No Clear Mind
photo by Eftychia Vlachou
Τον Δεκέμβριο του 2016 κυκλοφόρησε ένας εγχώριας προέλευσης δίσκος, τον οποίο θεωρώ από τους καλύτερους που άκουσα στα ξαμακραίνοντα πια 10's. Το "Makena" των No Clear Mind. Θυμάμαι το δέος τον ενθουσιασμό μου όταν οι νότες του άρχισαν να απλώνονται στο Υπόγειο κι ύστερα νοερά να σπάνε τους τοίχους και τα ταβάνια και να πετούν στον παγωμένο Χειμωνιάτικο ουρανό. Το "Makena" ήταν ένας δίσκος που με ταξίδεψε και με σημάδεψε. Τον έχω φυλαχτό, σημάδι μιας ολόκληρης εποχής, αλλά και καταφύγιο για μελλοντικές αποδράσεις - ακροάσεις. Τότε, με την κυκλοφορία του album, ήταν και που οι Νο Clear Mind κατέβηκαν για πρώτη φορά στο Υπόγειο, για μία κουβέντα εφ'όλης της ύλης τους (check interview here).
Σχεδόν έξι χρόνια μετά, και με αφορμή την ζωντανή τους εμφάνιση το Σάββατο (30/4) στο Temple, στο πλάι των Δανών Efterklang και του Ελληνοσουηδού Plàsi, η Αθηναϊκή -με γενέτειρα την Κρήτη- μπάντα επιστρέφει στις σελίδες μας. Ο Βασίλης Ντοκάκης, ο Δημήτρης Παγίδας και ο Λευτέρης Βολάνης μας μιλούν για το επικείμενο live, για το πώς τα πέρασαν όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και για τα μελλοντικά σχέδιά τους, τα οποία εμπεριέχουν και νέες μουσικές... Με τον ντράμερ Στέφανο Χυτήρη πάλι κοντά τους και ενεργό μέλος του line up, μας χαιρετίζουν και μας ανοίγουν τις πόρτες ενός... no clear mind. Τους ευχαριστούμε θερμά και τους ευχόμαστε τα καλύτερα σε όλα τα επίπεδα...
photo by Cem Gultepe
Το Υπόγειο: No Clear Mind σας καλωσορίζουμε στο Υπόγειο, έξι χρόνια έπειτα από την πρώτη σας παρουσία στις σελίδες μας. Αφορμή για την κουβέντα μας, είναι η συναυλία σας την Παρασκευή, στο πλάι των Δανών Efterklang και του Plàsi. Ας ξεκινήσουμε από το live λοιπόν - τι μας περιμένει στις 30 του μήνα στο Temple και πώς νιώθετε για την επερχόμενη βραδιά;
NCM: Ευχαριστούμε για την πρόσκληση και την φιλοξενία. Μας διακατέχει σίγουρα μεγάλη χαρά που θα εμφανιστούμε ξανά στην Αθήνα μετά από τόσο καιρό. Είδαμε το live με τους Efterklang (που εκτιμούμε πολύ) ως μια καλή ευκαιρία να επιστρέψουμε στην Αθήνα κάπως απελευθερωμένοι, με ένα σετ που θα εμπεριέχει τις καινούργιες μας αναζητήσεις καθώς και ένα αποστάλαγμα του ήχου που έχουμε δουλέψει όλο αυτό τον καιρό.
Το Υπόγειο: Είχαν προηγηθεί δύο ζωντανές εμφανίσεις στην Κωνσταντινούπολη τον περασμένο Φλεβάρη. Πώς τα είχατε περάσει εκεί;
Λευτέρης : Ήταν σίγουρα μια πολύ δυνατή εμπειρία για την μπάντα. Είχαμε δυο sold out εμφανίσεις στην Κωνσταντινούπολη, που όπως φαίνεται εξελίσσεται σε ένα πραγματικό σπίτι για την μπάντα, μιας και 10 χρόνια τώρα έχει χτιστεί μία πολύ αληθινή επικοινωνία με το κοινό εκεί. Κάθε εμφάνιση μας στην Τουρκία είναι και μια νέα εμπειρία και τα δύο αυτά gigs ήταν κάτι μαγικό για εμάς. Παίξαμε δύο μεγάλα σετ 2+ ωρών με μια καινούργια προσέγγιση που δουλέψαμε υπομονετικά μέσα στο κλείσιμο που είχαμε βρεθεί και καταφέραμε να δημιουργήσουμε έναν πολυδιάστατο ήχο που μας κάνει να αισθανόμαστε πολύ δημιουργικοί, παρόλο που προσεγγίσαμε ακόμα και υλικό που μετρά 12 χρόνια ύπαρξης. Πάντα μας άρεσε να αλλάζουμε ρόλους και τώρα, με την επιστροφή του Στέφανου Χυτήρη στα τύμπανα και με αρκετές αλλαγές στο στήσιμο των οργάνων, είχαμε την ευκαιρία να πειραματιστούμε πολύ και να βγει ένα πολύ οργανικό αποτέλεσμα που μας εκφράζει.
Το Υπόγειο: Αφορμή για την προηγούμενη συνέντευξή σας στο Υπόγειο, είχε σταθεί η κυκλοφορία του αριστουργηματικού “MAKENA”. Πάνε έξι χρόνια από τότε. Να περιμένουμε σύντομα νέα κυκλοφορία σας;
Βασίλης: Πάντα μας άρεσε να παίρνουμε τον χρόνο μας μεταξύ άλμπουμ. Σίγουρα δεν είναι και η πιο απλή διαδικασία ειδικά όταν έχεις τέτοια διάθεση για αλλαγή ύφους από τον ένα δίσκο στον άλλο. Η αλήθεια είναι όμως πως υπόγεια είμασταν πολύ ενεργοί όλο αυτό τον τελευταίο καιρό και είμαστε έτοιμοι να δείξουμε δείγματα αυτής της προσπάθειας. Έχουμε ήδη ετοιμάσει δύο πρότζεκτ που γεννήθηκαν από τα ίδια υλικά όπως οι προηγούμενοι δίσκοι, που όμως δεν θα φέρουν το όνομα των NCM καθώς αποφασίσαμε ότι θέλουμε να αποκτήσουν μια αυτόνομη οντότητα και πορεία. Το ένα είναι ένα προσωπικό μου άλμπουμ σε συνεργασία με τον Χρήστο Βιγγο στα τύμπανα και το δεύτερο μια πολύ δημιουργική σύμπραξη του Λευτέρη Βολάνη με τον Δημήτρη Παγίδα, τον έτερο NCM, που έχει μπει πολύ δυνατά και στο κομμάτι της παραγωγής. Όσον αφορά τους NCM αυτές τις μέρες αρχίσαμε να δουλεύουμε καινούργιο υλικό κάνοντας κατάληψη στο home στούντιο του Δημήτρη και ήδη έχουν δημιουργηθεί πολύ καλές συνθέσεις τις οποίες και θα παρουσιάσουμε στο επερχόμενο λαιβ. Σκοπός μας είναι να κυκλοφορήσουμε ένα single και βίντεο τον επόμενο μήνα και να συνεχίσουμε με τον τέταρτο δίσκο.
Το Υπόγειο: Γιατί σας πήρε τόσο χρόνο η δημιουργία του νέου δίσκου; Τι αλλαγές έχουν συμβεί μέσα σας, αλλά και στην μπάντα εν γένει όλο αυτό το διάστημα;
Δημήτρης: Στην περίπτωσή μας οι δύο αυτές ερωτήσεις έχουν μεγάλη σχέση. Μια από τις αλλαγές που συμβαίνουν στην μπάντα είναι η διαμόρφωση μιας στάσης απέναντι στη μουσική δημιουργία με περισσότερη αμεσότητα χωρίς το βαρύ αίσθημα του πρέπει να σχεδιάζεται ένα μεγάλο concept πριν αποφασίσουμε να παίξουμε μαζί μουσική. Ανήκουμε σε ομάδα μουσικών -ίσως και σε γενιά ακροατών- που τα εμβληματικά άλμπουμ κάθε είδους μουσικής μας έχουν επηρεάσει με τέτοιο τρόπο, αλλά οι εποχές και οι συνθήκες στις οποίες δημιουργούνταν αυτά είναι αρκετά διαφορετικές από τις δικές μας.
photo by Cem Gultepe
Το Υπόγειο: Πώς βιώσατε γενικώς όλα αυτά τα περίεργα και πρωτόγνωρα που συνέβησαν στον κόσμο τα τελευταία χρόνια - με προεξέχον γεγονός φυσικά την πανδημία;
Δημήτρης: Η πανδημία βλέποντάς τη σήμερα, φαίνεται σαν καταλυτικό γεγονός που έφερε τον κόσμο ακόμα πιο κοντά σε μια απρόβλεπτη και σκοτεινή πραγματικότητα την οποία βλέπουμε να εξελίσσεται χρόνο με το χρόνο προς όλο και μεγαλύτερες - ιστορικές αλλαγές.
Από τις συζητήσεις με φίλους φαίνεται πως κάθε άτομο βίωσε διαφορετικά την πανδημία, παρόλο που οι περιορισμοί επέβαλαν κάποιο είδος ρουτίνας για τον περισσότερο κόσμο. Στο επίπεδο της μπάντας ήταν μια συνθήκη που μας προκάλεσε την ανάγκη να κάνουμε καινούρια μουσική με την πρώτη ευκαιρία, ζωντανά και στον ίδιο χώρο.
Το Υπόγειο: Βασίλη πάντως για σένα είχαμε νέα όλο αυτό το διάστημα - η ενασχόλησή σου με την παραγωγή είναι αξιολογότατη, με τελευταίο δείγμα τη συνεργασία σου με το Φοίβο Δεληβοριά για το νέο του δίσκο “ANIME”. Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον Φοίβο και τι εμπειρίες αποκόμισες από αυτήν;
Βασίλης: Η συνεργασία με τον Φοίβο ήταν μια πολύ απολαυστική εμπειρία. Ήρθε αναπάντεχα έπειτα από μια ατελέσφορη συνεργασία που με ανάγκασε να δίνω μεγαλύτερη σημασία στην χημεία που αναπτύσσεται με ένα καλλιτέχνη, την εμπιστοσύνη και την ελευθερία που προκύπτει από αυτή την σχέση. Ο Φοίβος πριν από καλλιτέχνης είναι ένας πολύ ευγενικός και ανοιχτός άνθρωπος που κατάλαβε τι είναι αυτό που κάνουμε όσοι ασχολούμαστε με παραγωγή. Θα μπορούσε να διατηρεί πολλά στεγανά λόγω της μακρόχρονης του καριέρας όμως επέλεξε να ρισκάρει μαζί μου. Η ευκαιρία προέκυψε από την μακρόχρονη συνεργασία μου με την Inner Ear και αυτό που κρατάω είναι οι ατελείωτες δυνατότητες που προκύπτουν όταν συνεργάζεσαι με ταλαντούχους μουσικούς που ο καθένας μπορεί να προσθέσει κάτι που δεν θα φανταζόσουν πότε.
Το Υπόγειο: Καταπληκτικές και οι δουλειές σου με τη Nalyssa, αλλά και με τον Kristof πιο πρόσφατα... Πώς προσεγγίζεις γενικά το υλικό του εκάστοτε καλλιτέχνη που συνεργάζεσαι και πώς βιώνεις την όλη διαδικασία;
Βασίλης: Κάθε συνεργασία είναι διαφορετική και σίγουρα δεν υπάρχει κάποια μαγική συνταγή. Αρχίζεις και πετάς κάποιες γραμμές σε ένα χαρτί και κάποια όμορφη στιγμή συνειδητοποιείς προς τα πού πορεύεσαι, αυτό μπορεί να έρθει πολύ νωρίς ενώ σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί και να πάρει αρκετό χρόνο. Για εμένα προσωπικά όπως και για τους No Clear Mind συλλογικά αυτό που έχει σημασία είναι να αναπτύξεις ένα αισθητικό φίλτρο που θα παράγει ένα αποτέλεσμα που να διατηρεί την ομορφιά του στο πέρασμα του χρόνου. Για να συμβεί αυτό χρειάζεται να είσαι έτοιμος να ασκήσεις πολύ αυστηρή κριτική στον εαυτό σου, να έχεις την δύναμη αν χρειαστεί να απορρίψεις όλη την δουλειά που έχεις κάνει και να πας ξανά από την αρχή. Όλα αυτά χωρίς να σκέφτεσαι με όρους επαγγελματικούς αλλά με αγνή αγάπη για αυτό που κάνεις. Το ίδιο ισχύει και για την μπάντα μας και έτσι γράφουμε τους δίσκους μας.
Το Υπόγειο: Ο Δεληβοριάς σε χαρακτήρισε “ποιητή του ήχου”. Πώς “ακούς” τον συγκεκριμένο χαρακτηρισμό;
Βασίλης: Η αλήθεια είναι πως όταν το άκουσα σκέφτηκα να βγάλω καινούργια επαγγελματική κάρτα μόνο με αυτό. Πέρα απ' την πλάκα, ήταν κάτι που δεν περίμενα, στο δικό μου μυαλό δεν είμαι ακόμα εκεί αλλά θα ήθελα να φτάσω κάποια μέρα.
photo by Cem Gultepe
Το Υπόγειο: Δραστηριοποιείστε στον ευρύτερο χώρο της ελληνικής underground σκηνής για μια περισσότερο από μια δεκαετία. Ποια είναι η γνώμη σας για όσα συμβαίνουν στο χώρο; Θεωρείτε πως βγαίνουν καλές μουσικές και μπάντες; Ξεχωρίζετε κάποιες; Βλέπετε ενδεχομένως και κάποια “κουσούρια” στη σκηνή; Υπάρχουν στοιχεία που τα θεωρείτε προβλήματα στο πεδίο της ανεξάρτητης ελληνικής μουσικής;
Λευτέρης: Από την δεκαετία των 00’s που δραστηριοποιούμαστε μουσικά στην Ελλάδα πάντα θυμάμαι υπήρχε έντονη ανάγκη για έκφραση. Από μουσική άποψη είναι θετικό ότι, τα τελευταία χρόνια, διάφορα σχήματα έχουν βρει τη «φωνή» τους, εξελίσσονται και δραστηριοποιούνται μουσικά σε εγχώριο και διεθνές επίπεδο και ειδικά με το ελληνόφωνο υπάρχει φοβερή άνθηση. Τίποτα όμως δεν τους χαρίζεται, γίνεται συνεπής δουλειά και αυτό φαίνεται. Παρόλα αυτά λίγα σχήματα από την γενιά των 00’s συνεχίζουν ακόμη, ανεξαρτήτως είδους μουσικής. Είμαστε μια γενιά πού έπρεπε να ωριμάσει και να δημιουργήσει κάτω από την σκιά των μουσικών των δεκαετιών 80 και 90 και ήταν πολύ δύσκολο. Τότε υπήρχε σκήνη και όλοι βοηθούσαν σε αυτό. Για την ανεξάρτητη ελληνική σκηνή ένα πρόβλημα που υπάρχει από τα 00’s, είναι οι λάθος νοοτροπίες από αυτούς που εμπλέκονται με την μουσική σαν διοργανωτές ή δημοσιογράφοι όπως και διάφορες δισκογραφικές. Ένα παράδειγμα είναι τα, τόσο σημαντικά για την σκηνή, fanzines των 90’s και early 00’s δεν μετασχηματίστηκαν, εκτός κάποιων εξαιρέσεων, ποτέ σε κάτι πραγματικά δημιουργικό για το μέλλον. Αντ’ αυτού αντικαταστάθηκαν από την Lifo και την Athens Voice που προσπάθησαν να πουλήσουν στους ακροατές και στα νέα παιδιά με πολύ πιο εύκολο και φτωχό ,σε περιεχόμενο, τρόπο την όποια νέα μουσική και κουλτούρα. Μια υπερβολή θα έλεγα και μια διαρκής αναζήτηση για ένα hype που στην πραγματικότητα δεν υπήρχε πουθενά. Τα ίδια και στο ραδιόφωνο. Είναι πολύ σημαντικό οι μουσικοί να παροτρύνονται εποικοδομητικά από το περιβάλλον τους κοινό και από τα media και τους παραγωγούς ώστε να ωθούνται σε μια διαδικασία ανάδειξης της αλήθειας και της ουσίας τους και να παρακινούνται να δουλεύουν και να εξελίσσουν τον ήχο τους για να βγουν εκεί έξω σε παγκόσμιο επίπεδο. Σε αντίθεση τα media αρέσκονται στο να λένε πόσο σπουδαίοι και τρανοί είναι χωρίς να υπάρχει κανένα ουσιαστικό αντίκτυπο για την μπάντα. Ζήσαμε και χορτάσαμε την εποχή της φούσκας, όπου αρκεί απλά ένας cool δημοσιογράφος να βγει να γράψει σε ένα cool περιοδικό πόσο καλό και φοβερό είναι κάτι που αυτός επέλεξε και ξαφνικά για τους επόμενους μήνες αυτό παίζεται μέχρι να ξεφουσκώσει. Αυτή η έλλειψη ουσίας πήρε ντόμινο στη συνέχεια και τους συναυλιακούς χώρους. Λιγόστεψαν εξαιρετικά και οι «μικροί» καλοί χώροι συναυλιών που είναι τόσο σημαντικοί στην ανάδειξη του underground σε όλες τις πόλις της χώρας. Έμειναν μόνο, λίγοι χώροι είτε αυτοδιαχείρισης είτε μικρής χωρητικότητας και διάφορες προσωπικές πρωτοβουλίες που διέσωσαν και διασώζουν μια ιδέα πιο ουσιαστική για την τέχνη και την έκφραση. Κάτι κάνουν και χώροι και ιδρύματα όπως Στέγη και Νιάρχος, στο να φιλοξενούν εγχώριους καλλιτέχνες, αλλά αυτό δεν ακουμπάει την ρίζα του προβλήματος. Βλέπεις ότι ακόμα και μεγάλοι χώροι δεν φέρνουν σχήματα που έρχονταν στο παρελθόν γιατί φοβούνται ότι δεν θα βγουν. Όλα έγιναν δύσκολα ξαφνικά και τεράστια ευθύνη έχουν αυτοί που νομίζουν ότι βοηθούν!
Ένα ακόμα side effect αυτής της κατάστασης είναι ότι για πολλούς εξαιρετικούς μουσικούς της γενιάς μας ο μόνος τρόπος για να ζήσουν από τη μουσική είναι να παίζουν σαν session μουσικοί για γνωστούς καλλιτέχνες παλιότερης γενιάς. Επικεντρώνουν έτσι την ενέργεια τους στο να δίνουν φρεσκάδα και ζωή σε χιλιοειπωμένα κομμάτια και μουσικές που ανήκουν σε παλαιότερες εποχές δημιουργικής άνθησης των μεγάλων καλλιτεχνών, χωρίς να τους μένει καθόλου περιθώριο να δημιουργήσουν την δική τους ιστορία και να χτίσουν την καριέρα τους με τη δική τους πρωτογενή δημιουργία. Αυτό σαν συνθήκη ποτέ δεν μου άρεσε. Ξαφνικά οι μουσικοί που μας μεγάλωσαν είναι σαν να έγιναν άθελά τους βαμπίρ και να μας τρώνε…
Το καλό είναι ότι η νέα γενιά δεν πρόκειται να δώσει καμία σημασία σε όλο αυτό, και αισθάνομαι ότι είναι πιο καθαροί να δημιουργήσουν κάτι μακριά από στεγανά. Η ουσία τους είναι το πάν, αρκεί να μπορέσουν να την δουν.
Το Υπόγειο: Τι μουσικές ακούτε τον τελευταίο καιρό;
NCM: Ακούμε πολλά διαφορετικά πράγματα όλοι μας. Δεν έχει τέλος η μουσική, μόνο αρχή. Με πολύ χαρά βλέπουμε στην Ελλάδα να υπάρχει άνθηση στον ελληνικό στίχο με καλές μουσικές. Λίγο ακόμα να δουλευτεί αυτό και θα ανθήσει για τα καλά. Μεγάλη είναι και η δραστηριότητα στον πειραματικό χώρο.
Το Υπόγειο: Τα άμεσα αλλά και πιο μακροπρόθεσμα σχέδιά σας; Μουσικά και όχι μόνο…
NCM: Να είμαστε καλά, να μπορούμε να δημιουργούμε μουσική που μας εκφράζει καθώς μεγαλώνουμε και να ταξιδεύουμε με αυτή.
Το Υπόγειο: NO CLEAR MIND σας ευχαριστούμε πάρα πολύ! Τα λέμε την Παρασκευή στο live!
TEMPLE EVENT INFO
EFTERKLANG, NO CLEAR MIND, PLASI
ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2022
TEMPLE
Ώρα προσέλευσης: 21:00
Ώρα έναρξης: 21:30
Εισιτήρια:
Early Bird: 17€ - sold out
Presale: 22€
Doors: 25€
Προπώληση viva.gr
Διοργάνωση: United We Fly
photo by Cem Gultepe
photo by Cem Gultepe
