Λόλεκ
Το "Άγρια", ο 4ος studio δίσκος του Γιάννη Αναγνωστάτου aka Λόλεκ, είναι ένας από τους πιο ξεχωριστούς και δυνατούς που μπορείς να ακούσεις για τη χρονιά που σιγά-σιγά μας αποχαιρετά. Είναι μια συμπαγής και εξαιρετικά εμπνευσμένη συλλογή τραγουδιών, που μέσα τους κρύβουν περισσή ψυχή και σπάνια ενέργεια. Με στίχους ξυράφια και μουσικές στοιχειωμένες, χτίζει μια πυκνή αποπνικτική ατμόσφαιρα που σαν μαγνήτης ρουφά μέσα της τον κάθε ακροατή. Μια κατάθεση αληθινή και ξάστερη, ένα μοίρασμα αφοπλιστικό και συγκινητικό [read full album review here].
Με αφορμή τον δίσκο και λίγες μέρες πριν τη ζωντανή εμφάνισή του στο Gagarin την επόμενη Κυριακή (30/10) στη συναυλία των Arab Strap (event details + tickets here), καλωσορίζουμε με χαρά και τιμή τον Λόλεκ για πρώτη φορά στις σελίδες του Υπογείου...
* Στις απαντήσεις του Λόλεκ συνάντησα με συγκίνηση το όνομα του παλιού αγαπημένου μου φίλου Χρήστου Καψαλάκη, που ξαφνικά μας άφησε πριν 4 χρόνια. Και κάπως έτσι έμαθα πως το κομμάτι "Απουσία" είναι γραμμένο γι'αυτόν. Σε ευχαριστώ Λόλεκ γι'αυτό το τραγούδι - Χρήστο οι φίλοι σου θα σε θυμούνται και θα σ'αγαπούν για πάντα.
Άγρια / Release Date: 16/9/2022 via Inner Ear
«Είμαστε αστείο ή εξιστορούμενη τραγωδία»
Το τέταρτο άλμπουμ του Λόλεκ, με τον τίτλο «Άγρια», γραφόταν στην Αθήνα ανά διαστήματα από το 2019 εως το 2021. Ο Λόλεκ έχει γράψει τη μουσική στα εννέα κομμάτια και έχει διασκευάσει το κομμάτι «Αυτός Ο Άνθρωπος» του Λυκούργου Μαρκέα και της Μάρως Μπιζάνη. Ο ίδιος έχει κάνει όλες τις ηχογραφήσεις και τη μίξη, εκτός από τις ηχογραφήσεις του τσέλου και των κρουστών που έγιναν από τον Νίκο Βελιώτη, ο οποίος συνυπογράφει την παραγωγή και την ενορχήστρωση του δίσκου. Το mastering έγινε από τον Γιάννη Χριστοδουλάτο (Sweetspot Productions).
Το «Άγρια» είναι ο ήχος της αναταραχής που γεννάει την αλήθεια. 10 κομμάτια όπου ο λυρισμός συνυπάρχει με τον θόρυβο και ο ρομαντισμός με την βίαιη ειλικρίνεια. Μια εξομολόγηση για την καθημερινότητα της απογοήτευσης, την απελπισία του έρωτα, την φυλακή της οικογένειας, το παιχνίδι της κοινωνικής αποδοχής, την αυτοκαταστροφική ανθρώπινη φύση.
Κυκλοφορεί σε LP, CD και κασέτα από την Ιnner Ear.
Το Υπογειο: Λόλεκ σε καλωσορίζουμε στο Υπογειο και σε συγχαίρουμε για το νέο εξαιρετικό δίσκο σου. Και για αρχή, θα θέλαμε να μας μιλήσεις γι αυτόν: Ποιες ήταν οι έσω και έξω συνθήκες κάτω από τις οποίες γράφτηκαν τα τραγούδια και ποιες οι βασικές σου πηγές έμπνευσης;
Σας ευχαριστώ!
Ο δίσκος «Άγρια» ολοκληρώθηκε το 2021 αλλά κάποια τραγούδια όπως το «Οι άλλοι» και το «Κυνήγι» υπήρχαν απο παλιότερα. Κάποια άλλα όπως το «Σε γαμάνε η μαμά και ο μπαμπάς σου» και «Η γλυκιά σου ματιά» είχαν ξεκινήσει με αφορμή τις θεατρικές παραστάσεις «Κατερίνα» του Γιώργου Νανούρη και η «Η κυρία Νταλογουει» της Μαρίας Ξανθοπουλίδου αντίστοιχα όπου συμμετείχα παίζοντας ζωντανά μουσική. Η «Απουσία» είναι για τον φίλο και μουσικό Χρήστο Καψαλάκη που πάιζαμε μαζί απο το 2014 αλλά έφυγε ξαφνικά το 2018. Όλα έχουν μια ιστορία απο πίσω..
Βέβαια τα τραγούδια τελικά ξεκίνησαν να ηχογραφούνται όλα μαζί την ίδια περίοδο οπότει η παραγωγή και η τελική αισθητική τους ορίστηκε απο την φάση που βρισκόμουν τότε.
Το Υπόγειο: Το “Άγρια” είναι... θεοσκότεινο, τόσο σε στίχους όσο και σε ήχους. Κατά πόσο αυτή η σκοτεινιά αντικατοπτρίζει την προσωπική σου φάση και διάθεση;
Δεν θεωρώ οτι είναι θεοσκότεινο αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα. Ότι και αν είναι λοιπόν σίγουρα αντικατοπτρίζει ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου και σίγουρα την προσωπική μου φάση και διάθεση την περίοδο που έγινε.
Το Υπόγειο: Πώς προέκυψε η συνεργασία σου με το Νίκο Βελιώτη;
Τον Νίκο τον έμαθα απο τις «Ανάσες των λύκων» το 2005. Ο δίσκος αυτός είναι για μένα ένας απο τους σημαντικότερους δίσκους των τελευταίων εικοσιπέντε ετών στην ελληνική μουσική. Είχα την τύχη να τον γνωρίσω απο τότε μέσω κοινών φίλων και λέγαμε ένα «γεια» όταν συναντιόμασταν σε συναυλίες. Το 2020 επικοινώνησα μαζί του και του είπα για αυτό που ετοίμαζα και πως πολλά κομμάτια είχαν βασιστεί στο τσέλο. Του ζήτησα να συνεργαστούμε και από την στιγμή που ο Νίκος δέχτηκε απο εκεί και πέρα η συνεργασία μας ήταν εξαιρετική. Όλα έγιναν σαν να είχαμε συνυπάρξει μουσικά για αρκετό καιρό. Τόσο έντονη σύμπνοια σε καλλιτεχνικό επίπεδο είναι πάρα πολύ σπάνιο πράγμα. Τον ευχαριστώ για όλα!
Το Υπόγειο: Το «Άγρια» έρχεται 7 χρόνια έπειτα από το «Ουρανός Μολύβι», το οποίο με τη σειρά του είχε κυκλοφορήσει 4 χρόνια ύστερα από τον «Αχινό». Μεγάλα σχετικά gaps ανάμεσα στους δίσκους σου… Είσαι της θεωρίας πως το «καλό το πράγμα αργεί να γίνει;» ή είναι τυχαίο;
Ένας δίσκος για να ολοκληρωθεί θέλει πολύ κόπο και χρόνο. Ειδικά αν κάποιος τα κάνει σχεδόν όλα μόνος του όπως στην δική μου περίπτωση. Εκτός όμως απο το προσωπικά άλμπουμ στα ενδιάμεσα διαστήματα γράφω μουσική για θεατρικές παραστάσεις και κινηματογραφικές ταινίες και αυτά χρειάζονται επίσης αρκετό χρόνο. Παράλληλα κάνω παραγωγές, ηχοληψία και μίξη σε άλλες μπάντες. Εκτός απο όλα αυτά υπάρχουν και πολλά άλλα πράγματα στην ζωή που σε ανάγκασαν να μην μπορώ να συνεχίζω πάντα με τον ρυθμό που θα ήθελα και μ’ αυτά και μ’ αυτά πέρασαν επτά χρόνια Σίγουρα πάντως δεν με αφορά να κυκλοφορώ κάτι νωρίτερα ή πιο βεβιασμένα αν δεν με ικανοποιεί πλήρως το αποτέλεσμα.
Το Υπόγειο: “Αυτός ο Άνθρωπος”. Σου βγάζουμε το καπέλο για μία πραγματικά συγκινητική εκδοχή του τραγουδιού. Πώς προέκυψε η ιδέα της διασκευής του και της όλης προσέγγισης-δημιουργίας του;
Η ιδέα να διασκευάσω το «Αυτός ο άνθρωπος» προέκυψε σε έναν γάμο που είχα αρχίσει να βαριέμαι την ώρα του πάρτυ. Οι στίχοι του με οδήγησαν στο να θελήσω να το διασκευάσω με έναν τρόπο που θα εστίαζε στην εσωτερική και σκοτεινή πλευρά τους.
Το Υπόγειο: Ένα κομμάτι που τραβάει την προσοχή... πριν καν ακουστεί, είναι το “Σε Γαμάνε η Μαμά και ο Μπαμπάς σου”. Ποια ήταν η έμπνευση το back story του συγκεκριμένου τραγουδιού;
Το τραγούδι αυτό είχε γραφτεί για τις ανάγκες της παράστασης «Κατερίνα» όπου έπαιζα ζωντανά μουσική επί σκηνής. Είιναι ένα μελοποιημένο ποίημα είναι του Φίλιπ Λάρκιν σε μετάφραση του Αύγουστου Κορτώ. Υπήρχε στο «Βιβλίο της Κατερίνας» στο οποίο ήταν βασισμένη η παράσταση. Η παραγωγή του βέβαια σε αυτόν τον δίσκο είναι πολύ διαφορετική και εκ των πραγμάτων πιο ολοκληρωμένη.
Το Υπόγειο: Να πάμε όμως και στο πιο αγαπημένο μου: Το leading single του δίσκου, “Οι Άλλοι”. Πώς το έγραψες και πώς γεννήθηκαν οι στιχάρες του;
Το «Οι άλλοι» είναι απο τα παλαιότερα απο τα τραγούδια του άλμπουμ. Μιλάει για την σχέση μας με τους άλλους που κάποιες φορές μπορεί να είναι τελείως άγνωστοι και άλλες φορές γνωστοί αλλά ξένοι. Και στις δύο περπτώσεις υπάρχει υποκρισία και αδιαφορία. Όλο αυτό με κάνει να νιώθω πολύ μόνος και όσο μεγαλώνω το νιώθω πιο έντονα αλλά και πιο συχνά.
Το Υπόγειο: Των προαναφερθέντων ελληνόστιχων δίσκων, είχε προηγηθεί το αγγλόφωνο solo ντεμπούτο σου, “Alone”. Ήσουν από τους πρώτους μουσικούς που επιχείρησε αυτό το πέρασμα - από τα αγγλικά στα ελληνικά. Πως προέκυψε και ποια τα οφέλη του, αν υπάρχουν τέτοια κατά τη γνώμη σου, σε επίπεδο δημιουργίας και απήχησης;
Το “Alone” είχε κυκλοφορήσει το 2009 και παρόλου που είχε πάει πολύ καλά δεν θέλησα να κάνω έναν επόμενο δίσκο που θα συνέχιζα μια παρόμοια και ίσως πιο ασφαλή πορεία. Την ίδια εποχή είχα αρχίσει να νιώθω πως θέλω να γράψω εληνικούς στίχους. Δύο χρόνια μετά λοιπόν έβγαλα τον «Αχινό». Με όρους μάρκετινγκ και επικοινωνίας μια τέτοια κίνηση ήταν πιθανότατα λάθος, αλλά καλώς η κακώς δεν με αφορούσε κάτι τέτοιο και το μόνο που ήθελα να κάνω είναι αυτό που με εξέφραζε καλλιτεχνικά εκείνη την περίοδο. Δώδεκα χρόνια μετά κάνω ακριβώς το ίδιο. Με ενδιαφέρει να υπάρχω και να εκφράζομαι μόνο μέσω της μουσικής μου. ‘Οχι με οτιδήποτε άλλο. Ότι κόστος και αν έχει αυτό.
Το Υπόγειο: Πως βίωσες προσωπικά όλα τα περίεργα και δυστοπικά που συμβαίνουν στις ζωές μας αυτά τα 7 χρόνια και μάλιστα το ένα μετά το άλλο;
Ήταν ένα δύσκολο διάστημα για όλους αλλά και για μένα προσωπικά. Δεν πιστεύω οτι το μέλλον θα είναι πολύ καλύτερο δεδομένης της απάθειας που βλέπω γύρω μου. Είναι σαν να έχουμε παραδοθεί σιωπηλά. Το έχουμε επιτρέψει σε ένα βαθμό όλο αυτό και έχουμε υποκύψει στον φόβο και την σύγχυση που δημιουργούν τα μίντια και οι τάσεις της εκάστοτε εποχής. Τελικά λιγο λιγο παραχωρούμε όλο και περισσότερα και μετά ψάχνουμε δικαιολογίες και μαγικά χάπια. Πολλοί καταλήγουν να γίνονται επιθετικοί με τη παραμικρή αφορμή που τους δίνεται. Άλλοι είναι πλήρως αδιάφοροι και απονευρωμένοι. Άλλοι ασχολούται τόσο με με την εικόνα τους λες και θέλουν να σε πείσουν οτι είναι μόνο αυτό και τίποτα άλλο. Φοβάμαι να σκεφτώ ποια θα ήταν η απάντηση σε μια ερώτηση που θα αφορούσε το ποια θα λέγαμε οτι είναι τα ιδανικά της εποχής που ζούμε.
Το Υπόγειο: Λόλεκ είναι η πρώτη φορά που κατεβαίνεις Υπόγειο, οπότε θα θέλαμε να σε γνωρίσουμε κάπως καλύτερα και να βουτήξουμε στο παρελθόν σου: Πότε ξεκίνησες να πρωτοπαίζεις μουσική και ποια ήταν η πρώτη φορά που τραγούδησες σε κοινό;
Ξεκίνησα να μαθαίνω μουσική κάπου στα δέκα αλλά σε μπάντες άρχισα να παίζω στο γυμνάσο. Πρώτη φορά τραγούδησα σε κοινό το 2005 σε μια συναυλία στο Gagarin. Ήταν μια πολύ δύσκολη εμπειρία γιατί είχα μεγάλο φόβο να τραγουδάω γενικώς. Πάντα έπαιζα τύμπανα στις μπάντες μου.
Το Υπόγειο: Ποιοι ήταν οι πρώτοι σου μουσικοί ήρωες και ποιους μουσικούς ή συγκροτήματα θεωρείς σαν τις πιο βασικές επιρροές σου;
Nirvana, Velvet Underground, Joy Division, Black Sabbath, Pixies, Sonic Youth, Leonard Cohen, Lou Reed, Μάρκος Βαμβακάρης, Τρύπες κάποια ενδεικτικά ονόματα.
Το Υπόγειο: Γράφεις μουσική και για ταινίες και θέατρο. Ποια η διαφορά της εν λόγω δημιουργικής διαδικασίας με τη σύνθεση τραγουδιών για «προσωπική» χρήση, κομμάτια που προορίζονται για δίσκους σου;
Η μουσική στο θέατρο η στο σινεμά δεν έχει αυτήν την αυτοαναφορικότητα που έχουν τα προσωπικά άλμπουμ συνεπώς είναι κάπως πιο ανώδυνη. Επίσης το γεγονός οτι υπηρετεί δραματουργικά την εκάστοτε σκηνή του έργου και με αυτόν τον τρόπο συμπληρώνει και ολοκληρώνει το καλλιτεχνικό δημιούργημα είναι συγκινητικό και σε κάποιες περιπτωσεις συγκλονιστικό ειδικά αν σκεφτείς οτι όλο αυτό είναι ένα αποτέλεσμα συνύπαρξης πολλών τεχνών και ψυχών.
Το Υπόγειο: Τα τρία αγαπημένα σου ΟSTs και τρεις ταινίες για τις οποίες θα ήθελες να γράψεις μουσική;
«Ο Νονός» του Nino Rota, ¨Dead man¨ του Neil Young, « Η διπλή ζωή της Βερόνικα» του Zbigniew Preisner.
Το Υπόγειο: Μελλοντικά σχέδια; Θα υπάρξουν συναυλίες που θα παρουσιάζουν το “Άγρια”;
Σίγουρα θα υπάρξουν συναυλίες. Για αρχή θα ανοίξω τους Arab Strap στο Gagarin στις 30/10.
