Πάνος Μπίρμπας
Faust Bar Theatre
19/12/16
Δευτέρα 19 Δεκέμβρη και ένα απίστευτο υγρό παλιόκρυο που βιώνω περπατώντας στα στενά πάνω από την Αθηνάς, μου θυμίζει ότι το καλοκαίρι είναι πολύ πίσω αλλά και πολύ μακριά για να το πλησιάσεις.
Αυτό όμως δε σημαίνει ότι ακόμα και μία μελαγχολική χειμωνιάτικη Δευτέρα δε μπορεί να γίνει ζεστή, ειδικά όταν ξέρεις ότι θα δεις live για ακόμη μια φορά τον υπέροχο Πάνο Μπίρμπα πάντα υπό τη συνοδεία της καλοκουρδισμένης μπάντας του.
Έτσι λοιπόν μπήκα στο χώρο του Faust σκεπτόμενος τη περσινή επίσκεψη μου εκεί, όπου ο χώρος είχε κατακλυστεί από φίλους της μουσικής του Πάνου και δε μου έκανε έκπληξη ότι συνέβη πάλι το ίδιο λίγο πριν κυκλοφορήσει ο νέος του δίσκος, αφού τα πανέμορφα νέα κομμάτια του Room 7 και Children, έχουν φροντίσει να μας κρατούν ζωντανό το ενδιαφέρον για την όμορφη εξέλιξη του τραγουδοποιού και μια γλυκιά προσμονή για το αναμενόμενο Finchley Road.
Καλοδεχούμενη και όμορφη έκπληξη ήταν η συμμετοχή σε όλο το live της πάντα εξαιρετικής Τζένη Καπάδαη, τραγουδίστρια που με ασφάλεια μπορώ να χαρακτηρίσω ως ίσως τη κορυφαία εδώ και πολλά χρόνια στην εναλλακτική (τουλάχιστον) ελληνική σκηνή.
Απόδειξη για αυτό ότι τον τελευταίο καιρό σχεδόν δε βγαίνει άλμπουμ αν δεν συμμετέχει η Τζένη! Μετρήστε συνεργασίες: Thee Holy Strangers, Dustbowl, Simon Bloom, με τον Πάνο φυσικά αλλά και από όσο ξέρω στο νέο άλμπουμ των Penny Dreadful. Η ίδια όταν της το ανέφερα μετά το live, αυτοχαρακτηρίστηκε μέσα σε γέλια…Νταλάρας!
Σε ένα περίπου δίωρο σετ ο Πάνος και η παρέα του με κεφάτη διάθεση, μας χάρισαν ένα «κλασικό Μπίρμπας σετ», πράγμα που σημαίνει αρκετό δικό του –παλιό και νέο- υλικό και κάποιες πραγματικές διασκευές, με την έννοια ότι δεν είναι cover για το cover, αλλά μια ιδιαίτερη προσέγγιση της μπάντας σε κάποια αγαπημένα τραγούδια, όπως η εξαιρετική εκτέλεση μαζί πάντα με τη Τζένη στο Let’s Dance του Θεού Δαβίδ (όποιος δε κατάλαβε για ποιόν μιλάω, να πατήσει τώρα το “x” δεξιά πάνω στον browser του), το Ava Adore των Smashing Pumpkins, ενώ η Τζένη μας έστειλε κανονικά όταν ερμήνευσε το Good Fortune της Pj Harvey.
Κορυφαίες στιγμές στα τραγούδια του Πάνου αποτέλεσαν στα σίγουρα τα παλιότερα Dead Bones και She's Long Gone και από τα καινούργια, το Room 7 φυσικά, το φοβερό ομώνυμο του νέου άλμπουμ Finchley Road, με αποκορύφωμα την εκτέλεση του Children χωρίς βέβαια τη χορωδία των υπέροχων προσφυγόπουλων, αλλά με τη συμμετοχή φίλων του Πάνου, που «αντικατέστησαν» όλοι μαζί τα παιδάκια με το καλύτερο δυνατό τρόπο.
Το live έκλεισε με ένα ακόμα νέο κομμάτι, το Daughter, αφήνοντας μας για ακόμη μια φορά με τη βεβαιότητα ότι τα live του Πάνου Μπίρμπα και της μπάντας του αποτελούν εγγύηση ποιότητας και όμορφου μουσικού ταξιδιού.
Ο Πάνος μας ευχαρίστησε θερμά για τη παρουσία μας σε όλη τη διάρκεια του live και μπορώ να πω με σιγουριά ότι κάθε «ευχαριστώ» που βγαίνει από τα χείλη του είναι από καρδιάς. Είναι ένας από αυτούς τους καλλιτέχνες που δε θεωρεί τίποτα δεδομένο, που ξέρει να εκτιμάει σε τόσο δύσκολους καιρούς τη παραμικρή υποστήριξη προς το έργο του, αλλά να σας πω κάτι; Την αξίζει και σαν δημιουργός και σαν άνθρωπος.
Οπότε αν σας έχει κάνει ήδη «κλικ» η μουσική του, η παρουσία σας σε κάποια από τα επόμενα live, είναι δεδομένο ότι θα σας χαρίσει την αίσθηση ότι παρακολουθήσατε κάτι που –αν μη τι άλλο- είναι στάνταρ αλήθεια…
*Photo by Ανδρέας Μαραγκός
