Τα 10 Κομμάτια του Μήνα
Ιούνιος 2023
Πάει και ο Ιούνης.
Έφερε τη νέα κυβέρνηση, που ήταν η παλιά, έφερε και τους Σπαρτιάτες κι άφησε πίσω του εκατοντάδες νεκρούς στο Ιόνιο, σε ένα ναυάγιο σύμβολο μελανό της απανθρωπιάς και της φρίκης.
Ένας μικρός 11χρονος «μαθητής» στο γραφείο με ρώτησε ποιος φταίει. «Εσύ ποιος λες;», του ανταπάντησα. «Αυτοί που τους έβαλαν μέσα, αλλά και αυτοί που μπήκαν σ´αυτό το σαπιοκάραβο».
Στενοχωρήθηκα με αυτήν την απάντησή του και ήρθα και δύσκολη θέση - δεν είμαι ούτε δάσκαλος, ούτε φυσικά μπαμπάς του, είμαι ψυχολόγος. ´Όμως αποφάσισα να του πω τη γνώμη μου:
- Κ., μιας που με ρώτησες ποιος φταίει θα σου πω ποιος πιστεύω ότι φταίει. Σκέψου ένα μεγάλο δάσος που μέσα του ζούνε εκατομμύρια ζώα, όμορφα υπέροχα ζωάκια, ελάφια, αλεπούδες, λύκοι, σκαντζόχοιροι, αρκούδες, νυφίτσες, φιδάκια, αγριόγατες, πουλιά - χιλιάδες πολύχρωμα πουλιά, μυρμήγκια, αράχνες, ο,τι μπορείς να φανταστείς. Και πάνε κάποιοι τύποι και βάζουνε φωτιά στο δάσος, το καίνε όλο. Όσα από τα ζώα δεν κάηκαν, δεν έχουν πια ούτε φαγητό ούτε νερό ούτε φωλιές ούτε τίποτα. Και ακόμα χειρότερα, κανένα ζώο από τα γύρω πλούσια δάση δεν τους βοηθούσε. Πρέπει να φύγουν. Και βρίσκουν έναν περίεργο άνθρωπο και τους λέει θα σας βάλω σε αυτό το καράβι και θα σας πάω απέναντι, εκεί που βλέπετε την ακτή, εκεί έχει και δάση και φαγητά και νερά και φωλιές και όλα. Θα ζήσετε όπως σας αξίζει, όπως παλιά και ακόμα καλύτερα. Αν θέλετε, μπείτε στο καράβι. «Μα είναι μικρό, πού θα χωρέσουμε όλα;». «Θα στριμωχτείτε λίγο, αλλά θα χωρέσετε. Σκεφτείτε πώς θα είναι σαν θα φτάσετε». «Μα είναι παλιό, θα αντέξει ένα τόσο μεγάλο ταξίδι;». «Ναι, είναι παλιό, αλλά θα αντέξει. Εμπιστευτείτε με, όλα θα πάνε καλά και όταν θα φτάσετε, θα τα έχετε ξεχάσει όλα». Τα ζώα κοίταξαν πίσω στην πατρίδα τους, στο παλιό δάσος τους. Μια απέραντη έρημος από κάρβουνο και κόκαλα των ζώων που κάηκαν. Δεν είχαν καμία ελπίδα εκεί. Τουλάχιστον με αυτό το καράβι είχαν κάτι να περιμένουν, έβλεπαν ένα φως μες στο σκοτάδι. «Πάμε και ο,τι γίνει!». «Ώπα, περιμένετε!», είπε ο τύπος με το καράβι. «Για να ανεβείτε στο πλοίο πρέπει να μου δώσετε λεφτά, πολλά λεφτά. Εγώ σας προσφέρω τον παράδεισο». Όσα από τα ζώα μπορούσαν του έδωσαν χρήματα.
Το καράβι ξεκίνησε και όντως ήταν πολύ μικρό και ήταν και πολύ παλιό. Στη μέση της διαδρομής βυθίστηκε και όλα τα ζώα πνίγηκαν. Ποιος νομίζεις ότι φταίει για αυτό καλέ μου Κ;
- Πω, πω. Αυτοί που έβαλαν τη φωτιά! Αλλά και αυτός με το καράβι! Και τα αλλά ζώα από τα γύρω δάση γιατί δεν τους βοήθησαν; Κι αυτά φταίνε!
- Τα ζώα που το δάσος τους κάηκε;
- Τα ζωάκια δεν φταίνε καθόλου, ούτε καν. Και, οκέι, κατάλαβα τι θέλετε να μου πείτε.
- Κ., μπορεί να κάνω και λάθος. Δεν σημαίνει πως αυτό που πιστεύω εγώ είναι το σωστό. Απλά σου είπα αυτή τη μικρή ιστορία επειδή με ρώτησες την άποψή μου. Η δική σου γνώμη μετράει πάνω απ'όλες και να το θυμάσαι πάντα αυτό, όμως πριν καταλήξεις κάπου να μαζεύεις όλες τις απόψεις και μετά να τις φιλτράρεις στο δικό σου μεγάλο, τεράστιο μυαλό!
Ακολουθούν τα 10 πιο χιλιοπαιγμένα κομμάτια του Υπογείου για το μήνα Απρίλιο, ελληνικά και ξένα, σε κάπως αρμονικά ενωμένη σειρά, ανεξάρτητα από τη χρονολογία κυκλοφορίας και το είδος τους. Στο τέλος του άρθρου, τα δέκα τραγούδια στο spotify.
1. First Time At The Sea - The Synth-A (2023)
To electro ντουέτο της Βενετίας Ιωακείμ και του Σταύρου Van Der Wilt "ξαναχτυπά", με ένα ονειρικό νέο single. Τα πλήκτρα του Van Der Wilt για ακόμα μια φορά κεντούν και με στέλνουν αιωρούμενο και άυλο στον θερινό αέρα. Φωνητικά, λίγα από τη Βενετία και λίγα από τον υιό Ορφέα - ο Σταύρος και Βενετία είναι ζευγάρι.
* Η αντίθεση του τίτλου, των στίχων και της γενικότερης αίσθησης του τραγουδιού σε σχέση με όσα συνέβησαν ανοιχτά της Πύλου τον μήνα Ιούνιο, ήταν για μένα κάπως συγκλονιστική, μια υπαρξιακή μαχαιριά στην ψυχή...
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Με αφορμή το κάλεσμα του 3ου προγράμματος της ΕΡΤ, για να ηχογραφήσουν για το κρατικό ραδιόφωνο στο Ραδιομέγαρο δύο καλοκαιρινά κομμάτια, οι The Synth-A κάνουν μία παύση στην προώθηση του πρόσφατου άλμπουμ τους ‘Wtf?’ και κυκλοφορούν ψηφιακά το ένα εξ’αυτών, με τίτλο ‘First time at the sea’.
Ένα απόλυτα καλοκαιρινό κομμάτι, με heart-healing μελωδίες και beat που σου ανεβάζει τη διάθεση. Φτιαγμένο -όπως πάντα άλλωστε- με αναλογικά modular synths (ακόμη και τα κύματα έχουν δημιουργηθεί εξαρχής στο modular) και τα φυσικά τύμπανα του Παύλου Μοναστηριώτη να ολοκληρώνουν το analogue feeling στα κινηματογραφικά ηχοτοπία.
Φωνητικά αυτή τη φορά, εκτός από τη Βενετία Ιωακείμ, κάνει και ο 14μηνος γιος του ζευγαριού, Ορφέας. Η ιδέα άλλωστε γι’αυτό το κομμάτι είχε προκύψει, δύο καλοκαίρια πριν, όταν εκείνος αντίκρυσε για πρώτη φορά τη θάλασσα.
«Σε λίγο ο ήλιος θα έδυε κι εμείς μόλις είχαμε προσγειωθεί στο αεροδρόμιο της Λήμνου. Πήγαμε κατευθείαν στην κοντινότερη παραλία. Είχε απόλυτη νηνεμία και η θάλασσα ήταν σαν μια τεράστια λίμνη από καθρέφτη. Ο Ορφέας σάστισε για μια στιγμή και πλησίασε σιγά-σιγά το νερό. Προσπαθούσε να το αιχμαλωτίσει με τις χούφτες του καθώς εκείνο ξεγλιστρούσε, έσκυβε για να το πιεί, ενώ εμείς γελούσαμε αποτρέποντας τον. Ένα μικρό ανθρωπάκι μας αποκάλυπτε-θύμιζε την πρώτη μας επαφή με τα στοιχεία της φύσης. Ανυπολόγιστης αξίας εμπειρία, που ως ενήλικες πλέον, θεωρούμε δεδομένη. Και μία δική μας εμπειρία, που έχει χαραχτεί στο μυαλό μας και την κάναμε τραγούδι».
2. I Inside The I Dying - P.J. Harvey (2023)
Η Polly Jean Harvey σε λίγες μέρες, στις 7 Ιουλίου, θα μας παρουσιάσει τον 10ο κατά σειρά δίσκο της, "I Inside the Old Year Dying". Το δεύτερο δείγμα από το άλμπουμ είναι... σχεδόν ομώνυμο: "I Inside the Old I Dying". Σκοτεινό και ατμοσφαιρικό, με ποιητικούς στίχους και τη φωνή της P.J. να ραγίζει τα ηχεία και την ψυχή σου...
3. I Am So Far - Grian Chatten (2023)
Έπειτα από 4 singles, ήρθε ολόκληρος ο δίσκος. Το "Chaos For The Fly" είναι ένα bittersweet διαμαντάκι με τον Grian Chatten των Fontaines D.C. να ξεδιπλώνει τις πιο mellow και ήπιες πτυχές του απέραντου ταλέντου του. Το "I Am So Far" είναι εκ των αγαπημένων μου tracks - μου θυμίζει Albarn και Baxter Dury, δεν έχει και πολλή σημασία αυτό εντέλει, σημασία έχει πως είναι υπέροχο...
4. In The Rear View - Unknown Mortal Orchestra (2023)
Ω, φίλε, τον περασμένο Μάρτιο οι αγαπημένοι μου Unknown Mortal Orchestra έβγαλαν δίσκο ("V", out 17/3) και μου είχε ξεφύγει για τα καλά, παρόλο που την κυκλοφορία την είχα καταγράψει στο τσαλακωμένο και χαοτικό μου σημειωματάριο. Του κινητού μου. Anyway, τον άκουσα το δίσκο τον Ιούνιο καλά και δεν με τρέλανε ακόμη. Και λέω "ακόμη" γιατί οι δίσκοι των UMO -ειδικά από το αριστουργηματικό "II" (2013) κι έπειτα, έχουν μια βραδυφλεγή δυναμική, στα σκάνε από το πουθενά. Προς το παρόν, αφήνω εδώ το πολύ καλό "In The Rear View", ένα κλασικό Ruban Nielson δημιούργημα, που δεν προσθέτει κάτι συγκλονιστικό ή/και νέο στην τραγουδοποιία του, είναι όμως μια ασφαλής και απέραντα cool UMO ομορφιά...
5. Hippodrome - Jamie T (2023)
Πίσω στα ηρωικά 00's με τον κύριο Jamie T, κατά κόσμον Jamie Alexander Treays, είχα -όσο να πεις- μια εμμονή. Κόλλημα. Με δύο καθώς πρέπει δισκάρες ("Panic Prevention"/2007, "Kings & Queens"/2009) και τρία πραγματικά απολαυστικά extended plays ("Stick And Stones", "Chaka Demus" και "Man Machine" - όλα του 2009) με είχε κανονικά σκαλώσει και με είχε "αναγκάσει" σε απέραντα repeats των τραγουδιών του. Δεν είχε τρελάνει μόνο εμένα προφανώς - όλο το Νησί έπινε νερό στο όνομά του, "next big thing", "one-man Arctic Monkey" και δεν συμμαζεύευται. Κι ύστερα... κι ύστερα ο Jamie T χάθηκε. Μηδέν τραγούδια, μηδέν δίσκοι, μηδέν συναυλίες. Κανένα σημείο ζωής. Στο facebook είχε φτιαχτεί ένα group με το όνομα "Where Is Jamie T?", ενώ ένα σχεδόν ομώνυμό μου άρθρο ("Where The Fuck Is Jamie T?") στο παλιό αγγλόφωνο Basement "χτυπούσε" 300 visits την ημέρα επί ένα-δυο χρόνια. Οι φήμες έδιναν και έπαιρναν και στριφογύριζαν σε κλασικούς αστικούς μύθους (πέθανε, έχει πάει σε ένα τροπικό νησί, τρελάθηκε και άλλα τέτοια ωραία), ώσπου το 2014 εμφανίστηκε, έβγαλε τον τρίτο του δίσκο ("Carry On The Grudge"), όλα όμως πια ήταν διαφορετικά: Ο ήχος του ήταν πολύ πιο soft, οι γωνίες είχαν στρογγυλέψει κι οι στίχοι ήσαν πια νωθροί και τετριμμένοι. Ένα-δυο κομμάτια τα βρήκα να μου αρέσουν, μα ως εκεί. Το ίδια -ίσως και λίγο χειρότερα- ίσχυσαν και για τα επόμενα δύο LPs ("Trick"/2016, "The Theory of Whatever"/2018).
Πέντε χρόνια μετά, ο Jamie επιστρέφει με ένα μάλλον one-off single που μου άρεσε πολύ. Τιτλοφορείται με το θρυλικό 4όροφο casino-club του Λονδίνου "Hippodrome" και περιγράφει μέσα από μία καλοφτιαγμένη σύνθεση μια παλιομοδίτικη ερωτική ιστορία βουτηγμένη στο ποτό και στα drugs. Νοσταλγία, όχι κάτι το πολύ ιδιαίτερο, αλλά εμένα μου θύμισε τον Jamie T που αγάπησα όταν ακόμα ήμουν μόλις 30 κάτι χρονών και συγκινήθηκα κάπως. Γι'αυτό και σας τα πρηξα τόση ώρα... :)
6. Suic*de - Ren (2023)
Η τραγουδοποιία του Ren, αν εξαιρέσεις την εποποιία του "Hi Ren" που είναι μια κατηγορία μόνη της, μου θυμίσε εξαρχής τα πρώτα υπέροχα προαναφερθέντα μουσικά βήματα του Jamie T. Ε, λοιπόν, ήρθε ή ώρα οι συνειρμοί μου να εμπλακούν μεταξύ τους σαν ιστός σε αυτήν εδώ τη λίστα. Hoorah!
"Suic*de", ένα ακόμα καταπληκτικό single του χαρισματικού Ren Erin Gill.
7. Spellbound - Siouxsie And The Banshees (1981)
Η συναυλία της Siouxsie στο πρόσφατο Release μου άφησε ανάμικτα συναισθήματα. Από τη μία το δέος, από την άλλη η απομυθοποίηση. Από τη μία οι κομματάρες, από την άλλη ο χρόνος που τις σκέπασε. Θεωρίες και (αμπελο)φιλοσοφίες θερινής νυκτός, στο ξημέρωμα της ημέρας η γραμμένη μουσική ιστορία είναι το μόνο που μετράει και στο άπειρο θα ακούγεται.
"Spellbound', από τον δίσκο "Juju" του 1981.
8. Roland - Interpol (2002)
Παραμένοντας στην 5η μέρα του Release -εν προκειμένω και του NSF- παραθέτω το "Roland" των Interpol, το οποίο και ευχαριστήθηκα περισσότερο απ'όλα στο live των Νεοϋρκέζων στην κάπως μελαγχολική σκηνή του Ξέφωτου του Σταύρος Νιάρχος. Από το εμβληματικό debut των Interpol, "Turn On The Bright Lights", που κυκλοφόρησε στις 19 Αυγούστου του 2002.
* αναλυτικά το live review της 5ης Μέρας Release Athens x SNF Nostos here.
9. Paper Machete - Queens of The Stone Age (2023)
Έξι χρόνια έπειτα από το τίμιο "Villains", ο Josh Homme και οι Queens of The Stone Age επιστρέφουν στη δισκογραφία, καταθέτοντας το 8o LP τους, "In Times New Roman...". Και είναι και αυτό αξιοπρεπέστατο, σε κάποιες εκφάνσεις του ευρηματικό, σε κάποιες άλλες του κάπως προβλέψιμο. Έχει, όμως, και τούτο τον δυναμίτη, που παραπέμπει στις χρυσές 00's εποχές της μπάντας: "Paper Machete".
10. KVL - Bloody Hawk (2023)
Δεν θα μπορούσα να κλείσω τη λίστα με τα Κομμάτια που άκουσα περισσότερο τον Ιούνιο χωρίς τον κύριο Νίκο Κίτσο aka Bloody Hawk. Η συναυλία του στη Νέα Σμύρνη ήταν το πιο ωραίο μου βράδυ για τον περασμένο μήνα (check live review here) και το "KVL", από τον τελευταίο δίσκο του Bloody, "Φτηνά Tricks", κείνο το βράδυ εμφανίστηκε σε μία πύρινη πορωτική εκδοχή, που έκτοτε δεν λέει να φύγει απ'το μυαλό μου...
Τα Κομμάτια του Μήνα Ιουνίου στο Spotify
