Τα 10 Κομμάτια του Μήνα
Μάιος 2022
Γράφω καθ’οδόν για το γραφείο, στην πηγμένη, σχεδόν σταματημένη, εθνική οδό. Τον περασμένο μήνα, τον Μάιο, ένιωθα σαν τόυτο τον δρόμο: πηγμένος, συνεχώς στην κίνηση, αλλά κατά βάθος σταματημένος. Μπορώ να μιζέριάσω αν θέλω σε αυτό το σημείο, όπως κάνω συνήθως στην παρούσα στήλη, αλλά ένα βράδυ του Μαΐου που γύρισα από τη δουλειά, με περίμενε η 11χρονη κόρη μου, προβληματισμένη και σοβαρή με ύφος τουλάχιστον 20χρονης.
"Μπαμπά σήμερα μπήκα με μια φίλη μου στο site σου. Ήθελε να της το δείξω. Διαβάσαμε τα Κομμάτια του Μήνα. Σε μερικά αναφέρεις και μένα! Μπαμπά γράφεις πολύ ωραία! Αλλά πολύ στενοχωρητικά. Σαν να μην σου αρέσει η ζωή σου."
Της εξήγησα πως δεν είναι όλα τα κείμενά μου στα Κομμάτια του Μήνα έτσι μαύρα, έχω και μερικά πιο χαρούμενα. Αλλά, φυσικά παραδέχτηκα πως έχει δίκιο, τα περισσότερα είναι «κλαίει η μάνα μου στο μνήμα». Από την άλλη, τη διαβεβαίωσα πως μια χαρά μ’αρέσει η ζωή μου, παρόλο που τελευταία έχει αρκετές δυσκολίες, κάποιες από τις οποίες τις ξέρει και η ίδια. Μια χαρά μ’αρέσει η ζωή μου, απλά σε αυτήν τη στήλη τα κείμενα μου βγαίνουν τις περισσότερες φορές κάπως σκοτεινά.
Όπως και να χει, σήμερα αποφάσισα να το πάρω λίγο αλλιώς και λίγο πιο φωτεινά, να εστιάσω στα θετικά. Ας πω λοιπόν τι μου άρεσε πολύ το Μάη που πέρασε: Πήγα επιτέλους μετά από καιρό σε μια συναυλία και πέρασα γαμάτα. Echo Train στο Temple. Μου την έσπασε λίγο το μαγαζί, που μας έδιωξαν κακήν κακώς με το που τελείωσε το live για να προετοιμάσουν το επόμενο event στο χώρο, αλλά δεν πειράζει.
Άλλο καλό τον περασμένο Μάη ότι βρήκα τον χρόνο να ακούσω πολλή και καλή καινούρια μουσική, μέρος της οποίας μπορείτε να ακούσετε παρακάτω.
Χμ… τι άλλο; Α, ναι! Ξεκίνησα δίαιτα! Ω, ρε φίλε, δεν πήγαινε άλλο - είχα φτάσει σε ρεκόρ ζωής, 96,5 κιλά! Τηλεφώνησα λοιπόν σε έναν γνωστό μου διαιτολόγο και ήρθε στο γραφείο. Πήρα τη διατροφή μου, η οποία παλεύεται οκέι, έχει και μια ελεύθερη μέρα να βγάζω τα απωθημένα μου. Το σκεφτόμουν (πολύ) καιρό να κάνω την κίνηση, όποτε ήμουν εξαρχής σούπερ αποφασισμένος και έτοιμος. Για να δούμε - έχουμε μέλλον ακόμα.
Από τις πιο ωραίες στιγμές τον Μάη, ήταν αυτή που άκουσα το νιαουρητό του γάτου μου στο παράθυρο, ύστερα από 2 μέρες παντελούς απουσίας του από το σπίτι. Συνέχεια φεύγει και αλητεύει, αλλά έστω για ένα γρήγορο φαγητό 2-3 λεπτών μια φορά τη μέρα επιστρέφει. Κι ύστερα την κοπανάει πάλι. Αλλά δυο μέρες χωρίς καν να πατήσει πόδι στο σπίτι, δεν το είχε ξανακάνει. Ξέρω πως είναι πολύ συνηθισμένο για έναν αρσενικό, αλλά εγώ εδώ έχω κάποια τραύματα από άλλους γάτες που πέρασαν από τη ζωή μου και μάλλον αυτά είναι που επανέρχονται και με κάνουν να ανησυχώ τόσο πολύ. Τελοσπάντων, το «νιάου» του Ρον εκείνο το Μαγιάτικο απόγευμα ήταν μια απέραντη λύτρωση.
Αυτά. Καταθέτω και μια μικρή ιστορία, μια σκηνή που θα μπορούσε να έχει βγει από μία παλιομοδίτικη κωμωδία παρεξηγήσεων, που συνέβη κατά τη διάρκεια της συνεδρίας μου με τον 17χρονο Δ. προς το τέλος του Μάη.
Μια ακόμα μέρα στο γραφείο.
Συνεδρία με τον Δ. 17 χρόνων.
Εγώ: Μια που τ‘αναφέραμε πριν, πώς πάει το διάβασμα;
Δ: Καλά, καλά πάει, θα ξεκινήσω όπου να ναι την Ιστορία και σκέφτομαι να -
Ο Δ. σταματάει απότομα τα λόγια του, ξύνει το κεφάλι του και κοιτάζει με απορία το ταβάνι.
- Τι έπαθες Δ.;
- Εεεε… κύριε Μιχάλη είπατε κάτι για μια πουτάνα;
- Τι λες Δ.; Όχι δεν είπα κάτι τέτοιο.
- Όχι, όχι, είπατε πριν.
- Εγώ; Όχι Δ., δεν τη χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη γενικά, πόσω μάλλον στις συνεδρίες μου. Και δεν κόλλαγε πουθενά να πω αυτήν την λέξη στη συζήτησή μας. Για κανέναν λόγο, με τίποτα δεν την είπα.
- Όχι, όχι. Το είπατε.
- Αποκλείεται Δ. Πώς σου ήρθε ρε αγόρι μου;
- Ναι, ναι, είπατε για μια πουτάνα που φέραμε.
Μια πουτάνα φέραμε = μια που τ´αναφέραμε.
Αυτά. Καλό Καλοκαίρι mates με πολλή μουσική και γαμάτες συναυλίες!
* Ελινάκι ελπίζω να σου άρεσε το κειμενάκι και να σε έκανε λίγο να χαμογελάσεις.
Ακολουθούν τα 10 πιο χιλιοπαιγμένα κομμάτια του Υπογείου για το μήνα Μάιο, ελληνικά και ξένα, σε κάπως αρμονικά ενωμένη σειρά, ανεξάρτητα από τη χρονολογία κυκλοφορίας και το είδος τους. Στο τέλος του άρθρου, τα δέκα τραγούδια στο spotify.
1. Condor Gruppe - What Could Have Been (2022)
Οι Βέλγοι Condor Gruppe είναι από τις πιο αγαπημένες μου μπάντες τα τελευταία σχεδόν 10 χρόνια. Συνδυάζοντας kraut και «μορικονικά» elements, παράγουν μαγικά και μαγεμένα ορχηστρικά κομμάτια. Τον Μάιο που μας πέρασε μας έδωσαν το πρώτο single από τον επερχόμενο τρίτο δίσκο τους, το εξαιρετικό “What Could Have Been”.
2. The Four Horsemen - Aphrodite's Child (1972)
Στις 17 Μαΐου έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος Βαγγέλης Παπαθανασιου. Ο Έλληνας μουσικός άφησε πίσω ανεκτίμητης αξίας ογκωδέστατο έργο, αναγνωρισμένο και χιλιοακουσμένο τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας. Πριν τη solo λαμπρή καριέρα του, υπήρξε ιδρυτικό μέλος των θρυλικών Aphrodite’s Child και εδώ το “Four Horsemen”, από το αριστουργηματικό "666".
3. The Age of Anxiety - Arcade Fire (2022)
Στις 6 Μαΐου, οι Arcade Fire κυκλοφόρησαν τον 6ο studio δίσκο τους, “WE”. Δεν με τρέλανε στο σύνολό του όσο τον comrade Alex Kotsis (check album review here), όμως παραδέχομαι πως έχει κάποια κομμάτια άξια…προσκυνήματος. Ένα από αυτά είναι σίγουρα το “The Age of Anxiety”.
4. Birthdays - Lia Hide (2022)
Η Αθηναία χαρισματική singer/songwriter Lia Hide τον περασμένο Απρίλιο (4/4) μας έδωσε μια καθώς πρέπει δισκάρα. Το “The Missing Fourth Guest” είναι ένα dark pop κομψοτέχνημα και σε αιχμαλωτίζει από την πρώτη νότα του. Το “Birthdays” είναι το πιο αγαπημένο μου track, ένα γλυκόπικρο βαλς που θα κουβαλάω μέσα μου για πολλά πολλά χρόνια…
5. Daffodil - Florence + The Machine (2022)
Αν εξαιρέσεις το δυνατό της debut ("Lungs" / 2009) και τέσσερα-πέντε κομμάτια από την υπόλοιπη δισκογραφία της, η Φλο και η Μηχανή της ποτέ δεν με τρέλαινε. Χωρίς λοιπόν να είμαι και κάποιος ειδήμων του έργου της, νομίζω πως η τελευταία κυκλοφορία της, "Dance Fever", που έφτασε στα ηχεία μας στις 13 του περασμένου Μαΐου, είναι από τις πιο ολοκληρωμένες και πιο ενδιαφέρουσες από το debut κι ύστερα. Καλά στην πλειοψηφία τους κομμάτια - σφύζουν από αυτοπεποίθηση και δύναμη οι ερμηνείες, αν και σε κάποιες φάσεις η Florence το παρακάνει και γίνεται πολύ πολύ loud (βλ. τσιρίζει). Το “Daffodil” σπέρνει όπως και να χει και τον Μάιο το είχα στο ριπίτ.
6. MΙST - The Page of Cups (2022)
Τα τρία εκ Βάρης ορμώμενα θαυματουργά αδέλφια, ο Πάνος, ο Δημήτρης και ο Jay, μας είχαν πολύ ευχάριστα απασχολήσει στα τέλη του 19, με την κυκλοφορία του πολύ δυνατού δίσκου τους, “Dysfuntional” (check album review here), τον δεύτερο που μας έδωσαν ως Bombing The Avenue. Τρία χρόνια μετά, και με την καταλυτική προσθήκη του Χρήστου Μπεκίρη στο line up, μας επανασυστηνονται ως The Page of Cups και δημιουργούν πολυσυλλεκτικά πανέμορφα κομμάτια, 4 singles ως τώρα, ισάριθμες πρωτότυπες και υψηλής ευφυΐας και έμπνευσης συνθέσεις, που η καθεμία με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο, έχει καταφέρει να με κεντρίσει. Hats off - το “MIST”, με τη συμμετοχή του Iam Nothe στα φωνητικά, είναι το πιο αγαπημένο μου.
7. We Don’t Know What Tomorrow Brings - The Smile (2022)
Τι δισκάρα έβγαλαν ο Yorke, o Greenwood και ο ντράμερ Tom Skinner (Sons of Kemet);!;!
Η τριπλέτα, με το όνομα The Smile, κυκλοφόρησε στις 13 Μαΐου τo "A Light for Attracting Attention" και με πολύ απλά λόγια μας έδωσαν έναν από τους δίσκους της χρονιάς. Επιφυλάσσομαι για πολύ περισσότερα στο αναλυτικό review που ετοιμάζω για το άλμπουμ. Ως τότε, “We Don’t Know What Tomorrow Brings”, μόλις ένα από τα πολλά σούπερ τρακς που κρύβει στα αυλάκια του το εξαιρετικό "A Light for Attracting Attention".
8. Heart No5 - Kendrick Lamar (2022)
Καταιγιστικό και φαρμακερό κομμάτι, ρίμες ποτάμια σε disco υπέροχα ρέουσα ατμόσφαιρα, το κλιπ ήταν αυτό που έφερε τον πάταγο, δικαίως, μα και το τραγούδι αυτό καθαυτό είναι ένα αναβλύζον ηφαίστειο. "Heart No5", από τον τελευταίο δίσκο του Kendrick Lamar, "Mr. Morale & the Big Steppers" , που κυκλοφόρησε στις 13 Μαΐου.
9. Ο Λωτοφάγος - Φοίβος Δεληβοριάς (2022)
Δισκάρα μας έδωσε ο Φοίβος Δεληβοριάς, εφτά ολόκληρα χρόνια έπειτα από την “Καλλιθέα”. Το “ANIME” (check album review here) καταφθάνει με αφοπλιστική αλήθεια και με σπάνια ενσυναισθητική διεισδυτικότητα, κατακτά για τον Δεληβοριά νέες απάτητες κορφές και εντέλει καταφέρνει ήδη να θεωρείται δίσκος αναφοράς, μόλις ένα μήνα μετά την κυκλοφορία του. Και τα 11 κομμάτια του δίσκου έχουν κάτι να πουν και κάτι ξεχωριστό να δώσουν - επιλέγω εδώ τον αγαπημένο “Λωτοφάγο”, με τον οποίο ακαριαία ταυτίστηκα την πρώτη φορά που τον άκουσα.
Εδώ το back story του τραγουδιού, μέσα από τα λόγια του ίδιου του Φοίβου:
«Δεν είναι πάντα άσχημο το να ξεχνάς. Και το λέω εγώ, ο νέρντουλας, που το παρελθόν με τραβάει σα μαγνήτης. Που ξέρω όλες τις ηχογραφήσεις του Κολτρέιν κι όλα τα πρώτα τεύχη των ηρώων της Μάρβελ και με τη σειρά τα τραγούδια του Μάρκου και κάθε λεπτό του Φελίνι. Κι ύστερα οι Αρχαίοι κι οι μεταφράσεις τους, ο Μπαχ και η σωστή του αρίθμηση, το πανκ του 76 ή του 79, οι σεζόν του SNL, οι 180 ταινίες του Φίνου. Τι άραγε φοβάμαι περισσότερο; Το σήμερα ή το να χαθεί ό,τι υπήρξε ωραίο στους αιώνες; Δεν ξέρω. Ξέρω πως πολλά σημερινά κτήνη θα εξημερώνονταν από το παρελθόν και τη συνείδηση που φέρνει η μελέτη του. Ξέρω όμως και κάποια άλλα κτήνη που χρησιμοποιώντας μύθους και δοξασίες και ιερατεία και living legends, αφήνουνε παντού σκοτάδι και φρικτά κατεστραμμένους «μαθητές» – παραμορφωμένα θύματα βιασμών που δεν γνωρίζουν καν ότι βιάστηκαν. «Ο δάσκαλος απλά είχε δίκιο», το ιερατείο είναι αλάνθαστο, η παράδοση είναι μια μαμά που την έκανες να κλάψει. Ε, όχι, λοιπόν. Κάποιες φορές είναι ωραίο να ξεχνάς. Και νά ‘ρθει κάποιος φίλος σου στο καλωδιωμένο σου καβούκι να σου δώσει ένα λωτό και να σου πει «μη φοβάσαι». Και να ξυπνήσεις ενώ δεν ήξερες καν ότι κοιμόσουν. Και να πετάξεις ό,τι απέμεινε απ’ τον «παλαιάς κοπής». Να βγεις να δεις ποιοι από τους γύρω σου είναι χαρούμενα ορφανά. Και να σε φυσήξει ένας καινούργιος αέρας. Φίλε μου, άσε για μια στιγμή ό,τι κάνεις κι άκου λιγάκι έναν χαρούμενο λωτό.»
10. Δεντράκι στη Σελήνη - Γιάννης Αγγελάκας & 100°C (2022)
Όμορφος και ο δίσκος του Γιάννη Αγγελάκα, “Έχω Κέφια”, με την συμβολή της μπάντας του, 100°C, να παίζει κατά τη γνώμη μου καταλυτικό ρόλο στο πολύ ενδιαφέρον και στιβαρό τελικό αποτέλεσμα. Το “Δεντράκι στη Σελήνη”, φυτρώνει κάπου στη μέση του δίσκου και είναι το πιο αγαπημένο μου track στο "Έχω Κέφια".
Τα Κομμάτια του Μήνα στο Spotify
