Παιδί Τραύμα
Upstairs Sessions
@Gazarte - 22/9/21
Ο Γιώργος Δημητριάδης και o Μιχάλης Νικολίτσης βρέθηκαν στην ταράτσα του Gazarte την Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου για να παρακολουθήσουν τη συναυλία του Παιδί Τραύμα και της μπάντας του, στα πλαίσια των Upstairs Sessions της United We Fly. Εδώ οι εντυπώσεις τους...
* Όλες οι φωτογραφίες του άρθρου -με εξαίρεση το setlist- είναι του Αργύρη Λιόση.
Γιώργος Δημητριάδης
Και να, που είμαστε ακόμα εδώ και γράφουμε ξανά live review.
Τραυματισμένοι, μα ζωντανοί ακόμα, προφανώς με εμφανή τα σημάδια της πανδημίας, του lockdown και της μακροχρόνιας αποχής, ήμασταν εκεί σε μια συναυλία βγαλμένη από το παρελθόν.
Κατεβαίνοντας το ποτάμι για να φτάσω στο Γκάζι, αναλογιζόμουν πόσα έχουν αλλάξει από εκείνο το βράδυ του Φεβρουαρίου του 2019, με το διαολεμένο κρύο, που είχα δει για πρώτη φορά το Παιδί Τραύμα στο Tiki. Σε γενικό επίπεδο, την απάντηση την ήξερα. Σε μουσικό επίπεδο, το Παιδί Τραύμα έχει βγάλει ακόμα ένα τρομερό άλμπουμ, έχει γίνει μπάντα και μας έχει κάνει παρέα με μια καταπληκτική live YouTube συναυλία.
Ανεβαίνοντας τις σκάλες για την ταράτσα του Gazarte ένιωθα σαν μικρό παιδί. Γνωστές φάτσες τριγύρω, φίλοι γύρω γύρω, φίλοι με μάσκες που κάνουν εφικτό το να βρισκόμαστε, αλλά δύσκολο να αναγνωριζόμαστε μεταξύ μας, ποτά, όχι αγκαλιές, προσμονή για το live.
Ξεκίνημα με τη "Θεραπεία", η μπάντα βρίσκει πατήματα με τον ηχολήπτη.
"Δεν υπάρχει τίποτα", "Γραμμικό" για τη συνέχεια, από το debut album, μια υπενθύμιση για το πόσο καλό ήταν το πρώτο άλμπουμ - αν φυσικά έχεις καταφέρει να το ξεχάσεις.
Σκύβω στο αυτί του Μιχάλη να του πω πόσο διαφορετικά, μα το ίδιο ωραία ακούγονται τα πρώτα τραγούδια από τη νέα μπάντα. Παράξενα.
Κάπου ανάμεσα εκεί ο Τάσος μας συστήνεται εκ νέου, αλλά με την ίδια συστολή και το βλέμμα χαμηλά. Είμαστε το Παιδί Τραύμα. Και μας κάνει μια βουτιά στα πιο ευαίσθητα κομμάτια του τελευταίου δίσκου, ενός διαμαντιού που δεν μου είχε παρουσιασεί ξανά ζωντανά.
Χιονάτη, Πάτσι, Στοπ και ο Παλιός ο Χρόνος. Στίχοι κοφτεροί, τραγουδισμένοι ωμά, αλλά με στοργή από έναν παραμυθά, ο οποίος έχει βρει μερικούς σπουδαίους μουσικούς να του κάνουν παρέα στη σκηνή. Ταλέντο που ξεχειλίζει, σε συνδυασμό με πολλή δουλειά, αφοσίωση και μεράκι.
Όταν αμέσως μετά φτάσαμε στη "Βεράντα" και στο "Με Λένε Μαρία" είχε πια στηθεί ένα πάρτυ, τηρουμένων των αναλογιών. Έχετε ξαναδεί κόσμο να χορεύει καθιστός; Χέρια στον αέρα και ένα χειροκρότημα που όσο περνούσε η ώρα, τραγούδι με το τραγούδι, γινόταν όλο και πιο ζεστό.
Ήμασταν ήδη μέχρι εκείνη την ώρα σχεδόν ευτυχισμένοι. Το Παιδί Τραύμα είχε σώσει το βράδυ μας, την ελληνική ροκ σκηνή, εμάς τους ίδιους. Έστω και για λίγο ένα live από τα παλιά, έστω και για λίγο όχι πόνος.
Αναφορικά με το setlist και τη συνέχεια του live δεν ξέρω και πολλά πράγματα. Σταμάτησα να κρατάω σημειώσεις, παράτησα το κινητό και συνέχισα να παρακολουθώ με όλους τους αισθητήρες μου εστιασμένους στη σκηνή.
Αν θέλετε ένα μόνο μουσικό σχόλιο, αυτό έχει να κάνει με ένα ολοκαίνουριο κομμάτι, το "Ατύχημα", το οποίο είναι και το πρώτο που η μπάντα έχει παίξει μαζί από την ημέρα 1. Και εκεί φαίνεται ακριβώς πόσο δεμένη είναι αυτή η ομάδα, πόσο καλή δουλειά κάνουν και πόσο μόνο καλύτερα μπορούν να πάνε τα πράγματα για το ΠΤ στο εξής.
"Το Φόρεμα", "Το Μπολ", "Το Ακαταλαβίστικο" και τα "Ασθενοφόρα" που έκλεισαν τη συναυλία ήταν η καλύτερη απόδειξη για το παραπάνω. Η μπάντα έχει ταβάνι τον ουρανό.
Ανεβαίνοντας το ποτάμι για να γυρίσω σπίτι σκέφτηκα: "Μακάρι να έχει καταλάβει ο Τάσος, πόσο έχει μεγαλώσει το Παιδί Τραύμα".
Μιχάλης Νικολίτσης
Στη δεύτερη καραντίνα, την περσινή, πιέστηκα αρκετά. Συμπίεσα μέσα μου τόνους συναισθημάτων, κατά βάση αρνητικών, μην έχοντας σχεδόν την παραμικρή διαφυγή. Και ο καιρός ήταν πολύς και ατέλειωτος.
Μιλώντας για διαφυγή, μία από τις πιο όμορφες μέρες μου ήταν το βραδάκι της Κυριακής της 6ης Μαρτίου, οπότε και συντονίστηκα με το live streaming της συναυλίας του Παιδί Τραύμα και της νέας του μπάντας στο Barrett. Εξαιρετικό διαδικτυακό live, το έζησα και το ένιωσα φουλ, εδώ από την καρέκλα μου στο Υπόγειο... Έγραψα και review μάλιστα (check here) και στο τέλος κατέληγα με την κλασική και αναμενόμενη για την περίσταση ευχή "μια ξεχωριστή συνολικά συναυλιακή εμπειρία, που ελπίζουμε με όλη μας τη στερημένη ψυχή, να ζήσουμε κάποτε και διά ζώσης...".
Έξι μήνες μετά, η ευχή μου έπιασε τόπο. Στα πλαίσια των United We Fly's Upstairs Sessions, στις 22 του περασμένου Σεπτέμβρη, το Παιδί Τραύμα και η παρέα του εμφανίστηκαν στο Gazarte, κι έτσι κι εγώ βρέθηκα από το Υπόγειο στην Ταράτσα. Και ήταν όλοι τους εκεί, η μπάντα Παιδί Τραύμα, πάνω στη σκηνή. Ο Τάσος (κιθάρα, φωνή), η Αιμιλία Παπαθεοχάρη (πλήκτρα), ο Κώστας Γάμμα (μπάσο), ο Αντώνης Παπαδόπουλος (κιθάρα) και ο Δημήτρης Γρηγοριάδης (τύμπανα).
Η τραγουδοποιία και η αισθητική του ΠΤ μου ταιριάζουν, "κολλάνε" στις καταβολές μου -όχι μόνο τις μουσικές- και "κουμπώνουν" με τους κώδικες που έχω αναπτύξει για να αναγιγνώσκω κάποια ζητήματα τούτης της ζωής. Οι δύο δίσκοι του ("Μυστικές Χορευτικές Κινήσεις"/2018, "Θα Καταστρέψω τον Κόσμο"/2020) έπαιξαν βαρέως στα ηχεία μου και τους θεωρώ πολύ σημαντικούς. Η ιδέα του ΠΤ να σχηματίσει μια μπάντα για να αποτυπώσει ζωντανά τα όσα υπέροχα έφτιαξε με τον Κτίρια τη Νύχτα (παραγωγός των δύο album) αποδείχτηκε σοφή. Η συναυλία στο Gazarte ήταν σχεδόν αψεγάδιαστη και οι live εκδοχές των τραγουδιών ήταν πάντα εύστοχες και δυνατές, ενίοτε καταιγιστικές και συγκινητικές. Η συνδεσιμότητα των μελών του γκρουπ -και η καθαρά μουσική/παικτική, αλλά και η πιο βαθιά, η συναισθηματική- παραπέμεπει σε ομάδα που δουλεύει μαζί χρόνια και όχι κάποιους μήνες. Αξιοθαύμαστο...
Με αυτά λοιπόν τα δεδομένα στο τραπέζι του Gazarte -αυστήρα στο τραπέζι, οποιαδήποτε "όρθια επανάσταση" καταπατείτο αυστηρά από τους εργαζόμενους στο χώρο, οκ λογικό και δεκτό- πέρασα υπέροχα το βράδυ της Τετάρτης της 22ης Σεπτεμβρίου. Τα νέα κομμάτια "To Λάθος Τρένο" και "Ατύχημα" στο setlist ήταν ένα extra bonus, το οποίο τίμησα δεόντως... Συγχαίρω λοιπόν τον Τάσο, τον Κώστα, την Αιμιλία, τον Αντώνη και τον Δημήτρη και συστήνω ανεπιφύλακτα την συναυλιακή πρότασή τους. Ανανεώνω το ραντεβού μαζί τους σε κάποιο άλλο live και ελπίζω ο χρόνος να τους βρει μαζί και στο στούντιο, για να ηχογραφήσουν παρέα τον τρίτο δίσκο του Παιδί Τραύμα... :)
