Hotel Lux
@ Death Disco
6/10/23
Η έλευση των Βρετανών (Portsmouth) Hotel Lux στην Αθήνα προφανώς και δεν θα μπορούσε να με αφήσει αδιάφορο. Πρόκειται για μια παντοδύναμη μπάντα, ανεβασμένη με φόρα στο άρμα της Post Brexit New Wave σκηνής, με ένα debut-δυναμίτη στη φαρέτρα της από την αρχή της χρονιάς -μιλάω βεβαίως για το "Hands Across The Creek" (out 27/1)- και με δικαιολογημένους διθυράμβους να συνοδεύουν το όνομά της. Η φάση είχε εξαρχής την αύρα "συμβαίνει τώρα" (πολλά συγχαρητήρια και ευχαριστώ στο Syd Records και στην Bitter Tea για τη διοργάνωση) και όταν την περασμένη Παρασκευή σχόλασα κατάκοπος από το γραφείο λίγο πριν τις 10, δεν το σκέφτηκα καν και σχεδόν τρέχοντας ξεκίνησα για το Death Disco.
Όταν μπήκα στο venue, η συναυλία είχε ήδη ξεκινήσει αλλά ευτυχώς -όπως πληροφορήθηκα από τα παιδιά που δούλευαν στο μπαρ- τα lads είχαν παίξει μόνο δύο κομμάτια. Ο χώρος ήταν γεμάτος κόσμο, βρήκα όμως γρήγορα ένα καλό σημείο, τέτοιο ώστε να είμαι κάπως άνετα αλλά να έχω και καλή οπτική επαφή με τη σκηνή, και κάρφωσα το βλέμμα μου στη σκηνή. Αστραπιαία με έπνιξε το παλιρροιακό κύμά του πενταμελούς σχήματος, ακαριαία με τράνταξε η ενέργεια και η δυναμική του. Καταπληκτικά παιξίματα, σφιχτό σαν θηλιά το δέσιμο μεταξύ των μελών, επιβλητικός frontman. Και -πάνω απ'όλα- κομματάρες. Βάση το... παραδοσιακό και υπέροχο, pub-οειδές post-punk, με διακριτικές και ευφάνταστες όμως προεκτάσεις και σε άλλα ηχητικά πεδία.
Το setlist προφανώς περιλάμβανε τραγούδια από το debut, όμως ακούσαμε και παλιότερα κομμάτια από τα πρότερα extended plays που μας σύστησαν την μπάντα, αλλά και το επικό single "The Last Hangman" του 2017. Εκεί θαρρώ πως ήταν το peak της βραδιάς. Ακολούθησε το "Eastbound And Sound" από το LP και ύστερα η μπάντα πανηγυρικά αποχώρησε εν μέσω ζεστού χειροκροτήματος και εναγκαλισμών με το κοινό. Δεν άργησαν όμως να επιστρέψουν στη σκηνή, δίνοντας ένα απολαυστικό encore με το "Solidarity Song", που εκτός από τελευταίο κομμάτι στη συναυλία είναι και το τελευταίο στο δίσκο.
Η συναυλία των Hotel Lux μου θύμισε αυτή των Fontaines D.C. στον ίδιο χώρο πριν 5 χρόνια, τον Δεκέμβριο του 18 (check live review here). Βρετανία, post-punk, μπαντάρα στα πρώτα-πρώτα της βήματα, τρομακτική ενέργεια και φανταστικά τραγούδια, πέσαν σαγόνια... Ε, κάπως έτσι ένιωσα και το βράδυ της 6ης Οκτωβρίου με τους Hotel Lux. Και λέω "κάπως", γιατί οκέι οι Fontaines είναι ένα ένα-δυο σκαλιά πιο πάνω. Αλλά αυτό δεν έχει την παραμικρή σημασία at the end of the day (που λένε και οι Άγγλοι), σημασία έχει πως οι Hotel Lux στο Death Disco έσπειραν και απέδειξαν πως είναι μία από τις κορυφαίες νέες μπάντες στο είδος τους.
* το άλλο κοινό της συναυλίας των Fontaines με αυτή των Hotel Lux είναι πως το βράδυ των Fontaines ο Ολυμπιακός είχε κερδίσει στο ποδόσφαιρο τη Μίλαν 3-1 και το βράδυ των Hotel Lux ο Ολυμπιακός κέρδισε τον ΠΑΟ στο μπάσκετ 78-88. Γούρικο το Death Disco, γούρικο και το Βρετανικό post-punk. :)
