Γιώργος Καρράς
Αν με ρωτούσες ποια είναι η πιο αγαπημένη μου ελληνική ροκ μπάντα όλων των εποχών, χωρίς δεύτερη σκέψη θα σου απαντούσα οι Τρύπες. Και, προφανώς, δεν θα ήμουν ο μοναδικός που θα έδινε τούτη την απάντηση στη συγκεκριμένη ερώτηση. Πρόκειται για ένα γκρουπ ιστορικό και θρυλικό, με όλη τη σημασία που μπορεί να έχουν αυτές οι λέξεις. Ένα γκρουπ που, αφού έσπειρε αγνούς και αμόλυντους ροκ εν ρολ καρπούς στο δεύτερο μισό των 80’s με δύο δίσκους (“Τρύπες”/1985, “Πάρτυ στο 13ο Όροφο”/1987), θέρισε ασύλληπτη επιτυχία και πρωτοφανή αναγνώριση στα 90’s με ακόμα τέσσερα απίστευτα albums (“Στον Παράδεισο”/1990, “Εννιά Πληρωμένα Τραγούδια”/1993, “Κεφάλι Γεμάτο Χρυσάφι”/1996, “Μέσα στη Νύχτα των Άλλων”/1999) και αμέτρητες κολασμένες αξέχαστες συναυλίες, "καταδικασμένες" να βρουν τη θέση τους για πάντα στην εγχώρια ροκ ιστορία. Ειλικρινά και χωρίς πολλά-πολλά, νιώθω πραγματικά τυχερός που βρέθηκα σε καμιά τριανταριά από αυτές - όσα έζησα στις αρένες του Ρόδον και του Λυκαβηττού (και όχι μόνο), δεν περιγράφονται εύκολα.
Οι Τρύπες ήταν μια υπερμπάντα - πλήρης σε στίχο και σε ήχο, συμπαγής και με ταυτότητα, με αστείρευτη ενέργεια και βαθιά άποψη. Η συνήθως μαυροφορεμένη χαρισματική φιγούρα του Γιάννη Αγγελάκα είχε την τύχη να περιστοιχίζεται από τέσσερις παιχταράδες, που συνέθεταν μια ομάδα με ανείπωτη και… επικίνδυνη χημεία. Ο Μπάμπης Παπαδόπουλος και ο Ασκληπιός Ζαμπέτας (από τα 90's κι έπειτα) στις κιθάρες, ο Γιώργος Τόλιος στα τύμπανα και φυσικά ο συνιδρυτής της μπάντας Γιώργος Καρράς στο μπάσο, που ήταν συνυπεύθυνος, μαζί με τον Γιάννη Αγγελάκα, για τη σύνθεση των τραγουδιών.
Οι Τρύπες άδοξα και κάπως απροσδόκητα διαλύθηκαν το 2001. Έπειτα από 20 χρόνια σιωπής και απουσίας, ο ξεχωριστός και υπερταλαντούχος Γιώργος Καρράς επιστρέφει στα εγχώρια μουσικά δρώμενα, κυκλοφορώντας τον πρώτο του solo δίσκο. Θα ονομάζεται “Ασκήσεις Απλότητας” και θα κυκλοφορήσει τον ερχόμενο Γενάρη από την United We Fly. Ήδη από τον Νοέμβριο ακούμε το εξαιρετικό "Χωρίς Ιθάκη", προάγγελο του άλμπουμ.
Με αφορμή την επιστροφή του Γιώργου και την προαναφερθείσα επικείμενη κυκλοφορία, έχω την τεράστια χαρά και τιμή να υποδέχομαι στις σελίδες του Υπογείου έναν (μετ)εφηβικό μου ήρωα, έναν μουσικό που το έργο του και η παρουσία του στη σκηνή μου χάρισαν κάποιες από τις πιο όμορφες και συγκινητικές εμπειρίες ως ακροατή.
* If You Liked This, Check Also This:
Τρύπες - The Hole Story
Τα 10 Καλύτερα Live Της Ζωής Μου Ως Σήμερα
Χωρίς Ιθάκη
Το "Χωρίς Ιθάκη" προέκυψε στην αρχική του μορφή το καλοκαίρι του 2018, όταν σε μια κουβέντα με ένα φίλο του, ο Γιώργος Καρράς εξέφρασε την λαχτάρα του για ένα ταξίδι: "Θέλω πολύ να ταξιδέψω, δε με νοιάζει πού, δεν θέλω να έχω προορισμό. Όπου βγει". Το ίδιο απόγευμα έκανε το πρώτο προσχέδιο με μια κιθάρα και ένα πιάνο.
Το Υπόγειο: Γιώργο σε καλωσορίζουμε στο Υπόγειο. Αφορμή για την… κατάβασή σου στις σελίδες μας η επικείμενη κυκλοφορία του πρώτου solo δίσκου σου από την United We Fly, «Ασκήσεις Απλότητας». Αρχικά, λοιπόν, θα θέλαμε να μας μιλήσεις για το album. Πότε να το περιμένουμε και πώς θα το περιέγραφες όσον αφορά στον ήχο και την τεχνοτροπία του;
Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση στο Υπόγειο. Το άλμπουμ θα κυκλοφορήσει τον Γενάρη του 2023 ψηφιακά και μετά από λίγους μήνες και σε βινύλιο. Όσον αφορά στην τεχνοτροπία της μουσικής μου, αν και μέσα της αναγνωρίζω πολλές από τις επιρροές μου, θα έλεγα ότι είναι μάλλον μίνιμαλ. Αλλά αυτόν τον χαρακτηρισμό είναι καλύτερα να αφήσουμε τους ειδικούς να τον κάνουν.
Το Υπόγειο: Ποιες οι συνθήκες δημιουργίας του δίσκου και οι πηγές της έμπνευσής σου; Ποια περίοδο γράφτηκαν τα κομμάτια; Θα είναι όλα τους ορχηστρικά;
Μέσα στο περιβάλλον που ζεις δέχεσαι επιρροές και η έμπνευση μπορεί να προέλθει από πολλές και διαφορετικές πηγές. Άλλοτε είναι ένα κείμενο που διάβασες ή μια ιστορία που άκουσες, άλλοτε από συναισθήματα που βίωσες, άλλοτε από εικόνες που είδες. Τα κομμάτια τα συνέθεσα στον υπολογιστή μου το χρονικό διάστημα μεταξύ 2018 - 2020 και είναι όλα ορχηστρικά. Η περίοδος της εγγραφής και της επεξεργασίας τους στο Royal Alzheimer Hall, διήρκεσε με πολλά διαλλείματα λόγω της πανδημίας από τον Δεκέμβρη του 2019 έως τον Μάη του 2022.
Το Υπόγειο: Εδώ και λίγες μέρες ακούμε το πρώτο δείγμα από το άλμπουμ, το εξαιρετικό «Χωρίς Ιθάκη». Θα ακολουθήσουν και αλλά κομμάτια-προάγγελοι του δίσκου;
Θα ακολουθήσει ένα ακόμη και μετά όλο το άλμπουμ τον Γενάρη.
Το Υπόγειο: Ποιοι οι συνεργάτες σου στη δημιουργία του άλμπουμ;
Οι μουσικοί που έπαιξαν και με βοήθησαν να κάνω αυτό το άλμπουμ δίνοντας ο καθένας τον καλύτερο εαυτό του ήταν φίλοι παλιοί όπως ο Μπάμπης Παπαδόπουλος στις κιθάρες και ο Γιώργος Χριστιανάκης στο πιάνο και νέοι φίλοι όπως ο Ηρακλής Ιωσηφίδης στο κοντραμπάσο, ο Βασίλης Μπαχαρίδης στα τύμπανα, ο Θάνος Σιδέρης στο κλαρινέτο, η Λίλα Μανώλα στο τσέλο και ο Βενιαμίν της παρέας, Νίκος Χαρμπίλας, στο μεταλόφωνο. Οι σημαντικότεροι συνεργάτες αλλά και εμψυχωτές μου όμως ήταν ο Τίτος Καργιωτάκης και ο Χρήστος Χαρμπίλας που έκαναν την ηχοληψία και επεξεργασία του ήχου. Χωρίς την βοήθεια τους είναι βέβαιο ότι δεν θα κατάφερνα τίποτα.
Το Υπόγειο: Πώς ήταν να ξανασμίγεις και να συνεργάζεσαι με τον Μπάμπη;
Ήταν όπως ήταν πάντα υπέροχο γιατί ο Μπάμπης είναι ένας εξαιρετικός μουσικός που έχει αντίληψη, έχει γνώση, τεχνική και κάτι ακόμη πολύ βασικό είναι πως, λόγω ιστορίας, δεν χρειάζεται να λέμε πολλά για να επικοινωνούμε. Ο Μπάμπης μπόλιασε με την αισθητική του τα κομμάτια μου και έβαλε την δική του πινελιά σε πολλά από αυτά που ήταν καθοριστική.
Το Υπόγειο: Πώς προέκυψε η συνεργασία με την United We Fly;
Πολύ απλά, άκουσαν την μουσική μου, προφανώς τους άρεσε και έτσι προέκυψε η συνεργασία μας.
Το Υπόγειο: Οι Τρύπες έχουν διαλυθεί 20+ χρόνια. Που… βρισκόσουν όλον αυτόν τον καιρό και γιατί σου πήρε τόσα χρόνια να επιστρέψεις στα μουσικά δρώμενα;
Στην αρχή δεν είχα την διάθεση να συνεχίσω γιατί ένιωθα μεγάλη απογοήτευση. Αλλά και για να συνεχίσω θα έπρεπε είτε να κάνω μια μπάντα που να παίζει κομμάτια από τις Τρύπες αλλά να μην είναι οι Τρύπες, κάτι που δεν ήθελα, είτε να δημιουργήσω κάτι καινούριο από το μηδέν, πράγμα που δεν ήταν εύκολο να το κάνω μόνος μου. Κάποιες προσπάθειές μου να βρω μουσικούς για να κάνω μια μπάντα δεν έφεραν αποτέλεσμα και μάλλον μου δώσανε περισσότερo απογοήτευση. Ένα άλλο βασικό πρόβλημα ήταν ότι δεν μπορούσα να κάνω τραγούδια χωρίς να έχω στίχους που να με αγγίζουν. Έτσι πήρα την απόφαση να σταματήσω να σκέφτομαι ότι θα ξαναπαίξω μουσική. Η ενασχόλησή μου με την μουσική υπήρχε αλλά δεν ήλπιζα σε τίποτε περισσότερο από το να παίζω στο σπίτι μόνος μου. Κάποια στιγμή, περίπου στις αρχές του 2010, κάποιος φίλος πήρε έναν παλιό υπολογιστή που είχα και του έβαλε ένα πρόγραμμα για μουσική. Αυτό μου έδωσε την δυνατότητα να κάνω μουσική μόνος μου, αλλά και πάλι δεν σκέφτηκα ότι μπορώ να κάνω μουσική και να την εκδώσω. Αυτό έγινε πολύ αργότερα.
Το Υπόγειο: Ποιες οι αναμνήσεις σου από εκείνη την τρελή εποχή - την εποχή των Τρύπες;
Υπάρχουν πολλές αναμνήσεις αλλά όσο περνάνε τα χρόνια όμως αρχίζουν και ξεθωριάζουν. Υπάρχουν και μερικές που μένουν ανεξίτηλα χαραγμένες μέσα μου. Κάποιες συναυλίες που είχες την αίσθηση ότι όλος ο κόσμος συντονιζόταν και γινόταν ένα με την μπάντα. Κάποιες άλλες στιγμές, όπως ένα βράδυ που ήμασταν στο στούντιο του Νίκου Παπάζογλου και έγινε διακοπή ρεύματος, με αποτέλεσμα να σταματήσουμε να δουλεύουμε. Τότε ο Νίκος πήρε μια ακουστική κιθάρα και άρχισε να παίζει, και όλοι μαζί αρχίσαμε να τραγουδάμε Beatles και Rolling Stones υπό το φως των κεριών.
Το Υπόγειο: Συνειδητοποιούσες τότε πως οι Τρύπες γράφουν ιστορία, μια ιστορία που δεν θα ξεχαστεί ποτέ και θα καθόριζε εν πολλοίς το μέλλον της ελληνικής ροκ σκηνής;
Δεν ξέρω αν γράψαμε ιστορία ή αν καθορίσαμε το μέλλον της ροκ σκηνής, άλλωστε δεν ήμασταν το μοναδικό ροκ γκρουπ στην Ελλάδα. Σίγουρα αφήσαμε κάποιο αποτύπωμα. Νομίζω ότι κανείς από αυτούς που έγραψαν κατά καιρούς ιστορία δεν είχε συνείδηση την ώρα της δράσης ότι γράφει ιστορία. Εμάς δεν μας ενδιέφερε τίποτε άλλο από το να κάνουμε μουσική και να την παίζουμε στον κόσμο, δεν μας ένοιαζε η ιστορία. Καταλαβαίναμε και αισθανόμασταν την αποδοχή του κόσμου αλλά δεν υπήρχε μέσα μας καμία σκέψη ή υποψία ότι αυτά που κάναμε θα έγραφαν ιστορία. Το αν γράφεις ή όχι ιστορία κάνοντας κάτι το διαπιστώνουν και το πιστοποιούν άλλοι μετά από καιρό και όχι εσύ.
Το Υπόγειο: Τα δυο… αιώνια ερωτήματα της ντόπιας ροκ σκηνής και ιστορίας: Γιατί διαλύθηκαν οι Τρύπες; Θα επανενωθούν ποτέ, έστω για ένα live; Διάβασες την πρόσφατη συνέντευξη του Γιώργου του Τόλιου στο news 247; Δίνει μια δική του εκδοχή στο τέλος της μπάντας, διαφορετική από του Γιάννη Αγγελάκα. Έχεις κάποιο σχόλιο ή σκέψη στα όσα είπε;
Ναι, έχω διαβάσει την συνέντευξη του Γιώργου Τόλιου. Δεν συμφωνώ με την εκδοχή του Γιάννη Αγγελάκα. Νομίζω πως ο περισσότερος κόσμος καταλαβαίνει ποια είναι η αλήθεια, δεν θέλω να κάνω κάποιο σχόλιο. Όσο για την επανένωση των Τρυπών λυπάμαι που θα στενοχωρήσω κάποιους από τους φανς, αλλά αυτό το έχει ήδη αποκλείσει πολύ καιρό πριν ο Γιάννης Αγγελάκας, επομένως δεν χρειάζεται να απαντήσω.
Το Υπόγειο: Επιστροφή στο σήμερα… Παρακολουθείς τα τεκταινόμενα στη σύγχρονη underground ροκ σκηνή; Κάποιοι -συμπεριλαμβανομένων και ημών- θεωρούν πως ζούμε μια μεγάλη άνθιση, με πλήθος όμορφων και ενδιαφέροντων μουσικών και με την εμφάνιση σημαντικών δημιουργών και συγκροτημάτων. Συμμερίζεσαι μια τέτοια άποψη;
Παρακολουθώ όσο μπορώ αλλά δεν μπορώ να πω ότι έχω πλήρη εικόνα για τα τεκταινόμενα. Πραγματικά έχω ακούσει κατά καιρούς όμορφα και ενδιαφέροντα πράγματα. Η αλήθεια είναι ότι όντως υπάρχει μεγάλη άνθιση όταν συγκρίνω την σημερινή με παλαιότερες εποχές. Έχει βοηθήσει πολύ και η τεχνολογία σε αυτό γιατί εξελίσσεται με γρήγορους ρυθμούς και το διαδίκτυο, και το λέω από την δική μου εμπειρία. Αν δεν είχα έναν υπολογιστή με τα ανάλογα προγράμματα μουσικής δεν θα μπορούσα να καταφέρω μόνος μου να κάνω αυτό το άλμπουμ. Τώρα μπορεί ο καθένας να κάνει την δική του μουσική μόνος του και να την επικοινωνήσει ανεβάζοντάς την στο διαδίκτυο.
Το Υπόγειο: Γιώργο σε ευχαριστούμε παρά πολύ για την παρουσία σου στο Υπόγειο. Ήταν μεγάλη χαρά και τιμή.
@ Alzheimer Hall - ο Τίτος Καργιωτάκης επί το έργον / οι "Ασκήσεις Απλότητας" γεννιούνται...
