Τα 10 Κομμάτια του Μήνα
Μάρτιος 2024
photo by Tempo24
Πνιγμένος μέσα σε Αφρικανική σκόνη και σε στριμωγμένα χωροχρονικά κουτάκια από αμέτρητα "to do", επανέρχομαι βαρέως καθυστερημένος στα Κομμάτια του Μήνα, σπάζοντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ αργοπορίας.
Τον Μάρτιο είχαμε ένα Σου-Κου τρελό, εκείνο της 9ης-10ης Μαρτίου, όταν και ανέβηκε το τραγούδι που θα εκπροσωπήσει την ελληνική συμμετοχή στη Eurovision. Και εγένετο "ΖΑΡΙ", το οποίο ήταν εκ προοιμίου καταδικασμένο να γίνει ένα απέραντο viral και να ξεσηκώσει επική καταιγίδα σχολίων, ένθε και κείθε, υπέρ και κατά. Από μόνη της η παρουσία της Μαρίνας Σάττι είχε φέρει σούσουρο και προσμονή, αλλά όταν το κομμάτι αποκαλύφθηκε και ακούστηκε από το κοινό, επήλθε ο κακός χαμούλης. Ε,ναι, απ'όπου κι αν το πιάσεις και όπως και να το ρίξεις, το "ΖΑΡΙ" είναι μια ... ίντριγκα - μουσικά πάνω απ'όλα, ερμηνευτικά, στιχουργικά. Και φυσικά και οπτικά - το clip είναι "σκάνδαλο". Για μένα, πάντως, το "ΖΑΡΙ" είναι ένα τριόδυο, για Eurovision όμως είναι τουλάχιστον ντόρτια - θα πάει καλά νομίζω. Εδώ διαβάζεις και το πολύ ενδιαφέρον σχετικό άρθρο/σχόλιο του Υπόγειου comrade Ali Mathloum.
Ταυτόχρονα με το ντελίριο που προκάλεσε το "ΖΑΡΙ" στα social (και όχι μόνο), στην Πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης το Σάββατο το βράδυ της 9ης Μαρτίου, περίπου 300 κάφροι όρμησαν να λιντσάρουν 2 (δύο!) ΛΟΑΤΚΙ+ νεαρά άτομα, που απλώς περνούσαν από το σημείο και έκαναν τη βόλτα τους χέρι-χέρι. Τι να πει κανείς γι'αυτούς τους τύπους, που οι περισσότεροι ήταν κάτω των 20 ετών, αρκετοί ανήλικοι; Τι να πεις πραγματικά; Ένα βιβλίο χρειάζεται να γραφτεί, μία ολόκληρη κοινωνία να ανασυνταχθεί κα να αναδομηθεί, για να εξηγηθεί και να αφανιστεί η συμπεριφορά τους. Κατά βάθος είμαι πάρα πολύ απαισιόδοξος με όλο αυτό το έρεβος της βίας - το βλέπω να συμβαίνει κάθε μέρα, το βλέπω να θεριεύει κάθε μέρα, το βλέπω να γίνεται τέρας (ή μήπως έχει γίνει ήδη;). Θα επανέλθω σύντομα στο θέμα από αυτό το βήμα.
500 χιλιόμετρα πιο κάτω από τη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα το βράδυ της 9ης Μαρτίου, εμείς στο σπίτι κάναμε Αποκριάτικο πάρτυ και ήταν γαμάτα. Παρόλο που κάποια στιγμή ήρθε η αστυνομία, έπαιξα μουσική (δεν έβαλα το "ΖΑΡΙ", αν και το είχα στη λίστα) ως το πρωί κι ένιωσα ατόφιο παιδί - το αντίδοτο στα σκοτάδια, είναι οι φίλοι, η αγάπη, ο χορός, η μουσική.
Πριν σας αφήσω στα 10 κομμάτια που άκουσα περισσότερο το Μάρτιο, δεν γίνεται να μη σταθώ και να μην προσκυνήσω τη νύχτα της 14ης Μαρτίου. Τη νύχτα που ο ΠΑΟΚ κέρδισε τη Ντιναμό Ζάγκρεμπ 5-1 και ο Ολυμπιακός 1-6 τη Μακάμπι, κι έτσι πέρασαν και οι δύο στις 8 καλύτερες ομάδες του Conference League. Επική ποδοσφαιρική νύχτα, από αυτές που δεν ξεχνάς στη ζωή σου. Αν σ'αρέσει η μπάλα και ασχολείσαι, καταχωρείται εύκολα στις κορυφαίες στιγμές της "καριέρας" σου. Οκέι -ειδικά στο γαύρο, μιας και είμαι ο Ολυμπιακός- του έδωσα και κατάλαβε: ουρλιαχτά και άναρθρες κραυγές, χοροπηδητά και άλματα προς το ταβάνι, προσευχές, καντήλια, δάκρυα και γέλια. 120 λεπτά απόλυτης και ανεπανάληπτης ποδοσφαιρικής τρέλας. Γενικώς πάντως να πω πως το ελληνικό ποδόσφαιρο στις τέσσερις γραμμές του διάγει μέρες όμορφες, αν αποφασίσει να φύγει -που δεν το βλέπω- η τριγύρω σαπίλα μπορούμε να μπούμε σε μονοπάτια ένδοξα και ηρωικά.
Ακολουθούν τα 10 πιο χιλιοπαιγμένα κομμάτια του Υπογείου για το μήνα Μάρτιο, ελληνικά και ξένα, σε κάπως αρμονικά ενωμένη σειρά, ανεξάρτητα από τη χρονολογία κυκλοφορίας και το είδος τους. Στο τέλος του άρθρου, τα δέκα τραγούδια στο spotify.
1. Wild God - Nick Cave & The Bad Seeds (2024)
Επιστροφή του Nick Cave, μαζί με τους Bad Seeds, πέντε χρόνια ύστερα από το “Ghosteen” του 2019 - θυμίζουμε πως το “Carnage” του 21 ήταν δημιούργημα των Cave και Ellis και οι Κακοί Σπόροι δεν ήταν εκεί.
Το πανέμορφο και παντοδύναμο “Wild God” είναι λοιπόν εδώ και θα αποτελέσει μέρος του ομώνυμου δίσκου, ο οποίος θα κυκλοφορήσει στις 30 Αυγούστου (check album trailer here).
2.Things I’ve Been Telling Myself For Years - Elbow (2024)
Έναν πολύ καλό και πέρα για πέρα τίμιο δίσκο κυκλοφόρησαν οι Βρετανοί Elbow μέσα στο Μάρτιο. Ο λόγος για το “AUDIO VERTIGO” (out 22/3 - check album review here), το οποίο μάλιστα ανοίγει με έναν καθώς πρέπει κόμματο: “Things I’ve Been Telling Myself For Years”…
3. Instafuzz - Ultrasonic Grand Prix (2024)
Όπου Ultrasonic Grand Prix βάλε το project του πολυσχιδούς κύριου Shawn Lee και του φοβερού και τρομερού Barry Cadogan των Little Barrie. Οι δυό τους κυκλοφόρησαν έναν καταιγιστικό ορχηστρικό rock ‘n’ roll δυναμίτη “Instafuzz” (out 19/1). Από εκεί το εξαίσιο, πορωτικό ομώνυμο track.
4. Les Cactus - The Last Shadow Puppets (2016)
Τον Απρίλιο του 2016 οι The Last Shadow Puppets, πάει να πει ο Alex Turner και ο Miles Kane, επέστρεψαν με τον πολυαναμενόμενο δεύτερο δίσκο τους. Κι αν το debut “The Age of The Understatement” του 2008 ήταν ένα σχεδόν αψεγάδιαστο διαμάντι, εμβληματικό για την εποχή του αλλά και γενικώς, το “Everything You’ve Come To Expect” μου είχε φάνει στο σύνολό του κάπως μέτριο και άνευρο. Λίγο, όμως, πριν σβήσει η χρονιά, τον Δεκέμβριο του 16, οι TLSP “χτύπησαν” με ένα αποσβωλοτικό 6-track extended play, το “The Dream Synopsis”. Από εκεί, το εξαίσιον και απογειωτικόν “Les Cactus”. Διασκευή στο κομμάτι του Γάλλου singer/songwriter Jacques Dutronc, από το δίσκο που φέρει το όνομά του και κυκλοφόρησε το 1967.
5. Strawberry Moon - Arab Strap (2024)
Οι Σκωτσέζοι Arab Strap παραδίδουν ένα ακόμα super track, single No2 από τον επερχόμενο δίσκο τους "I'm totally fine with it don't give a f*** anymore", που θα κυκλοφορήσει στις 10 Μάιου.
6. Γκωγκέν - Παύλος Παυλίδης (2024)
Πιο… Σπαθίσιος Παυλιδης δεν έγινε ποτέ. Το "Γκωγκέν" πάντως είναι ούτως ή άλλως κόμματος και, ύστερα και από το leading single “Δεν Ξέρω”, με χαρά διαισθάνομαι πως ο Παύλος Παυλιδης θα κυκλοφορήσει ύστερα από αρκετά χρόνια, η αλήθεια είναι, ένα ξεχωριστό και πολύ δυνατό δίσκο (κυκλοφόρησε στις 12/4 και είναι όντως δισκάρα - "ΜΠΡΑΝΚΑΛΕΟΝΕ").
7. Η Τελευταία Νύχτα στη Γη - Tony Bluebird (2024)
Δυνατός και καταιγιστικός εδώ ο Αντώνης Κωνστανταρας aka Tony Bluebird, που -παρέα με τον George Nikas- παραδίδει ένα electro pop κομψοτέχνημα, με δυσοίωνη γεύση και στοιχειωμένη υφή.
"Μπήκαμε μια μέρα με τον George Nikas στο στούντιο και αποφασίσαμε να αφήσουμε τους εαυτούς μας ελεύθερους. Αφήσαμε παρελθόν, παρωπίδες και λοιπές σκέψεις στη είσοδο και γράψαμε το «Η Τελευταία Νύχτα στη Γη»…
Σκοτεινό, δυναμικό, καινούργιο, αλλά ταυτόχρονα γνώριμο…
Ο ήχος που θέλω να έχει το πρώτο μου album!
Ελπίζω να σας αρέσει!
This is the new vibe… "
[από τη σελίδα του Αντώνη Κωνσταντάρα στο fb]
8. Sexting Censored - The Synth-A (2024)
Συνεπείς στις παντοδύναμες και εθιστικές συνθέσεις τους, προσθέτοντας αυτή τη φορά στο όνομά τους και ηλεκτρική κιθάρα, οι The Synth-A μας δίνουν ένα πέρα για πέρα γαματο track.
Φαρμακερή επιστροφή για την Βενετία Ιωακείμ και τον Σταύρο Van Der Wilt. Αναφέρομαι στον οδοστρωτήρα "Sexting Censored", που, αν και "censored", μαθαίνουμε μέσω της επίσημης σελίδας του σχήματος, πως ήδη έχει τρεχάματα με το YouTube - bans κλπ...
Όπως και να χει, το νέο τραγούδι είναι πραγματικά εξαιρετικό. Ως συνήθως, η χημεία μεταξύ των ήχων και των παιξιμάτων του Van Der Wilt στα synths και των στίχων και της φωνής της Ιωακείμ είναι παροιμιώδης - εύφλεκτη και καθηλωτικη, όμως εδώ έχουμε για πρώτη φορά και ηλεκτρική κιθάρα, από τον Κωστή Πυρένη, ενώ στα ντραμς βρίσκουμε τον Παύλο Μοναστηριώτη.
9. House of Self-Undoing - Chelsea Wolfe (2024)
Η έξτρα ταλαντούχα και ακόμα πιο έξτρα σκοτεινή κυρία Chelsea Wolfe, στις 9 του περασμένου Φλεβάρη μας έδωσε τον 7ο κατά σειρά προσωπικό δίσκο της "She Reaches Out to She Reaches Out to She" (check album review here). Εξαγνισμένη εν μέρει από εσωτερικούς δαίμονες και κατάρες, κατέφθασε αποφασιστική και υπερεμπνευσμένη στο νέο της δισκογράφημα με 10 εξαιρετικά tracks. Το "House of Self-Undoing" είναι από τα πιο αγαπημένα μου στο δίσκο και το έχω λιώσει...
10. Bitter Little Love - The BitterSweet (2024)
Ο Νικόλας Αλαβάνος και η μουσική του παρέα κυκλοφόρησαν μέσα στον Μάρτιο τον 3ο δίσκο των The BitterSweet, "September" (check album review here). Και είναι αξιοθαύμαστο πως 12 χρόνια ύστερα από την κυκλοφορία του debut τους ("Dancing In The Zoo"/2012) και αφού η δίνη του χρόνου κατά τόπους τους... πήρε και τους σήκωσε με διάφορες αναποδιές, καταφθάνουν με τον ίσως καλύτερο, τον πιο ολοκληρωμένο και τον πιο συμπαγή, δίσκο τους ως τώρα. Πολλά τραγούδια ξεχώρισα από εκεί, κάποια νομίζω μ'αρέσουν και περισσότερο από το ακόλουθο "Bitter Little Love", επιλέγω όμως τούτο ως το πιο αντιπροσωπευτικό ενδεχομένως του άλμπουμ, αυτού που συμπυκώνει με τον πιο άμεσο τρόπο το γενικό ποιόν του album.
Τα 10 Κομμάτια του Μήνα στο Spotify
