Σtella
photo by Leonidas Krmds
H δεκαετία που σε λίγους μήνες μας αποχαιρετά, ήταν αν μη τι άλλο πολύ πολύ ενδιαφέρουσα όσον αφορά στα της εγχώριας εναλλακτικής μουσικής σκηνής δρώμενα, αφήνοντάς μας πλήθος πανέμορφων τραγουδιών και σημαντικών δίσκων, δημιουργίες παλιότερων, αλλά και νεότερων μουσικών. Μια τέτοια περίπτωση, ενός ταλαντούχου πολυσχιδούς μουσικού που η δεκαετία μας αφήνει "παρακαταθήκη", είναι αναμφισβήτητα και η Στέλλα Χρονοπούλου, ή απλώς Σtella, η οποία, μεταπηδώντας από την μπάντα της Fever Kids, αλλά και από άλλα σχήματα και συνεργασίες (Expert Medicine, Chest, My Wet Calvin κ.α.), αποφάσισε να ξεκινήσει solo περιπέτειες το 2015, όταν και κυκλοφόρησε το πρώτο self-titled άλμπουμ της. Ακολούθησε δύο χρόνια αργότερα (2017) το εξαιρετικό "Works For You". Φτάνοντας στο σήμερα, η Αθηναία μουσικός μας έχει δώσει δύο πολύ δυνατά νέα singles ("Samba" και "The Race"), τα οποία αποτελούν προάγγελους της τρίτης δισκογραφικής της δουλειάς, η οποία θα κυκλοφορήσει, όπως η ίδια μας λέει στην παρακάτω συνέντευξη, τον Οκτώβριο. Μάλιστα, το εν λόγω δισκογράφημα θα εγκαινιάσει τη συνεργασία της Σtella με το Καναδικό label Arbutus Records.
Με χαρά, λοιπόν, καλωσορίζουμε τη Σtella στο Υπόγειο - εδώ η πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα που είχαμε μαζί της...
Το Υπόγειο: Σtella σε καλωσορίζουμε στο Υπόγειο! Θα θέλαμε να ξεκινήσουμε από το νέο σου εξαιρετικό single, “The Race”. Ποια η ιστορία πίσω από το κομμάτι; Πώς και πότε γράφτηκε;
Το συγκεκριμένο κομμάτι το είχα γράψει πριν αρκετό καιρό, αλλά άρχισα να το δουλεύω τα τελευταία 2 χρόνια. Μάλλον με απασχολούσε να βρω έναν τρόπο να σταθώ σε κάτι, να σταματήσω να τρέχω τόσο ή και να κυνηγάω συνέχεια.
Το Υπόγειο: Πολύ ενδιαφέρον και το video, σκηνοθετημένο από εσένα. Πώς σου προέκυψε το concept και πώς ήταν η εμπειρία των γυρισμάτων;
Σκεφτόμουν αρκετά το κομμάτι και τα λόγια και μια μέρα σκέφτηκα πολλούς αθλητές κάνοντας αυτό που κάνουν, προσπαθώντας να πετύχουν το στόχο τους, ο κάθε ένας ξεχωριστά. Αυτό ήταν όλο, μια αρκετά απλή ιδέα με πολύ δράση! Τα γυρίσματα είχαν μεγάλο ενδιαφέρον, αφού ήταν πολλά διαφορετικά αθλήματα και κάθε ένα έπρεπε να αντιμετωπιστεί διαφορετικά. Πάντα με γνώμονα να αποτυπώσουμε την προσπάθεια και τον αγώνα του εκάστοτε αθλητή/ομάδας.
Το Υπόγειο: Σκηνοθέτησες και το video για το πρώτο σου single, “Samba”. Πώς πρωτοήρθε η ιδέα για να φτιάχνεις και να σκηνοθετείς τα video σου;
Ήθελα να κερδίσω λίγο χρόνο και κατάλαβα ότι ήταν αρκετά εύκολο να σκέφτομαι ιστορίες για τα κομμάτια που γράφω, κατά βάση πολύ απλές ιστορίες. Για το “Samba” ας πούμε σκέφτηκα δυο αγόρια να περνάνε μια τρελή βραδιά στην Αθήνα, για το “The Race” μια ιστορία αθλητών ανάμεσα από 11 διαφορετικά αθλήματα. Νιώθω άνετα σε αυτή τη συνθήκη και φυσικά πολύ τυχερή που είχα στο πλευρό μου φοβερούς συνεργάτες, την Ισιδώρα Χαρμπίλα και τον Πέτρο Ιωαννίδη .
Το Υπόγειο: Συνοψίζοντας, έχουμε λοιπόν δύο νέα κομμάτια, “The Race” και “Samba”. Πότε έρχεται ο τρίτος σου δίσκος και τι να περιμένουμε;
Ο τρίτος δίσκος αναμένεται να κυκλοφορήσει από την Arbutus Records (CA), στα μέσα Οκτωβρίου. Τον τίτλο δεν μπορώ να τον αποκαλύψω ακόμα.
Είμαι όμως πολύ χαρούμενη και μπορώ να πω ότι είναι ο αγαπημένος μου από τους τρεις. Χαχα!
Το Υπόγειο: Πώς προέκυψε η αλλαγή δισκογραφικής, από την ντόπια Inner Ear στην Καναδική Arbutus Records;
Έψαχνα καιρό για μια δισκογραφική στο εξωτερικό. Ήθελα να κυκλοφορήσει η μουσική μου σε περισσότερες χώρες και να γίνει μέρος μιας διεθνούς μουσικής κουβέντας. Η Arbutus Records είναι μια εξαιρετική εταιρία και, το πιο σημαντικό, νιώθω πως ο δίσκος μου είναι σε πολύ καλά χέρια!
Το Υπόγειο: Το 2017 έπαιξες στο περίφημο SXSW (South By Southwest Festival). Έκτοτε οι εμφανίσεις στο εξωτερικό είναι πάρα πολύ συχνές... Πώς βιώνεις αυτές τις “εξορμήσεις” εκτός συνόρων και πόσο σημαντικές τις θεωρείς για την εν γένει πορεία σου;
Στο SXSW παίξαμε τον Μάρτιο του 2017. Έκτοτε οι εμφανίσεις στο εξωτερικό είναι σίγουρα περισσότερες και αυτό με κάνει ιδιαίτερα χαρούμενη. Μου αρέσει πάρα πολύ να παίζω και είναι πολύ σημαντικό να εμφανιζόμαστε σε φεστιβάλ και venues του εξωτερικού. Σε πολλές περιπτώσεις το ένα φέρνει το άλλο και αυτό είναι ένα πολύ όμορφο ντόμινο. Ανυπομονώ για τις επόμενες εμφανίσεις και εύχομαι να γίνουν ακόμα περισσότερες!
Το Υπόγειο: Πέρσι όμως τέτοια μέρα (8 Ιουλίου) έζησες και το πολύ δυσάρεστο γεγονός στο Up Festival της Αμοργού. Τι ακριβώς συνέβη εκεί;
Έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε και ίσως θα είχε νόημα να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση πέρσι τέτοια μέρα, αλλά αφού με ρωτάς τώρα, θα απαντήσω.
Ήταν ίσως μια από τις τραγικότερες στιγμές της ζωής μου, όταν είδα ολόκληρο το πάνω μέρος της σκηνής να προσγειώνεται πάνω στην μπάντα του Παύλου Παυλίδη (παράλληλα και σε μέλος της δικής μου μπάντας), αφού μόλις είχαμε κατεβεί οι υπόλοιποι από τη σκηνή. Υπήρξαν σοβαροί τραυματισμοί αλλά ευτυχώς – από πραγματικό θαύμα- αποφύγαμε το μοιραίο. Ένα τραγικό λάθος της παραγωγής και των συνεργατών της, που παραλίγο κόντεψε να κοστίσει ανθρώπινες ζωές.
Το Υπόγειο: Πώς αποφάσισες να μεταπηδήσεις από τη ζωή σου μέσα σε μπάντες σε solo πορεία; Τι σου λείπει από τη φάση “συγκρότημα”; Ποιες από τις δύο συνθήκες σου ταιριάζει τελικά καλύτερα;
Νομίζω πως χρειαζόμουν αυτό το πρώτο αναγνωριστικό στάδιο όπου και βρέθηκα σε κάποιες μπάντες, ώστε να προχωρήσω σε κάτι πιο προσωπικό. Καταρχάς, φοβόμουν πάρα πολύ την έκθεση γενικότερα, και έτσι το να βρίσκομαι παρέα με άλλους για αρχή, βοήθησε πολύ. Από την φάση συγκρότημα δεν μου λείπει κάτι. Έχω το δικό μου συγκρότημα τώρα.
Το Υπόγείο: Μίλησε μας για τις σπουδές σου στην Καλών Τεχνών και πώς τελικά σε κέρδισε η μουσική;
Η μουσική με είχε at Hello.
Το Υπόγειο: Ζωγραφίζεις ακόμα;
Ναι αμέ, όταν έχω ελεύθερο χρόνο και όρεξη.
Ποια εσωτερική ανάγκη και διεργασία σε οδήγησε στη δημιουργία και έκδοση του φωτογραφικού λευκώματος “Libya”;
Οι γονείς μου πέρασαν σχεδόν 8 χρόνια στην όαση Μπράκ της Λιβύης όταν ήταν νέοι γιατροί, και ο πατέρας μου συνήθιζε να τραβάει πολλές φωτογραφίες εκεί. Αυτά τα slide πάντα τα προβάλαμε -κατά καιρούς- στο σπίτι, όταν ήμουν μικρή και ήταν εικόνες που είχα αγαπήσει πολύ, όπως και την ιστορία τους σε αυτούς τους τόπους, εκείνα τα χρόνια. Λίγο καιρό αφότου έχασα τον πατέρα μου, αποφάσισα να πάρω όλες αυτές τις φωτογραφίες και να τις κάνω ένα φωτογραφικό άλμπουμ. Με τη βοήθεια από της εκδόσεις Dolce, αυτό έγινε πραγματικότητα!
ένα δείγμα από το Libya
Το Υπόγειο: Ποιο είναι το αγαπημένο τραγούδι σου και αν θες να μας πεις την ιστορία πίσω από αυτό;
Είναι πολύ δύσκολο να έχω ένα αγαπημένο τραγούδι, αλλά θα πω ένα από τα πολλά που σκέφτομαι. Το είχα ακούσει σε μια ταινία που είχα δει μικρή και την είχα γυρίσει 100 φορές πίσω ώστε να το ακούω ξανά. Είναι το “Then He Kissed Me” από The Crystals.
Το Υπόγειο: Ποιους μουσικούς και ποια συγκροτήματα θεωρείς σαν τις βασικότερες επιρροές της μουσικής σου;
Queen, Michael Jackson, Whitney Houston, The Doors, Fleetwood Mac, Kate Bush, Guns n Roses, Nirvana, Beach Boys, David Bowie, Madonna, Marvin Gaye, INXS, Jeff Buckley, Beck, Blur.
Το Υπόγειο: Αυτή την εποχή, τι ακούς στο αμάξι ή στο σπίτι σου;
Ακούω αρκετά Altın Gün, Her’s και Khruangbin.
Το Υπόγειο: Έχεις καταφέρει να ζεις από τη μουσική;
Ακόμα όχι.
Το Υπόγειο: Σtella σ’ευχαριστούμε πάρα πολύ! Σου ευχόμαστε Καλό Καλοκαίρι και με ανυπομονησία αναμένουμε τα επόμενα μουσικά σου βήματα! Θα θέλαμε να κλείσουμε με το απόλυτο μουσικό σου όνειρο...
Και εγώ σας ευχαριστώ. Δεν κάνω απόλυτα μουσικά όνειρα, μου αρέσει και αγαπάω πολύ αυτό που κάνω –κάθε μέρα- και με έναν τρόπο βρίσκομαι μέσα στο απόλυτο μουσικό μου όνειρο.
photo by Isi Charbila
