήθηκε από τον διεθνούς φήμης φωτογράφο, κινηματογραφιστή και διευθυντή του Desillusion Magazine, Sebastien Zanella, σε συνεργασία με το συγκρότημα, σε μια βραχώδη ακτή της Αττικής.
Δεύτερος δίσκος για τους Steams. Οι ίδιοι περιγράφουν τη νέα δουλειά τους ως μια σύγχρονη τραγωδία που επεκτείνει τον ήχο τους πέρα από τα όρια του «κλασικού» ροκ παντρεύοντας παραδοσιακά όργανα, πολυφωνίες και διηγήσεις με groovy ρυθμούς, ογκώδεις κιθάρες και διονυσιακά ξεσπάσματα. Εγώ θα πω πως το νέο άλμπουμ τους είναι ο ορισμός του μεστού δίσκου, με αρχή, μέση και τέλος. Η μπάντα ακούγεται δεμένη όσο ποτέ, συμπαγής ήχος που ξεκινάει από τη βάση του ψυχεδελικού ροκ - που οι ίδιοι έχουν ορίσει στην εγχώρια σκηνή - και συνεχίζει ως ένα μουσικό ψηφιδωτό, ένα χαλί ήχων που καταδεικνύει την απίστευτη μουσική γκάμα των μελών των Steams.
Πέρα από τη μουσική, η ζεστή φωνή του Πάνου καθορίζει τις ταχύτητες, το tempo του δίσκου, το οποίο ανεβοκατεβαίνει με μαεστρία, σαν ένα τρυφερό rollercoaster, που οδηγεί στην πιο γλυκιά τραγωδία. Οι ιστορίες των τραγουδιών είναι και εδώ η δύναμη της μπάντας. Στίχοι που δημιουργούν καταιγισμό από εικόνες, αντανακλούν συναισθήματα και ξεθάβουν αναμνήσεις ετών, που είχαν κρυφτεί χρόνια κάπου βαθιά.
Στην απίθανη περίπτωση που κάποιος δεν έχει ακούσει ξανά τους Steams, δύσκολα θα πιστέψει ότι είναι μόλις το δεύτερο άλμπουμ τους. Και ας είχε και το debut album μουσικάρες και δυνατούς στίχους. Εδώ είναι όλα βάλμένα σε νέα σειρά, χωρίς αυτό να στερεί κάτι από την ιδιοσυγκρασιακή ταυτότητα της μπάντας. Το ακούς και ξέρεις ότι είναι Steams.
Και αυτό είναι μια κάποια σημαντική κατάκτηση.
.
Με αφορμή την κυκλοφορία του και για τη ζωντανή παρουσίασή του, το κουαρτέτο θα εμφανιστεί με guest μουσικούς παραδοσιακών οργάνων αλλά και 2ου drummer επί σκηνής! Ραντεβού στον συναυλιακό Ναό της Αθήνας (Temple Athens), την Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου.
Την συναυλία θα ανοίξει το νεοσύστατο και ανερχόμενο indie rock / post punk κουιντέτο των Royal Arch. Τα Live τους χαρακτηρίζονται από ένα Set γεμάτο ενέργεια και δυναμική, τέτοια που σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα τους έφερε να ανοίξουν την συναυλία του Jake Bugg στο Jameson Connects καθώς και την εμφάνιση τους στο Release Athens Festival 2022, ανοίγοντας μια μαγική βραδιά στο πλευρό καλλιτεχνών όπως οι Mogwai, οι Fontaines D.C. και οι Nick Cave And The Bad Seeds. Το EP τους “La Nuit/Road to the Light” κυκλοφορεί σε 7’’ βινύλιο από τις Make Me Happy Records (EU), Jigsaw Records (US) και Fast Cut Records (AS).
Το Υπόγειο: Παιδιά καλώς ήρθατε στο Υπόγειο. Αφορμή είναι η κυκλοφορία του 2ου σας δίσκου. Το “Mild Conquest” είναι ήδη στις σημειώσεις μας για τα καλύτερα εγχώρια άλμπουμ της χρονιάς. Ποια είναι τα συναισθήματά σας μετά την ολοκλήρωση του δίσκου ; Τί feedback έχετε πάρει ;
Ευχαριστούμε για την φιλοξενία στο Υπόγειο και είναι τιμή μας να συμπεριλάβετε το Mild Conquest στα παραπάνω.
Η ολοκλήρωση του δίσκου χωρίζεται ας πούμε σε 2 τμήματα: το «κλείσιμο» του δίσκου studio-wise, και το release του. Οσον αφορά τo πρώτο, ήμασταν σε μια τυρβώδη ροή κατά την οποία περνούσαμε τα deadlines που είχαμε οι ίδιοι βάλει, αλλά ταυτόχρονα νιώθαμε σίγουροι για το αποτέλεσμα και αυτό μας καθυσήχαζε. Τωρα, αναφορικά με το release, υπήρχε ενα αγχος, το οποιο γρήγορα πνίγηκε από την ζεστασιά που πήραμε απο τον κόσμο.
Το Υπόγειο: Πείτε μας κάποια ενδιαφέρουσα ιστορία από τις ηχογραφήσεις του Mild Conquest.
Ο Πάνος εμφανίστηκε με κάτι φύλλα μπανανιάς και ενα τεράστιο κομμάτι χοιρινό, τα έβαλε στο φούρνο, και επειτα προσπαθήσαμε συλλογικά να πετύχουμε μια πολύ καλή αναλογία μη-νηφαλιότητας και ικανότητας παιξίματος μουσικών οργάνων. Ξαφνικά, ο Γκούσταβ μέτρησε τρία χτυπήματα με τις μπαγκέτες του, και αυτοσχεδιάσαμε ενα ολόκληρο κομμάτι, που τελικά είναι το The Crown. Όλοι μαζι. Χωρίς συνεννόηση. Από τις καλύτερες μουσικές στιγμές της ζωής μας.
Το Υπόγειο: Το νέο άλμπουμ έρχεται 4 χρόνια μετά τον προκάτοχό του, το “Wild Ferment”, το οποίο σας έβαλε για τα καλά στο μουσικό χάρτη. Πώς περάσατε τα χρόνια της πανδημίας;
Ο Άλεξ είναι ο μόνος από την μπάντα που πέρασε ομαλά εώς καλά την περίοδο της πανδημίας, για τους υπόλοιπους πήγε κάπως έτσι:
Μέτρια -> Καλά -> Πολύ καλά -> Μανιακά Άσχημα -> Μέτρια -> Μέτρια προς οκ -> Σχετικά Καλύτερα -> Εντάξει
Το Υπόγειο: Θα θέλατε να μπορείτε να ηχογραφείτε πιο συχνά ή είναι μια συνειδητή επιλογή η μάλλον αραιή κυκλοφορία δίσκων;
Δεν πιεστήκαμε ποτέ για να γράψουμε, ο πρώτος δίσκος αιτιολογούσε τον χρόνο πραγμάτωσής του από τον ίδιο του τον τίτλο. Για τον δεύτερο ξέραμε οτι θα'ρθει πολύ πιο σύντομα καθώς είχαμε ήδη δουλεμένες ιδέες και πολύ μεράκι μετά τις περιπέτειες από τα πρώτα μας tour. Είχαμε υποσχεθεί στους εαυτούς μας και στο κοινό πως δεν θα μας πάρει τόσο καιρό η παραγωγή του "Mild Conquest" και στ'αλήθεια ήταν προγραμματισμένο να ηχογραφηθεί, μιξαριστεί και κυκλοφορήσει μέσα στο 2020. Ταυτόχρονα, κάποια ανήσυχα πνεύματα στην αγορά της Γουχάν είχαν άλλα σχέδια.
Το Υπόγειο: Στο σημείο αυτό θα ήθελα να τονίσω ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της μουσικής σας. Πάντα έχω στο μυαλό μου το “Harvest”, που στα 6,50 λεπτά του έχει ένα ιδιαίτερο build up, μια μάλλον κινηματογραφική δομή, οπότε η μουσική σας εκτός από πολλές ακροάσεις χρειάζεται και μπόλικο ποιοτικό χρόνο για να ανθίσει, να μείνει μέσα στον ακροατή. Ποια είναι η βασική επιρροή πίσω από αυτό, αν ισχύει βέβαια;
Το πως αφουγκραζονται οι ανθρωποι αυτο που ειναι/κανουν τα κομματια, ειναι μάλλον υποκειμενικο, αλλά το ίδιο συμβαίνει και μεταξύ μας. Για τον Ανδρέα δεν υπαρχει καποια βασικη επιρροη που να καθιστα το build-up του Harvest, πχ, κινηματογραφικο, ωστοσο για τον Πάνο ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Αυτο που υπαρχει ειναι μια «συμφωνια» απο τα μελη οσον αφορα την πορεια ενος κομματιου. Ισως αυτο να ειναι που δημιουργει τετοια συναισθηματα. Η πολυπλοκότητα των συναισθημάτων στα οποία στυλώθηκε το εκάστοτε κομμάτι.
Το Υπόγειο: Οι συνθέσεις και οι στίχοι είναι του Πάνου. Πώς έρχεται ένα κομμάτι για τους Steams; Πώς δουλεύετε ένα κομμάτι;
Οι στίχοι ειναι του Πάνου, ωστόσο οι συνθέσεις ειναι, πλέον, συλλογικές. Στο "Wild Ferment", ο Πάνος έφερε αρκετούς κορμούς ιδεών, αλλά το ίδιο εκανε και η Νεφέλη, ο Σίμος, ο Ανδρέας. Μετά μπήκε στην μπάντα ο Γκούσταβ και πάτησε πάνω στις υπάρχουσες συνθέσεις για να θεμελιώσει το παίξιμό του, έτσι συνέβη και με τον Άλεξ. Στο "Mild Conquest" και έπειτα η μοιρασιά είναι ακομη πιο ισοροπημένη συνθετικά: ο Ανδρέας παίζει πολύ περισσότερο "ροκ" κιθάρες απότι συνήθιζε, ο Πάνος αντίστοιχα πιο prog, ο Άλεξ γράφει με έντονο το Kraut στοιχείο και πλέον ο Νικόλας ανοίγεται συνθετικά με τρόπο που μας κάνει να του πετάμε πράγματα από τον ενθουσιασμό μας. Ένα κομμάτι δουλεύεται είτε μέσω jamming όπως γεννήθηκε το Crown και το Union, είτε ως βασική ιδέα/σκελετό που φέρνει ένας όπως το Algerian Eyes και οι υπόλοιποι χτίζουν γύρω, ή από πολλές μαζεμένες ιδέες και riffs όπως το Entrance που πραγματικά είναι το αμάλγαμα της συνθετικής δυναμικής της μπάντας την εποχή του Mild Conquest.
Το Υπόγειο: Έχουμε καθόλου αλλαγές στη μπάντα; Επίσης, τί διαφορές βρίσκετε σε σας τους ίδιους σε σχέση με την εποχή του πρώτου δίκου;
Έχουν αλλάξει πολλά και έχουμε αλλάξει πολύ από τον πρώτο δίσκο, μην ξεχνάτε πως ο πρώτος δίσκος κυκλοφόρησε το '18 αλλά γράφονταν για περίπου 4 χρόνια πριν από αυτό. Ήταν ακόμα πιο άγουρες οι ιδέες, οι χαρακτήρες, και τα ακούσματα. Είμασταν ήδη σε άλλη φάση όταν κυκλοφορήσαμε το "Wild Ferment" αλλά δεν είχαμε βιώσει ακόμα την ομορφιά του δρόμου και τη ζεστασιά του κοινού. Η περίοδος που ακολούθησε μέχρι και το "Mild Conquest" ήταν καθοριστική γιατί μας σμίλεψε και σαν οικογένεια, και προσωπικά, πηγαίνοντας το δέσιμο μας σε άλλα level. Μόλις κλείσαμε με τις ηχογραφήσεις του "Mild Conquest" ο Γκούσταβ αποχώρησε από τους Steams -και είναι από τους δυσκολότερους χωρισμούς- αλλά αυτό έκανε καλό και σε 'κεινον, και σε εμάς. Είναι αδύνατο να είναι συνέχεια στην ίδια σελίδα 4 άτομα και οι επιλογές του καθενός είναι σεβαστές. Όταν γνωρίσαμε τον Νικόλα το ξέραμε, και αν όχι όλοι, φρόντισε να μας δείξει οτι ήρθε για να μείνει στους Steams. Όταν ο Γκούσταβ έφυγε άφησε πίσω μεγάλα παπούτσια, αλλά ευτυχώς για 'μας ο «Μάμης» φοράει 45 χαχαχαχ
Το Υπόγειο: Ο δεύτερος δίσκος είναι μια κρίσιμη πίστα για κάθε μπάντα. Θα μπορούσατε να κάνετε έναν τύπου απολογισμό της πορείας σας; Ποιες φάσεις/στιγμές θεωρείτε σαν πιο κρίσιμες και σημαντικές στην πορεία και ποιες σαν τις πιο δύσκολες και οριακές;
Κάνοντας μια σύντομη ανασκόπηση, οι σημαντικές στιγμές που έρχονται πρώτες ήταν η εμφάνισή μας στο Ziria Festival 2018, όταν για πρώτη φορά ακούσαμε κόσμο να τραγουδάει τους στίχους του Ever Lasting. Μετά θυμόμαστε το πρώτο μας arena gig ανοίγοντας για τον Peter Murphy (bauhaus) παίζοντας στο μεγαλύτερο εώς τότε κοινό. Η ανακοινωση του lockdown την τρίτη μερα των ηχογραφήσεων του δίσκου ήταν από τις σκοτεινότερες στιγμές της πορείας μας και συγκεκριμένα πριν το διάγγελμα, όπου είχαμε στήσει ένα τρίπδο με κάμερα καταγράφοντας τις αντιδράσεις μας και είναι ακόμα το ίδιο ανατριχιαστικό.
Το Υπόγειο: Παρακολουθείτε τα τεκταινόμενα στη νέα ελληνική σκηνή; Ποια η γνώμη σας;
Όλοι πλην του Πάνου παίζουν και σε άλλα σχήματα και ο Άλεξ κάνει παραγωγές σε πολλές νέες μπάντες της εγχώριας σκηνής οπότε -θέλοντας και μη- παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα. Βλέπουμε φρέσκιες μπάντες να ανεβάζουν τον πήχη ξεχωρίζοντας με τον ήχο τους, αλλά μας λείπουν και συγκροτήματα που αγαπήσαμε και δεν παίζουν πια.
Το Υπόγειο: Το καλοκαίρι κάνατε μερικές επιλεκτικές εμφανίσεις; Μας χρωστάτε ένα πάρτι για την κυκλοφορία του δίσκου και μια περιοδεία. Έχετε κάτι ανακοινώσιμο:
Το καλοκαίρι ήταν πολύ ζεστό και παρότι παίξαμε αρκετά, αισθανθήκαμε έντονα το πλήγμα της ακύρωσης του Ziria Festival το οποίο στηρίζουμε και ελπίζουμε να επιστρέψει δριμύτερο του χρόνου. Τον Σεπτέμβρη ξεφαντώσαμε με La Femme παίζοντας μπροστά σε 10.000 κόσμο και μετά από αυτό μπήκαμε σε περίοδο μελέτης και στρατηγικής για τα επόμενα πλάνα. Τέλος Νοέμβρη με αρχές Δεκέμβρη θα κατευθυνθούμε βόρεια σε ένα πενθήμερο εγχώριο τουρ, 23 Δεκέμβρη κάνουμε το release gig στην Αθήνα και τον Γενάρη θα πραγματοποιήσουμε άλλο ένα τουρ προς το νότο.
Το Υπόγειο: Τα μελλοντικά μουσικά της μπάντας; Έχετε τον ήχο του επόμενου δίσκου στο κεφάλι σας ήδη;
Για τον επόμενο δίσκο υπάρχουν ήδη κομμάτια καθώς και πολλές ιδέες από τις οποίες έχει γίνει μια πρώτη διαλογή. Έχουμε καταλήξει σε μεγάλο βαθμό στον ήχο του και υπάρχει και τίτλος! Σε αυτό το σημείο δεν λέμε τίποτα άλλο.
Το Υπόγειο: Ποιοι είναι οι πιο αγαπημένοι σας μουσικοί/μπάντες of all time;
Πάνος - Jack White, Scott Walker, Talking Heads, G.I Gurdjieff, Aphrodite's Child, Μάνος Χατζιδάκις
Ανδρεας - Do Make Say Think, Radiohead, Protomartyr, Youandewan, Kendrick Lamar
Αλεξ - Black Sabbath, Goat, Stone Roses, Black Angels, Alice in Chains, Nick Cave, Tim Buckley
Νικόλας - Bon Iver, KGLW, Alexandra Savior, Architects
Όλοι: System of a Down
