Τα 10 Κομμάτια του Μήνα
Οκτώβριος 2023
Μπήκε ο Νοέμβριος και ακόμα περιφερομεθα με κοντομάνικα και βερμούδες. Ακόμα μας τσιμπούν κουνούπια και μας τα πρήζουν οι μύγες, αηδία κατάντησε τούτη η κατάσταση, ας έρθει ένας Χειμώνας πια να σκεπάσει την δυστοπία.
Ένας ακόμα πόλεμος και χιλιάδες ακόμα δολοφονημένοι άνθρωποι και ο τρίτος παγκόσμιος πιο κοντά από ποτέ λένε οι αναλυτές και οι ειδικοί. Σαν χάνος αναρωτιέμαι το γιατί και το πώς, δεν είμαι ισαποστάκιας αλλά σιωπώ, την ώρα που οι φίλοι μου στα social βιαστικά βγάζουν μανιφέστα και υψώνουν σημαίες στις φωτό προφιλ, μέσα σε μια νύχτα καταλήγουν σε συμπεράσματα - συμπεράσματα που μοιάζουν σοφά και βαθυστόχαστα, μπορεί και να έχουν και δίκιο, αλλά εγώ προτιμώ να σιωπώ, να σκέφτομαι από μέσα μου και να αναρωτιέμαι ακόμα μια γαμημένη φορά γιατί τόσο μίσος και τόση βία, γιατί τόσος θάνατος και τόσος απάνθρωπος παραλογισμός.
Και ένας ακόμα κενός πολιτικός, σαν βόμβα από το πουθενά έσκασε και αυτός, του ΣΥΡΙΖΑ ο νέος αρχηγός. Δεν φαντάζεσαι πόσο κουράστηκα με αυτήν την ιστορία και με το να ακούω το όνομά του, οι μεν να λένε πως είναι ο φωστήρας και οι δε πως είναι ο διάολος ο ίδιος. Και οι άλλοι με τα ομοφοβικά τους αστεία, το έζησα ένα Σάββατο σε μια ταβέρνα με κάτι γνωστούς γνωστών που έσκασαν μύτη στην παρέα, να ακούω τον μάτσο οχετό να ρέει σαν εμετός και οι μύγες να περικυκλώνουν τα κολοκυθάκια και τα μπιφτέκια μου και η ζέστη -28η Οκτωβρίου πια- να ματώνει σαν ξυράφι ακόμα το δέρμα μου.
Και τη μέρα εκείνη -28η Οκτωβρίου- πέθανε ο Τσάντλερ, ο Μάθιου Πέρι, και ήταν σαν να πέθανε ένας κολλητός μου, έφυγε και πήρε μαζί του για πάντα και ένα κομμάτι της ξεχασμένης νιότης μου. Κι έχω τον πόνο μου και γράφω δυο λέξεις για τούτο το αλλόκοτο πένθος και σκάει η αδυσώπητη αστυνομία των ΜΚΔ και μου λέει πως εγώ κάθομαι και κλαίω για έναν καλομαθημένο αλκοολικό σταρ του Χόλιγουντ που πληρωνόταν 1 εκατομμύριο ευρώ το επεισόδιο, ενώ δίπλα μου στη Γάζα πεθαίνουν άμαχοι και παιδιά. Έλα ρε! Δεν το ήξερα πως στην Παλαιστίνη και στο Ισραήλ συμβαίνει ο όλεθρος και η κτηνωδία, ειλικρινά εσένα περίμενα να μου ανοίξεις τα μάτια. Εσένα περίμενα ελιτιστή Μεσσία, εσένα που συνεχώς σε πετυχαίνω χωρίς να στο ζητήσω μπροστά μου για να με βάλεις στον ίσιο δικό σου δρόμο, εσένα που δεν είδες ποτέ τα Φιλαράκια γιατί μεγάλωσες με Παζολίνι και Τρυφώ και Γκοντάρ. Μπράβο σου παιχτούρα μου, ειλικρινά μπράβο, άσε με όμως εμένα να δακρύζω με τον Πέρι που έφυγε, προς Θεού δεν σε ενοχλώ.
Κατά τα αλλά, στη στήλη του Σεπτεμβρίου σας είχα ενδεχομένως αχρείαστα πληροφορήσει πως ξεκίνησα επιτέλους να περπατάω - 5 χιλιόμετρα το Σάββατο και 5 την Κυριακή, και πως από Οκτώβρη θα ξεκινούσα να προσθέσω και κάποια καθημερινή. Ούτε καν. Έβγαλα όλο τον Οκτώβριο με ένα πόνο στο γόνατο, εκφύλιση μηνίσκου είπαν οι γιατροί, το παράκανα για την ηλικία μου - ξεκούραση και να μαζευτώ λίγο γενικώς, δεν είμαι πια μικρός.
Ε, ναι. Δεν είμαι πια μικρός…
Ακολουθούν τα 10 πιο χιλιοπαιγμένα κομμάτια του Υπογείου για το μήνα Οκτώβριο, ελληνικά και ξένα, σε κάπως αρμονικά ενωμένη σειρά, ανεξάρτητα από τη χρονολογία κυκλοφορίας και το είδος τους. Στο τέλος του άρθρου, τα δέκα τραγούδια στο spotify.
1. Money Game, Pt.3 - Ren (2023)
Η περιπτωσάρα που ακούει στο όνομα Ren Erin Gill -plz ανάτρεξε στη στήλη του Μαρτίου για περισσότερες λεπτομέρειες για την ξεχωριστή ιστορία του- κυκοφόρησε το νέο του LP, “Sick Boi”, μεγάλο μέρος του οποίου είχε μοιραστεί μαζί μας με μια σειρά από singles κατά τη διάρκεια της χρονιάς, και είναι, όπως το περιμέναμε, πολύ πολύ δυνατό.
Στα αυλάκια του θα βρεις και το 3ο μέρος του "Money Game". Mind blowing…
* To πρώτο μέρος του “Money Game” στο ομώνυμο single του 2019, ενώ το “Money Game, Pt.2” στο άλμπουμ “Demos Vol.1 (Do Not Share)” του 2020.
2. Irreversible Damage - Algiers ft. Zack De La Rocha (2023)
Αυτό το τραγούδι το είχα στη shortlist για τη λίστα του πρώτου μήνα της χρονιάς, του Ιανουαρίου. Τότε πρωτοκυκλοφόρησε ως single κα τον Φλεβάρη μας ήρθε “κανονικά”, ως μέρος του tracklist του 4ου δίσκου των φοβερών και τρομερών Algiers, “SHOOK”. Η αναβλητικότητά μου έστειλε εκείνη τη λίστα στα υπόγεια συρτάρια, όμως η συναυλία των Αμερικανών στο Temple στις 7 του περασμένου Οκτώβρη, μου το ξαναθύμισε και το επενέφερε με κάποιους μήνες καθυστέρηση στη στήλη.
Εδώ, λοιπόν, ο οδοστρωτήρας “Irreversible Damage”, με τη συμμετοχή του θρυλικού Zach De La Rocha των RATM.
3. Walk of Shame - The Streets (2023)
Η πολυαναμενόμενη επιστροφή των The Streets είναι γεγονός. 12 ολόκληρα χρόνια έπειτα από το "Computers And Blues" του 2011, καταφθάνει το αρκετά ενδιαφέρον και τίμιο "The Darker the Shadow the Brighter the Light".
Από εκεί, ένα εκ των πιο αγαπημένων μου του, “Walk of Shame”.
4. The Last Hangman - Hotel Lux (2017)
Ω, φίλε, στις 6 Οκτωβρίου κατέβηκα στο Death Disco για να δω τους Βρετανούς Hotel Lux και πέρασα γαμάτα (check live review here).
Τα lads από από το Portsmouth είχαν στις αποσκευές τους μια debut δισκάρα (“Hands Across The Creek" (out 27/1), αλλά εγώ εδώ σας έχω το track που κορύφωσε τη βραδιά στο Death Disco: “The Last Hangman”, signle του 2017, ένα από το πρώτα ever κομμάτια που κυκλοφόρησε η μπάντα.
5. Stops - Timber Timbre (2023)
Ο νέος -σούπερ πολυαναμενόμενος για μένα- δίσκος των Timber Timbre είναι εδώ από τις 6/10. Και, οκέι, το “Lovage” δεν αγγίζει την αριστουργηματική προηγούμενη κυκλοφορία του Καναδέζικου σχήματος, "Sincere Future Pollution" (2017), και ούτε φτάνει -ούτε καν βλέπει- τις κορφές των "Timber Timbre" (2009) και "Creep on Creepin' On" (2011). Παρόλα αυτά είναι ένα καλοδουλεμένο και γοητευτικό άλμπουμ και μέσα του βρίσκεις και κάποιες εξαιρετικές συνθέσεις, όπως φυσικά το κομμάτι “Stops”…
6. Bloom - Panos Birbas (2023)
Ο αγαπημένος Πάνος Μπίρμπας επιστρέφει με ένα νέο τραγούδι και με νέο δίσκο.
Το "Bloom" είναι το single, μία εξαιρετική κομψότατη synth μπαλάντα, ενώ ο δίσκος -ο τρίτος κατά σειρά του Μπίρμπα- θα μας έρθει τον Δεκέμβριο από την United We Fly και θα τιτλοφορείται "Dandelion". Αναμένουμε και ακούμε με ευλάβεια το "Bloom"...
«Τα παιδιά που χορεύουν και ζωγραφίζουν τη νύχτα με τα δικά τους χρώματα. Όταν όλα γύρω μας καταστρέφονται, εκείνα συνεχίζουν χωρίς φόβο. Αν καταφέρουμε να τα συναντήσουμε, ίσως καταφέρουμε να ξεκλειδώσουμε και την αυριανή ευτυχία του κόσμου».
7. Phantosmia - 33 Lovers (2023)
Ο Στράτος Κύρης αποχαιρέτησε τον... Rat Messiah, έμβλημα-σύμβολο των Monovine, και ύστερα από μια φάση ενδοσκόπησης και αυτο-ανάλυσης δημιούργησε τους 33 Lovers. Ο δίσκος "Ghost Flower" (out 13/10 via Inner Ear) είναι ένα διαμάντι και από εκεί το "Phantosmia", που όποτε το ακούω αισθάνομαι πως διαπερνώ μια λεπτή, διαφανή μεμβράνη και μεταφέρομαι σε έναν άλλο κόσμο...
* Διάβασε την πρόσφατη συνέντευξη του Στράτου στο Υπόγειο εδώ.
8. Monstrous - Metronomy (2014)
Μια Κυριακή στο Υπόγειο άρχισα να ακούω από το πουθενά ύστερα από χρόνια του πρώτους δίσκους των Metronomy, ώσπου έφτασα και στο οριακό για την πορεία τους, "Love Letters" του 2014. Ήταν μάλλον το τελευταίο πολύ καλό άλμπουμ τους κι ύστερα κάπως κουράστηκαν και το κούρασαν.
Το "Monstrous" είναι λατρεία...
9. Jelsy - bar Italia (2023)
Σε ένα δρομάκι του Soho στο Λονδίνου, μπορείς να βρεις το Bar Italia, που δεν είναι ακριβως μπαρ, πιο πολύ με καφέ μοιάζει και φτιάχνει και τέλεια σάντουιτς. Απόκτησε την μεγάλη του φήμη στα 90's, γιατί έμενε ανοικτό όλη νύχτα -πράγμα αρκετά σπάνιο στο Λονδίνο- και έτσι έγινε στέκι για τους απανταχού ξενύχτες της Βρετανικής πρωτεύουσας, που μετά τα (πολλά) ποτά τους άραζαν και συνέχιζαν εκεί τη νύχτα τους. Ένα «βρώμικο» με μπαγκέτες και πανίνι. To Bar Italia έδωσε το όνομα του σε ένα τραγούδι των Pulp, το οποίο και βρίσκεις στο εμβληματικό album τους "Different Class" του 1995. Όταν το Χειμώνα του 97, ύστερα από ένα βράδυ μεγάλης κραιπάλης, πέρασα την πόρτα της καφετέριας του Soho, ένιωσα πως έμπαινα σε ένα ζωντανό μνημείο...
Το Bar Italia πιθανότατα έχει δώσει το όνομά του και σε ένα πολύ ενδιαφέρον μουσικό τρίο από το Λονδίνο. Η μπάντα -αν και σχετικά νέα- μας έχει δώσει από το 2020 πολλααααά singles, 2 EPs και 3 LPs, ενώ την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές κυκλοφορούν τον 4ο δίσκο τους, τον δεύτερο μέσα στη χρονιά, "Twits". Από εκεί το υπέροχο "Jelsy"...
10. Honey - Pumarosa (2017)
Μεγάλη αποκάλυψη οι Pumarosa τότε, το 2017, που είχαν κυκλοφορήσει το debut τους "The Witch". To άκουσα ολόκληρο και τους θυμήθηκα με αφορμή μια συζήτηση που είχα με έναν ταξιτζή, που έχει ερωτευτεί μια κτηνίατρο που κάθε Σάββατο τραγουδάει σε ρεμπετάδικα και αυτός ζηλεύει. Του είπα για την τραγουδίστρια των Pumarosa, Isabel Munoz-Newsome, που είναι και αυτή κτηνίατρος στο επάγγελμα και ο τάριφ αναφώνησε "ωραία! γίναμε τώρα!".
* Διάβασε τη συνέντευξη που είχαν δώσει τότε (2017) οι Pumarosa στο Υπόγειο εδώ.
Τα 10 Κομμάτια του Μήνα στο Spotify
