Τα 10 Κομμάτια του Μήνα
Μάιος 2024
Εν μέσω του πρώτου θερινού καύσωνα και των Πανελληνίων εξετάσεων που για ακόμα μια χρονιά στέλνουν καρδιοχτύπια σε χιλιάδες νεαρά παιδιά και στους γονείς τους, ξεκινώ να γράφω τα Κομμάτια του περασμένου μήνα.
Οριακά έχω συνέλθει από το βράδυ της 29ης Μαΐου, όποτε και η ομάδα μου -ο Ολυμπιακός- κατέκτησε το European Conference League, φέρνοντας έτσι το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο για το ποδόσφαιρο στη χώρα μας σε επίπεδο ανδρών. Γιατί στο επίπεδο νέων είχε συμβεί λίγες μέρες πριν, πάλι μες στον Μάιο, πάλι από τον Ολυμπιακό. Προφανώς, και είμαι περήφανος για την ομάδα μου φουλ. Αλλά -αλήθεια σου το γράφω- θα ήμουν χαρούμενος αν μια άλλη ελληνική ομάδα είχε κατακτήσει τούτες τις κούπες, απλά -οκ- αφού τις πήρε η ομάδα μου, μπορώ να πω πως είμαι διπλά χαρούμενος και διπλά γεμάτος. Το χω αυτό, να υποστηρίζω τις ελληνικές ομάδες στις διεθνείς τους παρουσίες. Kάποιοι το συμμερίζονται και συμφωνούν, σε άλλους τους κάνει εντύπωση, μάλιστα κάποιοι από αυτούς για πλάκα με λένε ανώμαλο και προδότη. Γενικώς, μέσα στο Μάιο είδα πολλή μπάλα και πολύ μπάσκετ - να, επί τη ευκαιρία να συγχαρώ τον Παναθηναϊκό για την επική κατάκτηση της Ευρωλίγκας!
Ναι, τον Μάιο είδα άπειρο ποδόσφαιρο και άπειρο μπάσκετ και τώρα που το σκέφτομαι όλη τη χρονιά που πέρασε έβλεπα με τις ώρες ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Πάντα μου άρεσε η φάση, από παιδί. Στα 10s τα είχα ψιλοπαρατήσει, στα 20s επέστρεψα δριμύτερος. Ο λόγος της επιστροφής; Η μέση ηλικία I guess, αλλά και ο αυξανόμενος εσωτερικός ανταγωνισμός που κάνει την όλη φάση πιο συναρπαστική και ενισχύει την ποιότητα των ομάδων και -άρα- το θέαμα που αυτές προσφέρουν. Διεθνείς επιτυχίες σαν του Ολυμπιακού στο ποδόσφαιρο και του Παναθηναϊκού στο μπάσκετ είναι σίγουρα απολαυστικές και υπέροχες, που μόνο καλό μπορούν να κάνουν στον αθλητισμό μας.
Φυσικά, ο περίφημος «αθλητισμός μας» μπορεί να έχει δυο πρόσωπα: ένα που ζέχνει δυσωδία και αηδία, ένα που μπορεί να είναι βουτηγμένο στη βία και στον θάνατο, ένα που σαπίζει μέσα στην σήψη και στην αλαζονεία των μεγάλων και των μικρών παραγόντων, μέσα στην μισαλλοδοξία και την καφρίλα των φανατικών οπαδών και των τυφλών στρατών. Και ένα άλλο που δίνει χαρά και αγάπη, δίνει παραδείγματα αλληλεγγύης και σεβασμού, παράγει ιστορίες ηρωισμού, υπομονής και επιμονής, ένα πρόσωπο καθαρό και αμόλυντο που γεννάει μικρά θαύματα.
Λίγα λεπτά μετά τον τελικό του Ολυμπιακού με την Φιορεντίνα στην ΑγιαΣοφιά της ΑΕΚ, βγήκαν οι δυο φωτογραφίες που βλέπετε σε αυτό το άρθρο. Μια στην αρχή του κειμένου και μια λίγο παρακάτω, στο τέλος. Και είναι μέσα σε αυτές τις φωτογραφίες συμπυκνωμένα τα δυο πρόσωπα του ελληνικού (και όχι μόνο) αθλητισμού που προανάφερα.
Στην πρώτη φωτογραφία, πρωταγωνιστεί ο μικρός Γιαννάκης Παπαστεφανάκης, πιστός φίλος της ομάδας του ΠΑΟΚ, ο οποίος αντιμετωπίζει σοβαρά κινητικά προβλήματα, που του ευχόμαστε με όλη μας την Υπόγεια ψυχη να ξεπεράσει. Στο τέλος του ντέρμπι της Τούμπας με τον Ολυμπιακό στα μέσα του Μάη, χαιρέτησε τον τερματοφύλακα του Ολυμπιακού Κωνσταντίνο Τζολάκη, λέγοντας του "είσαι το καλύτερο παιδί, εύχομαι να το πάρετε" (σ.σ. το Conference Leugue). Ο Τζολάκης τον αγκάλιασε και του είπα πως θα τα ξαναπούνε σύντομα. Στον τελικό, με πρωτοβουλία του Βαγγέλη Μαρινάκη, ο μικρός Γιαννάκης ήταν επίσημος προσκεκλημένος και μετά το πέρας του μεγάλου αγώνα, ο αρχηγός του Ολυμπιακού Κώστας Φορτούνης πήγε στον Γιάννη να σηκώσει μαζί του την κούπα.
Στη δεύτερη φωτογραφία, ένας οπαδός του Ολυμπιακού ποζάρει, μαζί με την κόρη του, μετά τον τελικό, κρατώντας στα χέρια του σπασμένα καθίσματα από το γήπεδο της ΟΠΑΠ Αρένα. Έχει δώσει και ένα κάθισμα στην κόρη του, για να την μυήσει και αυτήν από νωρίς στην καφρίλα. Και όχι μόνο αυτό, βεβαίως-βεβαίως, αυτό δεν ήταν αρκετό: Ο πατέρας-οπαδός ποστάρει τη φωτογραφία στα social με την μαγική λεζάντα "καθίσματα εξωτερικού χώρου κατάλληλα για εξοχικά, camping και γαμιστρώνες!!!!". Εμετός.
Εύχομαι να ζούμε όλο και περισσότερο την πρώτη φωτό και όλο και λιγότερο τη δεύτερη. Εύχομαι η πρώτη φωτογραφία να γίνει ένα viral που θα εμπνεύσει χιλιάδες φίλους του αθλητισμού, αθλητές, παράγοντες, προέδρους και κάθε λογής παρατρεχάμενους. Κι εύχομαι η δεύτερη φωτογραφία να γίνει ένα αηδιαστικό παράδειγμα για το τι σημαίνει οπαδισμός και καφριλίκι. Ζητώ συγγνώμη στον πατέρα-οπαδό που δημοσιεύω εδώ την φωτογραφία του, αλλά ήταν πραγματικά σοκαριστική. Ελπίζω ο άνθρωπος να κατάλαβε τι μαλακία έκανε και να τη δει λίγο αλλιώς, να φιλοσοφήσει το πράγμα κάπως διαφορετικά. Ποτέ δεν είναι αργά, ειδικά για την μικρή κορούλα του.
Καλή επιτυχία σε όλα τα παιδιά που δίνουν πανελλήνιες, αλλά και στα μικρότερα, που δίνουν εξετάσεις στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο. Ο,τι κι αν γίνει όμως, να θυμούνται πως η ζωή είναι πολλά πολλά περισσότερα από αυτό.
Ακολουθούν τα 10 πιο χιλιοπαιγμένα κομμάτια του Υπογείου για το μήνα Μάιο, ελληνικά και ξένα, σε κάπως αρμονικά ενωμένη σειρά, ανεξάρτητα από τη χρονολογία κυκλοφορίας και το είδος τους. Στο τέλος του άρθρου, τα δέκα τραγούδια στο spotify.
1. Τα Γιαμεμάκια Σου - Γιάννης Κατέβας (1979)
"Ο Γιάννης Κατέβας, που όλο ανεβαίνει."
Το Πάσχα πήγα Ζάκυνθο με άλλα 26 υπέροχα άτομα.
Τη Δευτέρα του Πάσχα, του Αγίου Γεωργίου, καιρού πια επιτρέποντος, κάναμε και οι 27 μια αξέχαστη βόλτα με ένα καραβάκι στη βόρεια πλευρά του νησιού, στο Ναυάγιο, αλλά και σε άλλα απέραντης ομορφιάς σημεία.
Άλλοι κολυμπούσαν, άλλοι αγνάντευαν, άλλοι χόρευαν, άλλοι συζητούσαν, άλλοι έκαναν ηλιοθεραπεία, άλλοι (that's me) άκουγαν προσεκτικά και σχολαστικά τη μουσική που έπαιζε ο βαρκάρης από το ηχεία που βρίσκονταν στα δεξιά και αριστερά της πόρτας που οδηγούσε στο μικρό μικρό κατάστρωμα της πίσω μεριάς.
Επικό playlist, διάρκειας περίπου 4 ωρών. Διότι, η βαρκάδα, αν και αρχικά προγραμματισμένη για 2-2 1/2 ώρες, διήρκεσε τελικά σχεδόν διπλάσιο χρόνο - μας συμπάθησε ο βαρκάρης έτσι κεφάτοι και τρελαμένοι που ήμασταν όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του. Μας συμπάθησε και μας πήρε και μας σήκωσε στον παράδεισο του Ιονίου.
Ένα από τα τραγούδια που έπαιξαν από τα ηχεία ήταν τα "Γιασεμάκια Σου" του Γιάννη Κατέβα. Το κομμάτι κυκλοφόρησε το 1979 και παίζει να είναι από τα πρώτα τραγούδια που έχω ακούσει και αποστηθίσει στη ζωή μου. Ήμουν 3 χρονών όταν βγήκε μα -μα τον Θεό!- με θυμάμαι να το ακούω από το ραδιοφωνάκι της γιαγιάς μου και να το τραγουδώ και τον θείο μου το Γιώργο να με ακούει και να γελάει.
Τελοσπάντων, συγκινήθηκα με το κομμάτι φουλ - συνειδητοποίησα στο καραβάκι στα γαλάζια νερά της Ζακύνθου πως αποτελεί ένα κρυμμένο ασυνείδητο σύμβολο της παιδικής, ούτε καν παιδικής, της νηπιακής μου ζωής.
Όταν ο Γιάννης Κατέβας κυκλοφόρησε τα "Γιασεμάκια" έκανε έναν μεγάλο -και δίκαιο θα πω εγώ- πάταγο και τώρα διαβάζω πως στις καμπάνιες της εποχής τον παρουσίαζαν με το μότο "Ο Γιάννης Κατέβας, που όλο ανεβαίνει". Τι πιο γαμάτο;
O Γιάννης Κατέβας από την Κομοτηνή, στις αρχές των 90's έφυγε για Καναδά και εξαφανίστηκε από το μουσικό στερέωμα, μα πριν φύγει είχε φροντίσει να αφήσει τούτο το ελαφρολαϊκό ποπ διαμάντι. "Ένα κουπλέ του Κατέβα, όλη η ζωή του Ρέμου", διαβάζω στα σχόλια του YouTube. Χα!
Να πω πως το κομμάτι είναι διασκευή - το πρωτότυπο είναι Γαλλικό και έχει γραφτεί από τους Macias και Demarny. Οι ελληνικοί στίχοι είναι του Γιώργου Κανελλόπουλου.
2. Θοδώρα - Γκιντίκι (2024)
Η υπερμπάντα Γκιντίκι μπορεί να άργησε να δισκογραφήσει, άπαξ όμως και το ξεκίνησε, έχει πάρει φόρα!
13 μήνες ύστερα από το debut "Ahoy" (Μάιος 23), η μπάντα επιστρέφει με το "Πέρασμα", που θα μας έρθει στις 10 Ιουνίου. Η καταιγιστική και πορωτική "Θοδώρα" είναι το leading single και το ακούμε ακαταπάυστα. Διασκεύη σε παραδοασιακό τραγούδι της Ασσήρου της Μακεδονίας.
Εδώ διαβάζεις την πρόσφατη συνέντευξη της μπάντας στο Υπόγειο, ενώ σημειώνεις την ημερομηνία της ζωντανής παρουσίασης του δίσκου στην Τεχνόπολη - 9 Ιουλίου.
3. Strawberry Line - Beak (2024)
Χωρίς κανένα single και χωρίς καμία ανακοίνωση, χωρίς κανένα hint και χωρίς κανένα teaser, το φοβερό και τρομερό τρίο των Beak, στις 28 Μαϊου, μας έδωσε τον 5ο LP του. Το ">>>>" είναι εδώ και είναι δισκάρα. Παρακάτω το αδιανόητο opening track "Strawberry Line".
Υπενθυμίζω πως οι Beak το Καλοκαίρι θα ανέβουν στη σκηνή του Release Festival - 17 Ιουλίου, την ημέρα των Massive Attack. Άχαστο.
4. Frogs - Nick Cave & The Bad Seeds (2024)
Single No2 από τον Cave και τους Bad Seeds - είχε προηγηθεί το Wild God τον περασμένο Μάρτιο. Και τα δύο κομμάτια αποτελούν μέρος του επερχόμενου νέου δίσκου της μπάντας, ο οποίος θα ονομάζεται "Wild God" και θα μας έρθει 30 Αυγούστου.
Το "Frogs" είναι ένα κομψοτέχνημα...
5. Rewind - Beth Gibbons (2024)
Στις 17 του περασμένου Μάη, η Beth Gibbons κυκλοφόρησε τον πρώτο solo δίσκο της και μας άφησε άφωνους. Το "Lives Outgrown" (check full album review here) είναι πραγματικά συγκλονιστικό και σε αιχμαλωτίζει στη μαγεία του από το πρώτο ως το τελευταίο του δευτερόλεπτο. Ανάμεσα σε 10 καταπληκτικά τραγούδια, το στοιχειωμένο "Rewind" ελαφρώς προεξέχει και εμφανίζεται επιβλητικό στην παρούσα λίστα.
6. LUNCH - Billie Eilish (2024)
Παρόλο που το άρτι αφιχθέν (17/5) "HIT ME HARD AND SOFT" της μίας και μοναδικής Billie, και του αδελφού της Finneas βεβαίως-βεβαίως, αποτελεί μάλλον -χωρίς όμως να είναι κακός- τον χειρότερο δίσκο της ως τώρα, βρίκεις μέσα του κάποιες αξιόλογες και υψηλής pop ευφυίας στιγμές. Αναμφίβολα, μία από αυτές είναι το "LUNCH".
7. KAN - Metaman ft. Sci-Fi River (2024)
Ο καταπληκτικός κύριος METAMAN, κατά κόσμον Θωμάς Γουναρόπουλος, είναι έτοιμος για τον τρίτο δίσκο του, ο οποίος θα ονομάζεται "METAMAN vs Dr RAVE" και θα κυκλοφορήσει το Φθινόπωρο. Το άλμπουμ εγκαινιάζει τη συνεργασία του Αθηναίου μουσικού με την Inner Ear Records.
Εδώ το πρώτο single που προλογίζει την κυκλοφορία, ο οδοστρωτήρας "KAN", με τη συμμετοχή της καταιγιστικής Sci-Fi River.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Detroit electro ατμόσφαιρα και υπνωτικά sequencies συναρμολογούν το trip hop πλαίσιο άλλης μίας καθημερινής ιστορίας όπου ο χαρακτηριστικός αναλογικός synth ήχος του ΜΕΤΑΜΑΝ συναντά το κοφτερό αστικό χιπ χοπ της Sci-Fi River. To KAN είναι διαθέσιμο σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες ( link στα σχόλια) και θα περιέχεται στο άλμπουμ του METAMAN “METAMAN vs Dr RAVE” που θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο.
8. The Clock - Ty Segall (2014)
Τον θυμάστε τον Ty;
Εδώ, και αφού έχει κυκλοφορήσει 7 (!) δίσκος σε 5 χρόνια (2008-2013), δίνει το οριακό "Manipulator". Και το λεώ οριακό, με την έννοια πως στα αυτιά μου ηχεί σαν αποκορύφωμα όλου εκείνου το grunge-punk-psych οργασμού και κατ'ουσίαν σαν ο τελευταίος καλός δίσκος του Αμερικανού (California) δημιουργού - η συνέχεια ήταν στην καλύτερη επανάληψη και στην χειρότερη ανέμπνευστος και πρόχειρος θόρυβος.
Το super track "The Clock" το θυμήθηκα ένα ζεστό Σάββατο μεσημέρι του Μαϊου, από το πουθενά μου τα σκασε, μα εντέλει με έφτασε ως το απογευμα.
9. Trouble - Cage The Elephant (2015)
Περί τα τέλη του Μαίου, έφαγα ένα σκάλωμα ένα βράδυ και άρχισα να βλέπω trailer από επερχόμενες ταινίες τρόμου. Σε μία από αυτές -δεν θυμάμαι ποια- έπαιζε αυτό το παρόν κομμάτι. "Ω, γαμάτο", αναφωνώ και πιάνω το κινητό να αρχίσω τα shazam. "Trouble - Cage The Elephant". "'Ωπα ρε, αυτούς τους ξέρω, τους άκουγα κάποτε..." Ναι, τελικά και το κομμάτι και τον δίσκο τα είχα λιώσει το μακρινό 2016. "Trouble", λοιπόν, από το 4ο LP, "Tell Me I'm Pretty", της Αμερικάνικης (Kentucky) alternative rock μπάντας των Cage The Elephant.
10. Trouble - Coldplay (2000)
[Κι εδώ το τρελό της παρούσας λίστας: Τυχαία και δίχως να το καταλάβω κατέληξα με δύο ομώνυμα tracks. Το "Trouble" των Cage The Elephant ακολουθεί το "Trouble" των Coldplay.]
To "Trouble" είναι με διαφορά το αγαπημένο μου τραγούδι των Coldplay και το debut "Parachutes", ο δίσκος στον οποίο ανήκει, ο μοναδικός δίσκως των Λονδρέζων που θεωρώ αξιόλογο στο σύνολό του. Όπως καταλαβαίνετε, δεν θα πάω σε κάποια από τις δύο συναυλίες που θα δώσουν στις 8 και 9 Ιούνη στο ΟΑΚΑ, όμως αφήνω τούτο το διαμαντάκι από την αυγή του 21ου αιώνα ως κατευόδιο και γούρι για τους περίπου 150.000 πιστούς που θα παραστούν στα live, μεταξύ των οποίων θα βρίσκονται η σύζυγος μου και τα δυο μου παιδιά, όπως και αμέτρητοι αγαπημένοι μου φίλοι.
Τα Κομμάτια του Μήνα στο Spotify
* τα "Γιασεμάκια" του Γιάννη Κατέβα και η "Θοδώρα" των Γκιντίκι δεν ήταν διαθέσιμα στην πλατφόρμα.
