Taste The Music Of
τεφλόν
@ St. Paul's Anglican Church
Credits: Orestis Serefoglou
Γράφει ο Dimitris Nikolitsis
H σειρά συναυλιών "Taste The Music" της United We Fly μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον από την αρχή. Τόσο για τα ονόματα όσο και για τον χώρο, αφού οι συναυλίες γίνονται στην Αγγλικανική Εκκλησία του Αγίου Παύλου, στην Φιλελλήνων. Είχα βάλει στόχο να πάω σε 3-4 από αυτές, αλλά δεν τα κατάφερα. Κατάφερα να πάω όμως σε μια, στους τεφλόν. Εξαρχής τους είχα πολύ ψηλά στην λίστα μου, γιατί δεν είχα καταφέρει να τους δω ποτέ και είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα μπάντα. 8 και κάτι βρέθηκα με τον Υπόγειο Γιώργο έξω από την εκκλησία και ήπιαμε λίγα κρασιά του κτήματος Σκούρα που είναι και χορηγός αυτών των βραδιών. Σιγά-σιγά περάσαμε στο εσωτερικό της εκκλησίας, καθίσαμε και στωικά περιμέναμε την εμφάνιση των τεφλόν.
Βγήκαν, ο Κώστας Γάμμα (φωνή και κιθάρα) μας καλωσόρισε και η συναυλία ξεκίνησε. Πρώτο κομμάτι "Άδειο Χέρι", από τα αγαπημένα μου, αλλά δεν τα κατάφερα να το απολαύσω στον βαθμό που θα ήθελα. Οι λόγοι για αυτό είναι δυο: Πρώτα ο ήχος, που δεν ήταν και ο καλύτερος. Σίγουρα έπαιξε μεγάλο ρόλο η ακουστική του χώρου. Βέβαια, από κομμάτι σε κομμάτι υπήρχε σημαντική βελτίωση. Ο δεύτερος λόγος είναι η εκκλησία αυτή καθαυτή. Δεν έχω συνηθίσει να βρίσκομαι σε συναυλίες μέσα σε τέτοιο χώρο, δεν ήξερα πώς να κινηθώ και πώς να αντιδράσω - μπορούσα π.χ. να φωνάξω; :) Δεν ξέρω και νομίζω δεν ήξερε σχεδόν κανείς από το κοινό. Λίγο αργότερα το αντιλήφθηκε αυτό ο Κώστας και με τον τρόπο του μας προέτρεψε να είμαστε πιο χαλαροί. Αυτά ήταν τα μόνα αρνητικά της βραδιάς. Αλλά δεν ήταν ικανά να μου στερήσουν την μαγεία που προσφέρει η μπάντα.
Με τα λεπτά να κυλούν, η μπάντα έχτισε το περιβάλλον της. Υπήρξαν στιγμές που έκλεινα τα μάτια μου, άκουγα την υπέροχη βαβούρα της μπάντας και δεν ήθελα να σταματήσει ποτέ. Μια φοβερή εκτέλεση των "Το Ίδιο Κάνει / Στου Τουρισμού Την Ανοχή" των Χειμερινών Κολυμβητών, που τα παιδιά το πήραν και τους έδωσαν άλλο χρώμα και άλλη υφή, τα έχουν κάνει δικό τους. Μετά ήρθε το "Σε Ένα Κόσμο Απαλό", με τον Κώστα να μας εξηγεί ότι το έγραψε για νανούρισμα στον ανιψιό του και δεν μπόρεσα να μην βουρκώσω σκεφτόμενος τα δικά μου ανιψάκια.
Αποκορύφωμα ήταν το αριστουργηματικό "Ακρογιάλι". Μυσταγωγία, μουσική για τελετουργικά και στίχοι που σπάνε κόκκαλα και ίσως κούνησαν και τις εικόνες της εκκλησίας. Καταλήγω λοιπόν, λέγοντας ότι πιστεύω πως ο χώρος αδίκησε πολύ την μπάντα, αλλά είναι τέτοια η δυναμική της και η σκοτεινιά της που πέραν κάποιων δυσκολιών, κατάφερε εντέλει να μας... υποδουλώσει και να και να μας "αναγκάσει" να υποκλιθούμε στη μοναδικότητα της.
Γράφει ο George Dimitriadis
Την Πέμπτη το βράδυ, με πήρε αγκαζέ ο Δημήτρης και κατηφορίσαμε στο Σύνταγμα, όπου όπως αποδείχτηκε, η United We Fly είχε ετοιμάσει για μας ένα ακόμη καταπληκτικό βράδυ στην Αγγλικανική Εκκλησία του Άγιου Παύλου.
Στα πλαίσια των συναυλιών "Taste The Music", στο ιερό (sic) της εκκλησίας ανέβηκαν οι τεφλόν. Λίγες μέρες μετά την κυκλοφορία του νέου τους EP "έναντι", αλλά και λίγες περισσότερες από τις back to back εμφανίσεις τους με τον Γιάννη Αγγελάκα στο Fuzz, είχαμε μεγάλη προσμονή για αυτή την εμφάνιση της μπάντας.
Τα ρεπό του υπόγειου comrade Δημήτρη δεν είναι συχνά και όταν αυτά έρχονται, εκείνος τα "ξοδεύει" στα live και εμείς φροντίζουμε να τα εκμεταλλευόμαστε, προσαρμόζοντας το πρόγραμμα μας. Με λίγα λόγια, τις σπάνιες φορές που παίρνει ρεπό ο Μήτσος, βρισκόμαστε με τον Μήτσο. End of story.
8-9 ήπιαμε τα (κάμποσα) κρασιά που προσέφεραν στο προαύλιο τα Κτήματα Σκούρα, είπαμε τα νέα μας, κάναμε τις δημόσιες σχέσεις μας, ώσπου ήρθε η ώρα να μπούμε μέσα στο χώρο, μιας και η μπάντα ήταν έτοιμη να βγει.
Κάτσαμε στις θέσεις μας και προσέξαμε τα γκρι μαξιλάρια που ήταν κρεμασμένα μπροστά μας, σε περίπτωση που θέλαμε να τα χρησιμοποιήσουμε για να κάτσουμε, πλην όμως τα περάσαμε για τσάντες. "Ρε συ εδώ κάθονται άλλοι, πάμε αλλού". Μη σας τα πολυλογώ, αλλάξαμε 3 σημεία μέχρι να καταλάβουμε ότι είναι μαξιλαράκια.
Βγαινούν οι τεφλόν, κουρδίζουν, ξεκίνημα με το "Άδειο Χέρι", ορισμένα θεματάκια στον ήχο, όμως σύντομα η μπάντα βρίσκει πατήματα και ρυθμό και δεύτερο τραγούδι κιόλας, ο ήχος τους καλυτερεύει σημαντικά, όμως - τουλάχιστον από εκεί που καθόμασταν εμείς - είχα σημαντική δυσκολία να ακούσω τα λόγια του Κώστα, ενώ συχνά μου φάνηκε αδικαιολόγητα δυνατά το μπάσο του JJ, που μπούκωνε τον ήχο στην ιδιαίτερη ακουστική του χώρου.
Σε αυτό το σημείο, θέλω να πω ότι το σήμα κατατεθέν των τεφλόν είναι ο υψηλών απαιτήσεων ήχος τους. Low tempo πειραματισμοί, με ταξιδιάρικες κιθάρες και καταπληκτικά πλήκτρα και κουμπάκια, που φτάνουν σε ηδονικά κιθαριστικά post-rock ξεσπάσματα. Όσοι τους είδατε άλλη φορά ζωντανά (Gagarin, Fuzz κλπ), ίσως καταλαβαίνετε τί θέλω να πω.
Έχω την εντύπωση ότι ο χώρος δεν βοήθησε το συγκρότημα, χωρίς όμως να ήταν ένα κακό live. Απλά, περιόρισε σημαντικά τη μουσική διοχέτευση αυτής της έντασης και της ενέργειας που συνήθως έχουν επί σκηνής. Πολλές φορές ο Κώστας αρέσκεται σε μπάσα, χαμηλόφωνα φωνητικά, ανάμεσα στον υπέροχο θόρυβο που δημιουργούν, όμως νομίζω ότι προχθές το βράδυ δεν ήταν κάτι τεχνητό, αλλά δεν ακουγόταν. Δεν νομίζω ότι ήταν χαμηλά το μικρόφωνο του, απλά δεν τους ταίριαξε ο ήχος εκείνο το βράδυ.
Κάποια στιγμή ο Κώστας ρώτησε αν φταίνε εκείνοι, αν είναι απόμακροι και συνέπεια αυτού το κοινό είναι πολύ ήσυχο. Δύο πράγματα νομίζω ότι συνέβησαν. Πρώτον, πολλές φορές ο κόσμος δεν ξέρει πώς να συμπεριφερθεί μέσα στην εκκλησία. Επικρατεί μια κατάνυξη, η οποία λειτουργεί αποτρεπτικά, με την έννοια ότι πολλοί δεν ξέρουν αν πρέπει να χειροκροτήσουν. Δεύτερον, ο ήχος που προείπα καθώς και αδυναμία να κατανοήσουμε τις λέξεις, ίσως να δημιούργησε ένα κενό στη σύνδεση.
Η αλήθεια πάντως είναι ότι στα τελευταία 3 τραγούδια, ο κόσμος σαν να ζεστάθηκε, γεγονός που βοήθησε και τα παιδιά στη σκηνή, που μας αποζημίωσαν με το παραπάνω, με ορισμένες τρομερές εκτελέσεις στα "Επίσκεψη", "Ακρογιάλι" και "Πόλεμος" (αν τα έπιασα καλά!).
Φυσικά, ένα βράδυ, το οποίο ξαναλέω δεν ήταν κακό, δεν μας άφησε κακή γεύση, δεν αναιρεί την δυναμική των τεφλόν, ούτε την εξελικτική πορεία που έχουν τα τελευταία χρόνια, παρουσιάζοντας τρομακτική βελτίωση και πρόοδο από φορά σε φορά.
