dEUS
@ Fuzz
31/05/2019
Η φώτο είναι της Μαρίας Σταμάτη, την οποία και ευχαριστώ. Μαριώ, τα λόγια από κάτω είναι για σένα.
Παρασκευή 31 Μαΐου, τελευταία μέρα της άνοιξης, μαζευτήκαμε στο Fuzz για να μας βρει η πρώτη μέρα του καλοκαιριού στην καλύτερη δυνατή συνθήκη.
Οι dEUS θα ανέβαιναν στην σκηνή του Fuzz για να παίξουν ολόκληρο το “Ideal Crash”, στην επέτειο των εικοστών γενεθλίων από την κυκλοφορία του.
Οι dEUS είναι μια από τις πολύ ιδιαίτερες μπάντες για μένα. Ο τρόπος που μου έκαναν παρέα σε δύσκολες ηλικίες και η φάση στην οποία με βρήκαν οι δίσκοι τους (“In a Bar” – 1996, “Ideal Crash” – 1999) τους κατατάσσουν ως μια από τις αγαπημένες μου, με ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, για όλα αυτά που χρωμάτισαν τότε.
Το 1999 είχαμε ΠΑΣΟΚ, λεφτά, ανάπτυξη και μπουζούκια 6 μέρες την εβδομάδα και τότε, ήταν κάτι να πηγαίνεις στα Metropolis στην Πανεπιστημίου, να πάρεις το “Ideal Crash” και όχι τις Προφητείες της Βανδή.
22.05 έξω από το Fuzz και κλασικά περιμένουμε τον Mike, μέχρι που τα παιδιά στην πόρτα μας ενημερώνουν πως το εναρκτήριο “Put The Freaks Up Front” οδεύει προς το τέλος του.
Το επόμενο κομμάτι στο track list του δίσκου είναι το μεγαλοπρεπές “Sister Dew”, οπότε ρίχνουμε τρεχάλα με τον Mammoth να μπούμε μέσα.
Sorry Mike! Karma is a bitch mate. Την προηγούμενη φορά ήσουν εσύ ο τυχερός!
Νομίζω ότι – όση ώρα έπαιζε το κομμάτι – πρέπει να στεκόμουν σαν τον Peter O’ Toole, στην “Νύχτα των Στρατηγών”, κάθε φορά που κοίταζε τον πίνακα του Van Gogh. Συγκλονιστικά απέραντη ομορφιά, από αυτές που σε αφήνουν άναυδο και έκθαμβο.
Όλες οι εικόνες από την εφηβεία έσκαγαν στο μπροστά μπροστά μέρος του κεφαλιού μου, λες και είχα πατήσει διπλό αριστερό κλικ σε κάποιο φάκελο με αρχεία, από κάτι σκονισμένα ράφια στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου. Προσπαθούσα συνέχεια να θυμηθώ τα λόγια του Tom Barman, που έλεγε τις προηγούμενες μέρες, ότι δε θα είναι μια συναυλία για τη νοσταλγία. Πόσο δύσκολο, όταν η ίδια η μουσική τους και κυρίως οι στίχοι των dEUS αποτελούν καύσιμο που τροφοδοτούν την νοσταλγία.
Ξέχασα να πω πως η συναυλία είχε γίνει sold out, αρκετές μέρες πριν. Ο χώρος ήταν ασφυκτικά γεμάτος, όμως ήταν από αυτές τις συναυλίες που δεν με ένοιαζε. Σε όλο το live ένιωθα ότι είμαι κάπου μόνος μου, ότι παίζουν για μένα. Είχα και τον 16χρονο εαυτό μου μαζί, σαν να τον κρατούσα χέρι χέρι, σε μια παράξενα όμορφη συνθήκη. “Για να δούμε ρε μαλάκα μικρέ, τι έκανες αυτά τα 20 χρόνια; Είσαι χαρούμενος εδώ που έφτασες; Πότε έφτασες εδώ; Έχεις ξανάρθει εδώ.”
Έτσι κύλησε όλο το βράδυ. Ήσυχα, σε μια γωνιά να ακούω και να βλέπω ένα θαύμα, να θυμάμαι και να κατεβάζω ποτήρια μπύρες για να μην ξεχάσω ούτε μια στιγμή. Το κινητό έμεινε στην τσέπη, λίγες φορές έκανα πως χορεύω, ακόμα πιο λίγες σιγομουρμούρισα κάποιους στίχους. Τόσο δυνατή συναυλία ήταν, που το σώμα μούδιασε, νιώθοντας τόσα πολλά.
Δε θα γράψω κάτι άλλο, για κανένα τραγούδι, ούτε για τα λόγια του Barman από σκηνής. Όσοι κάτω από τα 35 ήρθαν εκείνο το βράδυ στο Fuzz, δεν ήταν νοσταλγοί της νιότης τους και σίγουρα είδαν μια άλλη συναυλία από αυτή που είδα εγώ. Οι υπόλοιποι μάλλον τα ξέρετε ήδη.
Το πραγματικό Ideal Crash συνέβη εκείνη την Παρασκευή. Η πιο όμορφη συντριβή.
Είχε πάει κοντά 5 το πρωί όταν γυρνούσα σπίτι και σκεφτόμουν ότι θέλω να περάσω από το πατρικό μου, να χτυπήσω στη μητέρα μου, να της πω ότι απόψε θέλω να κοιμηθώ στο παλιό μου το δωμάτιο. Εκεί που το φύλλο της ντουλάπας από τη μέσα πλευρά έχει ακόμα εκείνη την αφίσα των Σπαθιών, με τον Παύλο να κουνάει τα χέρια, με τον ίδιο τρόπο που το κάνει ο Barman. Εκεί ήθελα να κοιμηθώ. Στο στενό, μονό κρεβάτι που ονειρεύτηκα και σχεδίασα όλα όσα έκανα τα τελευταία 20 χρόνια. Είναι και κάποια ακόμα, που δεν έχω προλάβει ακόμα να τα κάνω. Soon.
Πριν κοιμηθώ έβαλα ξανά το “Sister Dew”. Η Pepper με κοιτούσε με απορία, καθώς όπως βυθιζόμουν σε ύπνο μονολογούσα “Τελικά, μικρέ, τη σκότωσε;”
Setlist
1. Put the Freaks Up Front
2. Sister Dew
3. One Advice, Space
4. The Magic Hour
5. The Ideal Crash
6. Instant Street
7. Magdalena
8. Everybody's Weird
9. Let's See Who Goes Down First
10. Dream Sequence #1
Encore:
11. Quatre Mains
12. Fell Off the Floor, Man
13. Hotellounge (Be the Death of Me)
Encore 2:
14. Roses
