To ypogeio.gr

The National

@ SRC Salata, Zagreb HR

10/7/2018


 

Αλκοόλ και ράγισμα καρδιών

Πρίν από λίγο καιρό είχα γράψει ένα review (check here) για το τελευταίο τους άλμπουμ , "Sleep Well Beast". Αν κάποιος μου έλεγε όταν το έγραφα ότι θα τους δεις του χρόνου live θα του έλεγα πως ίσως να πρόκειται για κάποιου είδους κακόγουστη φάρσα... Κι όμως, στις 10 του περασμένου Ιουλίου ήμουν στο Ζάγκρεμπ της Κροατίας, για να δω ζωντανά μία από τις αγαπημένες μου μπάντες. Οι National θα έπαιζαν για ένατη (!) φορά στην Κροατία, σε μια ιστορία που ξεκίνησε να γράφεται από το μακρινό 2004. Πρώτη φορά θα έπαιζαν σε αυτόν τον χώρο, στο SRC Salata (ένα αθλητικό κέντρο – ανοιχτό γήπεδο τένις στο κέντρο της πόλης), το οποίο -όπως εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε- ήταν ιδανικό από άποψη χώρου και ήχου.

Όλα ξεκίνησαν όταν τα φώτα εσβησαν και έβλεπες στο videowall απο πίσω μια λήψη από μια κάμερα που ήταν τοποθετημένη στα καμαρίνια. Καποιος απο το crew τους έπιασε την κάμερα και τους συνόδεψε μέχρι το stage. όπου το κοινό τους υποδέχτηκε με δυνατά ουρλιαχτά. Πρώτο κομμάτι, το ολοκαίνουριο "Quiet Light" , το οποίο -όπως είπε ο frontman Matt Berninger- θα ήταν η πρώτη φορά που θα κατάφερναν να το παίξουν όλοι μαζί live.  Λίγο off-tempo και σίγουρα ένα κομμάτι που λες οτί θέλει ακόμα δουλειά για να ακουστεί όπως πρέπει ζωντανά... Το δεύτερο κομμάτι του set ήταν και αυτό καινούριο, το "So Far So Fast", ένα τραγούδι που χρειάζεται και αυτό πολλή προσπάθεια για να τελειοποιηθεί - σίγουρα όμως βγήκε πιο emotional από το "Quiet Light" που προηγήθηκε, ακούστηκε σαν το μικρό θετό αδερφάκι του "Fireproof". Τα πράγματα ξεκίνησαν να γίνονται πιο σοβαρά, όταν τα "Nobody Else Will Be There" και "The System Οnly Dreams In Total Darkness" πήραν την σκυτάλη απο τα προηγούμενα. O Matt δεν άντεξε, πέταξε στο κοινό όλο του το ποτό και κατέβηκε εκστασιασμένος να τραγουδήσει μαζί του τους στίχους “I can't explain it, in any other way.. ".
 


Χωρίς να το καταλάβεις, οι πρώτοι στίχοι του "Don't Swallow Τhe Cap" ξεκίνησαν ήδη να ακούγονται και ένιωθες το ρίγος και τον κρύο ιδρώτα να σε λούζει. Ένα από τα λίγα κομμάτια που σε κάνει να κατεβάσεις ολόκληρο ποτήρι μπίρας μέσα σε μια στροφή με αυτά που ακούς:​

“I have only two emotions
Careful fear and dead devotion
I can't get the balance right
Throw my marbles in the fight
I see all the ones I wept for
All the things I had it in for
I won't cry until I hear
'Cause I was not supposed to be here “

 

"Walk Ιt Βack", "Guilty Party" φυσικά και δεν θα έμεναν εκτός, μέχρι να έρθει η ώρα του "Bloodbuzz Ohio" με τον Matt να σχολιάζει “this is a song for my alcoholic friends from the place we live, Ohio”. Tα drums σε αυτό το κομμάτι είναι τόσο εθιστικά live όσο και στη studio version. Μέσα στην ζάλη του "Βloodbuzz Οhio", o Berninger  είπε στον κόσμο πως το τραγούδι που ακολουθεί έιναι αφιερωμένο στην Emma με το κιτρινο φόρεμα. Ήταν η έκπληξη της βραδιας, το "Lemonworld". Το κοινό ανταπέδωσε με ουρλιαχτά και ζεστό χειροκρότημα, καθώς είναι ένα από τα κομμάτια που σπάνια παίζουν live. Το άσμα αυτό αναφέρεται σε μια πολύ περίεργη σχέση που έιχε στο παρελθόν ο Matt με δύο αδερφές. 

Tα εκπληκτικά "Graceless" και "Fake Empire" δεν θα μπορούσαν να λείπουν από μια τόσο υπέροχη βραδιά, να θυμίσουν σε όλους ότι αν κάτι δεν παει καλά στα ερωτικά σου, τότε η λύση είναι μόνο το αλκοόλ και ο Ernest Hemingway.
Χωρίς να χάσει χρόνο, κατεβαίνει ξανά στο κοινό για να τραγουδήσει το "Mr November", περνώντας μόλις πέντε μέτρα από μπροστά μου κατευθύνεται προς το μπαρ, μεθυσμένος, και ανεβαίνει στην μπάρα για να αγκαλιάσει ένα ψυγειάκι με μπίρες. Η κατάσταση είχε ξεφύγει, αλλά με την καλή εννοια. Το τελευταίο χτύπημα ήταν η δυάδα των "Terrible Love" και "Vandelyle Crybaby Geeks".  Με το τελευταίο κλείνουν κάθε τους εμφάνιση και έχει γίνει μία τύπου παράδοση να τραγουδούν a capella ολοι μαζί, κοινό και μπάντα. Κι έτσι μας χαιρέτησαν όλους εμάς, που είχαμε την τύχη να βρεθούμε εκείνη τη νύχτα στο ζεστό Zagreb... 
 

* Μπορεί μερικές φορές, καθώς βλέπουμε live videos των National στο ΥouΤube, να λέμε ότι ο τύπος είναι κόκκαλο και μερικοί να μουρμουρίζουν, αλλά πρέπει να τους δεις live για να καταλάβεις και να ζήσεις αυτήν την ενέργεια που βγάζει όλη η μπάντα, η οποία είναι εξαιρετικά μοναδική. 

Σχετικα Αρθρα
ypogeio.gr
Τελικά, πήγα κι εγώ
στην «Ταράτσα Του Φοίβου»
@ Θέατρο Άλσος - 18/9/2024
(09/10/2024)
ypogeio.gr
Manic Street Preachers & Suede
@ Alexandra Park and Palace
18/7/2024
(27/07/2024)
ypogeio.gr
Rockwave Festival Day 1
TLSP, Suede, Dropkick Murphys, Subways, The Callas
5/6/2016
(13/06/2016)
ypogeio.gr
Ένα ακραίο διήμερο,
μία ντισκόμπαλα και 40 λεπτά ύπνου
(Live Review - Release Festival | Day 11+12)
(27/07/2023)
Χρησιμοποιούμε cookies μόνο για στατιστικούς λόγους (google analytics). Δεν συλλέγουμε κανένα προσωπικό δεδομένο.
ΕΝΤΑΞΕΙ