Cyanna Mercury, Skull And Dawn, Zeal & Ardor
ΙΛΙΟΝ PLUS
5/5/2017
5 Μαϊου 2017, σημειωμένο ρεπό από τον Φλεβάρη. Όταν παίζουν οι Cyanna Mercury, βαράω προσοχή. Skull And Dawn δεν είχα ακούσει, Zeal & Ardor είχα λατρέψει το Devil Is Fine, αλλα το υπόλοιπο album ήταν ολίγον τι "σκληρό" για τα γούστα μου. Anyway, ρεπό δεν πήρα και αναγκάστηκα εντέλει να ζητήσω πρωινή βάρδια στη δουλειά, να σηκωθώ 6 το χαράμα και να πάω σερί στο live. Οι πόρτες άνοιγαν στις 20:00 και οι Cyanna έβγαιναν πρώτοι στις 21:00. Αλλά yolo, Στην Ελλάδα είμαστε, οπότε οι πόρτες άνοιξαν στις 21:30 και η μπάντα βγήκε στις 22:00.
Ήταν η δεύτερη φορά που τους έβλεπα, η πρώτη ήταν στην παρουσίαση του Archetypes, τι συνέβη εκείνο το βράδυ μπορείς να το διαβάσεις εδώ. Ξεκίνησαν με το "An Ode To An Absent Father" και συνέχισαν με ένα "περίεργο" setlist, αφήνοντας έξω το εξαγνιστικό "There Will Be A Time" το χορευτικό "Lilith" και μια απο τις πρώτες τους επιτυχίες τους, το "DIrty Things". Μα καλά τι επαίξαν; Όλα τα υπόλοιπα θα σου απαντήσω και ήταν και πάλι άψογοι, αν και ο ήχος του μαγαζιού δεν ήταν και ό,τι καλύτερο. Οι Cyanna Mercury είναι μία από τις αγαπημένες μου ελληνικές μπάντες των τελευταίων χρόνων, κι αν κάτσω και γράψω με λεπτομέρειες τα συναισθήματα που ένιωσα τα περίπου 40 λεπτά που κράτησε το set τους, ελλοχεύει ο κίνδυνος να καταντήσω γραφικός... Γι' αυτό θα πω μόνο ένα πράγμα: Στο επόμενο live τους να έρθεις κι εσύ!
Σειρά είχαν oι Skull And Dawn. Οπώς είπα και παραπάνω, δε τους είχα ακούσει, δεν ήξερα τι να περιμένω. Τελικά άκουσα κάτι που μου φάνηκε σαν κράμα americana και folk, κάποιες στιγμές έμοιαζαν με Dropkick Murphys. Το πρώτο μισαώρο μπορώ να πω ότι τους ευχαριστήθηκα, μετά δε με κρατούσαν τα πόδια μου και μάλλον χτύπουσε και στα αυτιά.
Δώδεκα και κάτι ψιλα έκαναν την εμφάνιση τους οι Zeal & Ardor. Ντροπή μου αλλά ήμουν τόσο κομμάτια που δεν άντεχα να κάτσω σε ολο το live, άκουσα 7-8 κομμάτια και έφυγα χωρίς να ακούσω και το "Devil Is Fine". Αλλά σε αυτά τα 25 λεπτά που έμεινα, κατάλαβα δυο πράγματα: Πρώτον, αν αυτός ο τύπος τραγουδούσε ένα είδος μουσικής πιο οικείο στα γούστα μου, θα ήταν μάλλον ο αγαπημένος μου καλλιτέχνης, φωνάρα απο τις λίγες. Δεύτερον, τα drums είναι αυτά που με χαλάνε τελικά, ακούγοντας τo album δεν το είχα καταλάβει, από κοντά όμως το συνειδητοποίησα. Παρολαυτά, respect γιατί είναι μια μπάντα που είναι στα ντουζένια της παίζει πολύ καλά, απλά δεν είναι κάτι φοβερό για μένα.
Over And Out.
