Τα 10 Κομμάτια του Μήνα
Φεβρουάριος 2022
Το πρωί της Τσικνοπέμπτης, όπως και κάθε πρωί, σηκώθηκα στις 7.05. Ξύπνησα τον γιο μου για να πάει σχολείο και έφτιαξα έναν απαίσιο αχτύπητο νεσκαφέ. Μπήκα στο gov.gr να καταχωρήσω τα self test των παιδιών και όταν τελείωσα αυτήν τη διαδικασία, διαπίστωσα πως είχα ένα περί των έξι λεπτών κενό, μέχρι να ξαναπάω στο γιο μου και να βγούμε στο δρόμο για το σχολικό κι ύστερα να ξυπνήσω την κόρη μου που φεύγει λίγο αργότερα. Μπήκα σε ένα site να ρίξω μια ματιά στις ειδήσεις της ημέρας. Οι Ρώσοι μπήκαν στην Ουκρανία, πόλεμος στην Ευρώπη. Στοπ.
Δεν έχω να γράψω και πολλά επ’αυτού, εντέλει οι γνώσεις μου και οι σκέψεις μου δεν φτάνουν παντού και συγχρόνως κουράστηκαν να προσπαθούν να φτάσουν κάπου. Στέλνω μόνο όσο κουράγιο και αγάπη μπορώ να στείλω στους ανθρώπους που κάθε μέρα ακούνε σειρήνες και βλέπουν βόμβες να σκάνε δίπλα τους, στους ανθρώπους που αναγκάστηκαν να αφήσουν εν μία νυκτί τα σπίτια τους και τις πόλεις τους, στους ανθρώπους που ήδη έχασαν τους ανθρώπους τους.
Είχα έναν φίλο παλιά, φίλο καλό εικοσαετίας, που ήταν σκληρός και κυνικός, ήταν ώρες-ώρες ξινός, ήταν απότομος και σαν ξυράφι σαρκαστικός. Και τότε που τα ψάχναμε τα φιλοσοφικά μας και διαβάζαμε πολύ, είχε πορωθεί με το νιχιλισμό. Και μου λεγε, όταν έπινε λιγάκι παραπάνω, μου λεγε πως μ'αγαπάει αληθινά, πως μ'έχει μέσα στην καρδιά. Μόνο έμενα έλεγε πως μ'αγαπάει, άντε και δυο-τρία παιδιά ακόμα απ'την παρέα, όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι είναι σκάρτοι. "Ο άνθρωπος, Μιχάλη, είναι απαίσιος, είναι το χειρότερο ζώο στον πλανήτη. Μόνο κακό κάνει και σπέρνει, από πάντα." Κι εγώ του έλεγα πως οι άνθρωποι μπορεί ναι είναι και καλοί, πως δεν έχουν μέσα τους μονάχα μίσος και διχόνοια, έχουμε και τόσα άλλα υπέροχα, τόση ομορφιά και τόση αγάπη μέσα μας που θα μπορούσαν να πλημμυρίσουν όλο τον πλανήτη, όλο το σύμπαν. Όμως, όσο ο καιρός περνάει τόσο τον θυμάμαι εκείνον τον φίλο και ώρες-ώρες φοβάμαι μήπως είχε δίκιο.
Όταν μπήκε το νέο έτος, έκατσα ένα πρωί και ήπια έναν καφέ με τον εαυτό μου. Αυτόν τον είχα φροντίσει ιδιαιτέρως, τον είχα χτυπήσει με το κουταλάκι και είχα φτιάξει έτσι μια πηχτή απολαυστική κρέμα στην κορφή του... Από το παράθυρο του Υπογείου έβλεπα την παγωμένη βροχή να σκάει στην αυλή και τα δέντρα να στροβιλίζονται στον αέρα. Είχα πιει αυτόν τον καφέ με τον εαυτό μου για να τον βρω κάπως, τον έχω χάσει τελευταία, και για να υποσχεθούμε ο ένας στον άλλο πως το 2022 θα περάσουμε λίγο καλύτερα. Μαλακίες. Καλά το πήγαμε ως ένα σημείο, με βοήθησαν και τα χιόνια λίγο στο τέλος του Γενάρη, όμως μετά βυθίστηκα ξανά σε μια ψιλομέτρια ζωή. Μια ζωή που όλο τρέχω γύρω απ’την ουρά μου κατηφορίζοντας με σπασμένα φρένα προς τα 50. Τον Φλεβάρη ένιωθα κουρασμένος πολύ, και στο σώμα και στην ψυχή. Η Τσικνοπέμπτη με αποτέλειωσε.
Τώρα έχει μπει ο Μάρτιος και είναι Άνοιξη. Ξέρεις, μπορεί να μην μου φαίνεται, αλλά πιστεύω στα θαύματα και στα happy ends. Ας πούμε, πιστεύω πως όπου να ναι οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί θα τα βρουν και ο πόλεμος θα σταματήσει. Και πιστεύω ακόμα πως οι επιστήμονες θα καταλήξουν πως ο κωρονοϊός μαλάκωσε μια για πάντα, είναι πια ιωσούλα, και θα πάρουν πίσω όλα τα μέτρα, θα φύγει ο φόβος και θα ζήσουμε κανονικά, όπως πριν.
Τώρα έχει μπει ο Μάρτιος και είναι Άνοιξη. Πίνω έναν φρέντο με τον εαυτό μου και δεν μιλάμε καν. Ακούμε σιωπηλοί μουσική και περιμένουμε...
Ακολουθούν τα 10 πιο χιλιοπαιγμένα κομμάτια του Υπογείου για το μήνα Ιανουάριο, ελληνικά και ξένα, σε κάπως αρμονικά ενωμένη σειρά, ανεξάρτητα από τη χρονολογία κυκλοφορίας και το είδος τους. Στο τέλος του άρθρου, τα δέκα τραγούδια στο spotify.
1. Baku Is Dead - Demetria (2022)
Η Θεσσαλονικιά, με έδρα την Κέρκυρα, singer/songwriter Demetria μας έδωσε μέσα στον Φλεβάρη τον νέο της δίσκο “Pillow Shifter” μέσω της Puzzlemusik. Ένα πολυσυλλεκτικό διαμαντάκι που λάμπει ολούθε, ξεχωριστό και αυτόφωτο, εξωτικό μα ανεπιτήδευτο...
Το “Baku Is Dead” είναι το πιο αγαπημένο μου track στο δίσκο. Στην πρόσφατη συνέντευξη της Demetria στο Υπόγειο, μεταξύ πολλών άλλων, διαβάζετε και ένα διαφωτιστικό και πολύ ενδιαφέρον back story για το κομμάτι.
2. Bane - alt-J (2022)
Οι πολυγαπημένοι και πάντα... αποψάτοι alt-J εισέρχονται δισκογραφικά στα 20’s με έναν πολύ καλό δίσκο. Πρόκειται για το “Dreams” (out 11/2 - check album review here) κι εδώ το εναρκτήριο και λίγο-πολύ καταπληκτικό “Bane”.
3. Chaos Space Marine - Black Country, New Road (2022)
Ακριβώς 12 μήνες ύστερα από την κυκλοφορία του εντυπωσιακού debut LP τους, "For The First Time", οι Βρετανοί (Cambridgeshire) καταθέτουν τον δεύτερο δίσκο τους, “Ants From Up There”. Ω, και κατάφεραν να είναι ακόμα πιο εντυπωσιακός από τον πρόγονό του, ακόμα πιο δυνατός και ακόμα πιο πλούσιος. Σε ήχο, σε στίχο, σε απορρέον συναίσθημα. Το ArcadeFire-ίζον “Chaos Space Machine”, περί ου ο λόγος εδώ, με καθήλωσε από το πρώτο άκουσμα, αργότερα διάβασα δήλωση της μπάντας, στην οποία αναφέρουν πως το συγκεκριμένο κομμάτι είναι το καλύτερο κομμάτι που έχουν γράψει ποτέ. Συμφωνώ.
Να σημειωθεί πως λίγες μέρες πριν την κυκλοφορία του δίσκου, ο τραγουδιστής και κιθαρίστας, Isaac Wood, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την μπάντα λόγω σοβαρής ψυχικής ασθένειας. Κι έτσι οι Black Country, New Road δεν θα είναι ποτέ οι ίδιοι.
4. Witness - Screaming Trees (1996)
Στις 22 Φεβρουαρίου μας άφησε ο Mark Lanegan, έπειτα από ένα χρόνο μάχη με τον κορωνοϊό και τις επιπλοκές του, έπειτα όμως και από μια ζωή βουτηγμένη στο αλκοόλ και στα drugs.
Το έργο του Lanegan είναι ατέλειωτο και εμβληματικό. Το ίδιο και η φωνή του. Η πρώτη φορά ενίοτε μένει για πάντα και εδώ η πρώτη φορά που άκουσα τον Mark: 1996, στο σπίτι της Νόνης και της Άντυς, “Witness”. Από τον δίσκο "Dust" των Screaming Trees, που τότε μόλις είχε κυκλοφορήσει.
5. Bullet With Butterfly Wings - The Smashing Pumpkins (1995)
Λίγες ώρες αφότου οι Ρώσοι μπήκαν στην Ουκρανία και όταν άρχισε να διαφαίνεται πως οδεύουμε για μία ακόμα απάνθρωπη κτηνωδία, άρχισα από μέσα μου -ασυνείδητα και αδιάκοπα- να τραγουδώ τους στοιχειωμένους στίχους του Corgan.
“the world is a vampire, sent to drain”…
Από το μυθικό τριπλό LP, “Mellon Collie And The Infinite Sadness”, που κυκλοφόρησε στις 24 Οκτωβρίου του 1995.
6. Up The Bracket - Libertines (2002)
Νομίζω πως περνάω midlife crisis, αλλά δεν μπορώ να το ζήσω - όσα απίστευτα συμβαίνουν γύρω μου εδώ και τρία χρόνια δεν μ'αφήνουν να αφεθώ και να το ζήσω όπως του αξίζει. Το περνάω σίγουρα πάντως, δεν εξηγείται αλλιώς πως όποτε ακούω κάποια (σημαδιακά) τραγούδια από τα 90's και τα 00's βουρκώνω και θέλω να κλάψω με λυγμούς σαν παιδάκι. Το αυτό μου συνέβη ένα πρωινό του Φλεβάρη με το "Up The Bracket" των Libertines. Από το ομώνυμο ιστορικό debut της Βρετανικής μπάντας, που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2002.
7. Oh Yeah, You Gonna Cry? - Lovejoy (2021)
Άχτι το έχω τα τελευταία 10 χρόνια, να βρω έναν έφηβο στις συνεδρίες μου, που να ακούει ροκ. Όχι το ροκ των Deep Purple, των Rainbow και των Uriah Heep, ούτε το ροκ των Scorpions, των Guns 'n' Rosed και των AC DC. Το ροκ το νέο το εναλλακτικό, το indie alternative. Τους περισσότερους εφήβους τους κερδίζει η rap και η trap, η εγχώρια pop και κάπως και η ξένη. Και φυσικά δεν κρίνω, ίσα-ίσα αποδέχομαι και (προσπαθώ να) ακολουθώ. Ok, με την trap έχω μεγάλο πρόβλημα, την μισώ και τελευταίο καιρό σαν καλός γεράκος τη θεωρώ και επικίνδυνη. Όπως και να χει, για να μην μακρηγορώ, άχτι το έχω να βρω στις συνεδρίες μου έναν έφηβο να ακούει νέο ροκ και να μου μάθει και μένα καμιά νέα μπάντα. Ώσπου ήρθε η Ν. και μου έβαλε να ακούσω το παρακάτω φρέσκο, αν και παλιομοδίτικο, πανέμορφο κομματάκι. Βρετανίλα παλαιάς κοπής, που όμως πάει... τρένο. Από το EP "Pebble Brain", το οποίο μετράει στο YouTube λίγο λιγότερα από... 7,5 εκατομμύρια views.
8. Falling Back To You - Sugar For The Pill (2022)
Αιθέριο και υπέροχο shoegaze από τη νεοσύστατη Αθηναϊκή μπάντα, που ξεπήδησε μέσα από τους παλιούς και αγαπημένους Skinner Box. To "Falling Back To You" είναι το πρώτο τους single, ενώ πολύ σύντομα -στις 18 Μαρτίου- καταφθάνει και το debut LP, "Wanderlust".
* Περισσότερες λεπτομέρειες για τους Sugar For The Pill στο πρόσφατο Nice To Meet You.
9. Lonely - Palaye Royale (2020)
Ιδέα δεν είχα για τούτη την Καναδο-αμερικάνικη μπάντα, ώσπου ο κουμπάρος από το Λονδίνο μου έστειλε να τους ακούσω ένα παγωμένο βράδυ του Φλεβάρη. Θα πάει σε μια συναυλία τους και ήθελε τη γνώμη μου. Κουμπάρε John, δεν με ενθουσίασαν αλλά όταν θα παίξει αυτό το κομμάτι στο live πάρε με τηλέφωνο... Γαμάτο! Από τον τρίτο δίσκο των Palaye Royale, "The Bastards", που κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2020.
10. Ο Ξένος - Φοίβος Δεληβοριάς (2015)
Όρεξη για πάρτυ και τζέρτζελο για να ξορκίσουν το κακό και την κλεισούρα είχε ο Φοίβος και η διαλεχτή παρέα του στην πρεμιέρα της παράστασής τους στο Villa Vox την Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου. Το είχαν προαναγγείλει κιόλας στο δελτίου τύπου που παρουσίαζει τις εν λόγω συναυλίες. Και σε ένα πάρτυ, δεν χωράει ένας σκυθρωπός και βαρύς ξένος, δεν χωράει "Ο Ξένος", Κατανοητό.
Πέρασα υπέροχα εκείνο το βράδυ (check here), όμως το σκοτεινό κομμάτι του εαυτού μου -που τελευταία μεγαλώνει επικίνδυνα- στο δρόμο της επιστροφής σιγοτραγουδούσε αυτό το τραγούδι. Το οποίο είναι ένα από τα καλύτερα που έχει γράψει ποτέ ο Φοίβος, είναι ένα πραγματικό αριστούργημα. Από το δίσκο "Καλλιθέα" του μακρινού 2015.
Τα Κομμάτια του Μήνα στο Spotify
