Τα 10 Κομμάτια Του Μήνα
Μάρτιος 2018
Πάει και ο Μάρτιος. Και ήρθε ο Απρίλης, ο οποίος νωρίς-νωρίς μας φέρνει το ιερό Πάσχα. Φρόντισαν οι εκπρόσωποι του Θεού τις μέρες του Μαρτίου να μας βάλουν στο κλίμα, αρχής γενομένης με το... παραλήρημα αγάπης του Μητροπολίτη Αμβρόσιου, ο οποίος σε μία ανάρτησή του περί της ομοφυλοφιλίας, μεταξύ άλλων έγραψε πως -αν του το επέτρεπε ο νόμος- θα σκότωνε στην ψύχρα ομοφυλόφιλους, ενώ συγχρόνως προτρέπει κι εμάς σε πράξεις ανθρωπισμού και αλληλεγγύης, ακριβώς σύμφωνες με το βασικό μότο του Ιησού, το απλό μα τόσο μεστό και όμορφο "αγαπάτε αλλήλους", που ο Θεάνθρωπος διαλαλόυσε όπου βρισκόταν και όπου στεκόταν: "αυτούς τους ξεφτιλισμένους, φτύστε τους! Αποδοκιμάστε τους! Μαυρίστε τους! Δεν είναι άνθρωποι! Είναι εκτρώματα της φύσεως! Ψυχικά και πνευματικά πάσχουν! Είναι άτομα με νοητική διαταραχή! Δυστυχώς, αυτοί είναι τρις-χει-ρότεροι και πολύ πιό επικίνδυνοι από κάποιους, που ζούν στα τρελλοκομεία!».
Δεν πέρασαν πολλές μέρες από τα λόγια χριστιανοσύνης του Αμβρόσιου και ήρθε ένα τραγικό γεγονός να σκεπάσει με ακόμα πιο πηχτό ζόφο τα εκκλησιαστικά τεκταινόμενα. Η αυτοκτονία της Έλενας Φραντζή, την οποία ο θετός πατέρας, κληρικός στο επάγγελμα, βίαζε κατ'εξακολούθηση επί χρόνια... Για την εκκλησία λοιπόν ήθελα να γράψω στο εισαγωγικό κείμενο των κομματιών του μήνα Μαρτίου, σκεφτόμουν διάφορα, μέχρι που πέτυχα στο facebook ένα post του Spyreas Sid (Cyanna Mercury) και σταμάτησα να σκέφτομαι τα δικά μου, μιας και τα λόγια του Σπυρέα υπερκάλυψαν τους δικούς μου ειρμούς και τοποθέτησαν το ζήτημα στην πιο πραγματική και πλήρη διάστασή του. Το μεταφέρω αυτούσιο, αφού πρώτα τον ευχαριστήσω και από εδώ για την παραχώρηση του κειμένου του.
"H 29χρονη που τη βίαζε από όταν ήταν μικρό παιδί ο παπάς -θετός- πατέρας της, αυτοκτόνησε. Ο βιαστής, και δολοφόνος τελικά, είναι ελεύθερος, δεν έχασε καν το 'αξίωμά' του, δεν τον πέταξαν έξω από την εκκλησία, μόνο σε 18 μήνες καταδικάστηκε κάποτε από το πολιτικό δικαστήριο για τους κατ' εξακολούθηση βιασμούς (παλι καλά να λες που καταδικάστηκε, σε άλλες εποχές θα την είχαν λιθοβολήσει από μικρή την κοπέλα, και αυτόν ούτε που θα τον άγγιζαν). Παιδεραστές ρασοφόροι, εγκληματίες ρασοφόροι, καταχραστές ρασοφόροι, παγκοσμίως όχι μόνο εδώ, χαίρουν της κάλυψης της παγκόσμιας εκκλησίας Α.Ε.
Θα μου πεις σε όλους τους χώρους υπάρχουν καλοί και κακοί. Ναι σύμφωνοι, αλλά σε κανεναν άλλο χώρο επαγγελματικό ή μη, δεν υπάρχει η "θεία φώτισις", η "παρουσία του Αγ. Πνεύματος" κατά την απονομή του τίτλου/αξιώματος/επαγγελματικής ιδιότητας. Πουθενά αλλού δεν επικαλούνται οι καλοί ή οι κακοί ότι είναι εκπρόσωποι του θεού, εκμηδενίζοντας έτσι την όποια αμφισβήτηση, δημιουργώντας μια προκατ ασπίδα σε κάθε κατηγορία, μια τρομακτική εξουσία επί του πνεύματος των αμνών. Είναι χειροτονημένοι από τον Αγ. Πέτρο τον ίδιο όλοι αυτοί, δεν μπορεί να είναι άδικοι. Οπότε, αν κάποιοι από αυτούς βιάζουν, κλέβουν, σκοτώνουν, τότε ή έχει κάνει λάθος ο θεός που υποτίθεται ο ίδιος ευλογεί τα μυστήριά αυτά ή τα μυστήρια αυτά είναι μπούρδες. Δεν υπάρχει τρίτη οδός. Δεν μπορεί ο θεός να "καλεί" στο ποιμνίο του βιαστές. Είναι δυνατόν; Στην Ελλάδα είμαστε, εδώ γεννήθηκε υποτίθεται η Λογική, ας την χρησιμοποιήσουμε. Δεν χρειάζεται μια τετοια οργανωμένη μαφία υπερκρατικής εξουσίας και πλούτου προκειμένου να έχουμε στην κοινωνία 5-10 καλούς και άγιους ανθρώπους. Ούτως ή άλλως η βοήθεια που προσφέρει σαν οργάνωση φιλανθρωπική, είναι και απλώς συμπληρωματική στις κρατικές υπηρεσίες, και μηδαμινή μπροστά στις ανάγκες της κοινωνίας (άλλο σκάνδαλο αυτό...). Αυτό το οργανωμένο παραμύθι που τρώει ανθρώπους ζωντανούς εδώ και 1700 χρόνια, κάποια στιγμή δεν πρέπει να τελειώνει;
Όποιος θέλει παπάδες να τους πάρει σπίτι του, και τους καλούς και τους ανώμαλους. Και να τους πληρώνει από την τσέπη του κι αυτούς και αυτά τα τσιμεντένια εξογκώματα που είναι περισσότερα από τα σχολεία, τα ωδεία, τα γήπεδα, τα πάρκα και ό,τι άλλο πραγματικά καλό μπορεί να κάνει κανείς στο σώμα και το πνεύμα του σε αυτή τη χώρα.
To ποστ δεν είναι θεολογικού ενδιαφέροντος, ούτε έχει σχέση με το θέμα, το αν η εκκλησία σαν έννοια είναι τα κτίρια, οι μπίζνες και αν όλοι οι ιερείς είναι παιδεραστές και απατεώνες (που δεν είναι προφανώς). Ούτε τι σχέση έχουν αυτοί και αυτά με την ουσία της διδασκαλίας του Ιησού και της Ιουδαϊκής θρησκείας και μυθολογίας. Εδώ έχουμε ένα θάνατο νέου ανθρώπου που μπορούσε να αποφευχθεί και ένα συστημικό έγκλημα που βασίστηκε στη λειτουργία ενός θεσμού όπως είναι αποδεκτός από την κοινή γνώμη και την κοινωνία μέχρι το μεδούλι της. Έχουμε ατιμωρησία, κουκούλωμα και πολλά άλλα πράγματα, που δεν έχουν να κάνουν με τις πράξεις ενός σάπιου κυττάρου αλλά με τη διαχρονική λειτουργία ενός οργανισμού.
Έχει λοιπόν να κάνει με την Εκκλησία σαν θεσμό, οργανισμό, κράτος εν κράτει, μια εταιρία με τρομακτικό πλούτο και εξουσία στην Ελλάδα και στην Κύπρο, που χαίρει προσβλητικών προς το λαϊκό δίκαιο και την δημοκρατία, προνομίων, και που αποδεδειγμένα και υπερβολικά συχνά λειτουργεί σαν μαφία, προστατεύοντας τα χειρότερα μέλη του ιερατείου της, από τα πιο ψηλά αξιώματα μέχρι τα πιο χαμηλά, πατώντας ακριβώς πάνω σε αυτά τα προνόμια και την επιρροή που έχει σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής είτε με βάση την οικονομική της δύναμη είτε -πιο συχνά- με βάση την ηθική της δύναμη ως εκπρόσωπος θεού επί Γης. Δε θα σχολιάσω καν την υποκρισία που απορρέει από όλα αυτά όταν αυτός ο οργανισμός ακόμα επηρεάζει μέχρι και το νομοθετικό έργο των πολιτικών και το δικαστικό σώμα.
Η συγκεκριμένη περίπτωση της κοπέλας που τη βίαζε ο ιερέας και την κακοποιούσε η παπαδιά από 4 ετών, και η οποία 25 χρόνια έζησε μια κόλαση βλέποντας τον βιαστή της και τη γυναίκα του να αθώωνονται ηθικά και ουσιαστικά από την Εκκλησία (ενώ το πολιτικό δικαστήριο τον καταδίκασε όταν η κοπέλα ήταν 20), αναδεικνύει το συνολικό πρόβλημα, που αφορά ό λ ο υ ς τους ιερείς και την Εκκλησία σαν οργανισμό εν γένει.
Τα προνόμια που χαίρουν όλοι οι υπάλληλοι αυτής της εταιρίας (και τα οικονομικά και τα ηθικά) τους καθιστούν όλους συμμέτοχους όταν ο χειρότερος εξ αυτών κάνει χρήση αυτών των προνομίων εις βάρος της κοινωνίας. Ο καλός παπάς είναι καλός όχι μόνο στο βαθμό που βοηθάει το ποιμνίο του και που δεν βιάζει, δεν κλέβει κλπ, αλλά και στο βαθμό που αγωνίζεται και μάχεται τον κακό παπά και τα άδικα προνόμια που τον προστετεύουν και τον ίδιο. Όλοι όσοι κάνουν μόκο, όλοι όσοι έκαναν μόκο όταν ο συγκεκριμένος ιερέας μετά την 18μηνη ποινή του από το πολιτικό δικαστήριο, αθωώθηκε απο την Αρχιεπισκοπή και επανατοποθετήθηκε σε ενορία και μοναστήρια σαν να μην έκανε ποτέ τίποτα κακό, είναι συνεργοί στο έγκλημα. Και αν θες ΚΑΙ η κοινωνία, το ποιμνίο, οι "απλοι χριστιανοί" που ανέχτηκαν αυτό τον ιερέα πίσω σαν ποιμένα τους και τυφλά ακολουθούν τη μισογύνικη, μισαλλόδοξη, δογματική τους παράδοση που διεγείρει ανα περίπτωση τα πιο ποταπά ένστικτα. Όλοι αυτοί είναι υποκριτές και συνεργοί στον βιασμό, στην δολοφονία ενός νέου ανθρώπου. Όλοι τους. Το τσουβάλιασμα δεν το κάνω εγώ, το τσουβάλιασμα το κάνουν οι ίδιοι οι ιερείς, όσο δεν απεκδύονται των προνομίων τους, όσο σιωπούν μπροστά στα εγκλήματα των συναδέλφων τους, όσο συνεχίζουν να εκμεταλλεύονται όλο αυτό το καρκίνωμα στο οποίο συμμετέχουν. Γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι αν αύριο και κάποιος εκ των "καλών" παρεκτραπεί και εγκληματίσει, θα έχει και αυτός την ίδια προστασία όπως όλοι τους. Άρα το τσουβάλι αυτό είναι και η ασπίδα τους. Το ποιμνίο δε, που προστρέχει προς υπεράσπιση των πολύτιμων ιερέων σε κάθε ευκαιρία, είναι το ίδιο ένοχο, όταν δεν κάνει απολύτως τίποτα για να αναδείξει και να απομακρύνει τους εγκληματίες από την κοινωνία του.
Διαχωρισμός Εκκλησίας - Κράτους και κατάργηση όλων των Οθωμανικών και Βυζαντινών τους προνομίων χ τ ε ς. Μετά ναι, θα μπορούμε να μιλάμε μόνο για τις μεμονωμένες περιπτώσεις εκείνων των κακών, που όμως τιμωρήθηκαν όπως όλοι οι κακοί σε όλους τους χώρους, και έχασαν και αξιώματα κτλ. Μέχρι τότε το σακί είναι ένα και βρωμάει.
Καλό Πάσχα να έχουμε και του χρόνου."
Καλό Πάσχα και από μας. Ακολουθούν τα 10 πιο χιλιοπαιγμένα κομμάτια του Υπογείου για το μήνα Μάρτιο, ελληνικά και ξένα ανακατεμένα και σε τυχαία σειρά, ανεξάρτητα από τη χρονολογία κυκλοφορίας τους και το είδος τους.
1. Gamma Knife - King Gizzard And The Lizard Wizard (2016)
Η πανηγυρικη έλευση των Αυστραλών KGLW στη χώρα μας για τη συναυλία στο Fuzz (read live review here), μας θύμισε τούτη την καταιγιστική κομματάρα τους από το δίσκο του 2016, "Nonagon Infinity".
2. Permanent Feeling - Volage (2018)
Οι Γάλλοι... Ty Segall μας έχουν απασχολήσει με τις μουσικάρες τους και στο παρελθόν. Mόλις πριν λίγες μέρες (30/3) μας έδωσαν τον νέο δίσκο τους "Sittin' Sideways", είναι πολύ καλός, και το opening track "Permanent Feeling" είναι ο πολιορκητικός κριός του...
3. Why Walk a Dog? - Jack White (2018)
Ο Jack The Great επέστρεψε στις 23 του περασμένου Μάρτη με τον 3ο solo δίσκο του, "Boarding House Reach". To άλμπουμ έχει μπει στο στόχαστρο αρκετών αρνητικών κριτικών και σχολίων, τόσο από τον μουσικό τύπο όσο και από τους ίδιους τους fans του Αμερικανού singer/songwriter. Εμένα προσωπικά προς το παρόν η εν λόγω κυκλοφορία με έχει μπερδέψει, το κομμάτι όμως που έχουμε εδώ με στοίχειωσε ακαριαία και για τα καλά. Στο "Why Walk a Dog?", ο White απλώνει μαεστρικά μεγάλο μέρος από το αδιαμφισβήτητο και πλούσιο ταλέντο του και σίγουρα μας θυμίζει τις παλιές ένδοξες εποχές του.
4. Fake Protest Song - Whyte Horses (2018)
2ος δίσκους για τους Βρετανούς (Manchester) Whyte Horses. Το "Empty Words" κυκλοφορεί ελεύθερο από τις 9 του Μάρτη και είναι εξαιρετικό. Από εκεί το δαιμόνιο "Fake Protest Song".
* Διάβασε την πρόσφατη συνέντευξη του frontman και ιδρυτή του σχήματος, Dom Thomas, στο Υπόγειο εδώ.
5. Texas - The Shacks (2018)
Για το εξ Αμερικής θαυματουργό ντουέτο της 19χρονης Shannon Wise και του 21χρονου Max Shrager ονόματι The Shacks, σας είχαμε "προειδοποιήσει" σε περσινό Nice To Meet You (check here), όταν και είχαμε ερωτευτεί το ομώνυμο EP τους. Στις 30 Μαρτίου μας έδωσαν το πολυαναμενόμενο debut τους "Haze" κι εδώ το υπέροχο leading single, "Texas".
6. Dead In Berlin - Marva Von Theo (2018)
Οι Marva Von Theo είναι το electro ντουέτο της Μάρβας Βούλγαρη και του Θοδωρή Φοινίδη. Στις αρχές του έτους (16/1) μας έδωσαν το πρώτο τους δισκογράφημα, το εξαιρετικό και συμπαγές "Dream Within A Dream". Πολλά τα κομμάτια που μου αρέσουν και ξεχωρίζω, όμως το σκοτεινό και στοιχειωμένο "Dead In Berlin" είναι το αγαπημένο μου.
* Διαβασε την πρόσφατη συνέντευξη της Μάρβας στο Υπόγειο εδώ.
7. The Return - Kyle Dixon & Michael Stein (Stranger Things 2 OST, 2017)
Λιώνοντας την πολύ καλή σειρά (πολύ καλή, αλλά όχι και αριστουργηματική, όπως μου έλεγαν οι φίλοι μου και όλο το facebook...) του Netflix, Stranger Things τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο, δεν είχα παρά να ασχοληθώ και με το πολύ ενδιαφέρον soundtrack που ντύνει τη σειρά. Πέρα από τις απέραντες εϊτίλες που ακούς ολούθε (η σειρά διαδραματίζεται στα 80's), υπάρχει και το πρωτότυπο score, φτιαγμένο από τους Kyle Dixon και Michael Stein (μέλη και οι δύο της Αμερικάνικης [Austin] μπάντας Survive). To "The Return" είναι ένα ειλικρινά υπέροχο ορχηστρικό κομμάτι, το οποίο άκουσα τις τελευταίες 30 μέρες πάνω από 300 φορές!
8. Coelocanth - Shriekback (1985)
Ακριβώς στα μέσα της δεκαετίας του '80, οι Λονδρέζοι Shriekback μας έδωσαν τον 4ο δίσκο τους, "Oil And Gold'. Το "Coelocanth" (σπάνιο είδος ψαριού που ζει στον Ινδικό Ωκεανό) κλείνει το δίσκο και είναι ένα ορχηστρικό αριστούργημα προορισμένο να επιβώσει στην αιωνιότητα της μουσικής ιστορίας. Bonus η ασύλληπτη σκηνή που ακούγεται το κομμάτι στην ταινία του Michael Mann, "Manhunter" (1986), τον πρόδρομο δηλαδή της "Σιωπής Των Αμνών" που ακολούθησε 5 χρόνια μετά (δες τη σκηνή εδώ).
9. House Of Kraut - Condor Gruppe (2018)
Η Βέλγικη cinematic συμμορία του αγαπημένου Michiel Van Cleuvenbergen μόλις (16/3) μας έδωσε το τρίτο της πόνημα ονόματι "Interplanetary Travels" και είναι και αυτό ένα μεγάλο σκάλωμα (read full review here), όπως και οι δύο πρόγονοί του ("Latituds Del Cavall"/2014, "Α Tribute To Moondog"/2016). Σίγουρα ένας από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς ως τώρα, που πολύ δύσκολα θα πέσει από την 5άδα μου ως το τέλος της χρονιάς. Και τα 8 κομμάτια του άλμπουμ κυμαίνονται σε υψηλότατα επίπεδα έμπνευσης και ποιότητας, το "House Of Kraut" είναι ένα κλικ παραπάνω, τουλάχιστον για σήμερα...
10. Γιατί Δεν Χορεύετε Ρεεε; - The Boy (2009)
Στις 22 Μαρτίου είδα για πρώτη φορά στη ζωή μου live τον Boy και -ομολογουμένως- την καταβρήκα... (read live review here). Ο Βούλγαρης ήταν καταιγιστικός και ασταμάτητος, στις περίπου 3 1/2 ώρες που βρέθηκε στη σκηνή του Six D.O.G.S πρέπει να έπαιξε τουλάχιστον 40 κομμάτια από την πυκνότατη δισκογραφία του. Το παρακάτω anthem που βρίσκεις στον πρώτο solo δίσκο του, "Please Make Me Dance", ήταν από τις κορυφαίες -αν όχι η κορυφαία- στιγμές της βραδιάς.
