Τα 10 Κομμάτια Του Μήνα
Νοέμβριος 2017
"Η ύβρις ήταν βασική αντίληψη της κοσμοθεωρίας των αρχαίων Ελλήνων. Όταν κάποιος, υπερεκτιμώντας τις ικανότητες και τη δύναμή του (σωματική, αλλά κυρίως πολιτική, στρατιωτική και οικονομική), συμπεριφερόταν με βίαιο, αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους άλλους, στους νόμους της πολιτείας και κυρίως απέναντι στον άγραφο θεϊκό νόμο -που επέβαλλαν όρια στην ανθρώπινη δράση-, θεωρούνταν ότι διέπραττε «ὕβριν», δηλ. παρουσίαζε συμπεριφορά με την οποία επιχειρούσε να υπερβεί τη θνητή φύση του και να εξομοιωθεί με τους θεούς, με συνέπεια την προσβολή και τον εξοργισμό τους.
Η βίαια, αυθάδης και αλαζονική αυτή στάση/συμπεριφορά, που αποτελούσε για τον αρχαίο ελληνικό κόσμο παραβίαση της ηθικής τάξης και απόπειρα ανατροπής της κοινωνικής ισορροπίας και γενικότερα της τάξης του κόσμου, πιστευόταν ότι (επαναλαμβανόμενη, και μάλιστα μετά από προειδοποιήσεις των ίδιων των θεών) οδηγούσε τελικά στην πτώση και καταστροφή του «ὑβριστοῦ». Όποιος γίνεται αλαζόνας (Υβριστής), περνά σε πράξεις ανόσιες, προσβλητικές αλλά και απροσεξίας (Άτις) για τις οποίες η θεία δίκη (Νέμεσις) επιλαμβάνεται της τιμωρίας η οποία οδηγεί στην καταστροφή (Τίσις)."
[από τη Βικιπαίδεια]
Ο Νοέμβριος έφυγε ήσυχα και ήρεμα. Οι τελευταίες μέρες του ήταν απαλές και αέρινες, πέρασαν χωρίς καν να τις καταλάβουμε, ήμασταν απασχολημένοι περιμένοντας ανυπόμονοι τις γιορτές, τα ψώνια, την άδεια, τα δείπνα και τα ρεβεγιόν, τα στολίδια και τα λαμπιόνια, τον Ρούντολφ το ελαφάκι και τον Άγιο Βασίλη με τα δώρα.
Παρόλα αυτά ο Νοέμβριος στο σύνολό του ήταν δαιμονισμένος, μας πήρε και μας σήκωσε. Για εμάς στο Υπόγειο, η δεύτερη μέρα του θα μείνει για πάντα ανεξίτηλη στα βάθη της μνήμης μας, θα ναι μια σφήνα μπηγμένη στην καρδιά μας, μας πήρε έναν φίλο κολλητό, μας τον πήρε για πάντα.
Πήρε κι άλλους ανθρώπους μαζί του ο Νοέμβριος του 2017. Ήρθε ο "Ζήνωνας" και έφερε τις πλημμύρες της Δυτικής Αττικής. 23 ανθρώποι. Η φύση εκδικείται. Η φύση θυμάται. Την απληστία και την ατιμία. Την ασυδοσία και την έλλειψη συλλογικής κοινωνικής ευθύνης. Τις παραλείψεις. Τις καταστροφές, τα μπαζώματα και τους εμπρησμούς. Τις "διακριτικές παρεμβάσεις". Τη νομιμοποίηση του παραλόγου. Την ὕβριν.
Στην Αίγυπτο δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ την ώρα της προσευχής τους 309(+) άνθρωποι, ανάμεσά τους δεκάδες παιδιά. Στην προσπάθειά μου να βάλω σε μια σειρά τις τρομοκρατικές επιθέσεις του Νοεμβρίου και κάπως να τις απαριθμήσω εδώ, έκανα μία μικρή έρευνα στο google και ήρθα αντιμέτωπος με μία ζοφερή και ανομολόγητη πραγματικότητα: Οι επιθέσεις ήταν τόσες πολλές που δεν χωράνε σε ένα αρθράκι σαν αυτό. Μέτρησα 47(!), περισσότερες δηλαδή από μία την ημέρα. Οι νεκροί που άφησαν πίσω τους υπολογίζονται περίπου στους 720! Και οι τραυματίες προφανώς ξεπερνούν τους 1000... Ανακάλυψα επίσης πως η wikipedia έχει φτιάξει μηνιαίο section "List Of Terrorists Incidents", οι σελίδες της στήλης γεμίζουν ασφυκτικά, κάθε μήνα και περισσότερο. Σκεφτόμουν μετά πώς φτάσαμε να ζούμε σε έναν τέτοιο κόσμο και ποιος μας έφερε σε αυτό το σημείο, σε αυτό το φρικαλέο ναδίρ. Βρήκα απάντηση σε λέξεις όπως η αλαζονεία, η κερδομανία και η απανθρωπιά, η κοντή μνήμη, η αγνωμοσύνη, σάπια μυαλά που δίνουν εντολές σε βρώμικα χέρια και αιματοβαμμένα ανδρείκελα του κερατά... Η ὕβρις.
Με κάτι τέτοια βασάνιζα το μυαλό μου το Νοέμβριο. Κατά τα άλλα δούλευα, πηγαινοερχόμουν όσο μπορούσα πιο ψύχραιμος, περιφερόμουν όσο μπορούσα πιο αδιάφορος, συναναστρεφόμουν όσο μπορούσα πιο χαρωπός, κοιμόμουν όσο μπορούσα πιο ήσυχος, μέχρι που ο γιος μου ένα πρωί μου είπε "Καλό μήνα και τώρα καλό Χειμώνα μπαμπά! Θα περάσουμε τέλεια το Δεκέμβρη!" και με έφερε στα ίσα μου. Θα περνάμε τέλεια παιχταρά μου κάθε μήνα του χρόνου, αλλά θα πρέπει εγώ και άλλοι 4-5 δισεκατομμύρια ενήλικες άνθρωποι αυτού του πλανήτη να σκέφτουμε και (επιτέλους κάποτε) να κάνουμε δυο-τρία πραγματάκια, να φροντίσουμε για σένα και για τα υπόλοιπα περίπου 2 δισεκατομμύρια παιδιά να είστε καλά και όταν μεγαλώσετε να ζείτε σε έναν λιγότερο απάνθρωπο και απαίσιο κόσμο.
Στη μέση του μήνα, στις 16 Νοεμβρίου, εν μέσω όλων των παραπάνω και κάποιων επιπρόσθετων που δεν έγραψα εδώ, έζησα μία από τις πιο γεμάτες και πιο καθαρτικές νύχτες της ζωής μου: Nick Cave & The Bad Seeds στο Tae Kwon Do του Φαλήρου.
Ακολουθούν τα 10 πιο χιλιοπαιγμένα κομμάτια του Υπογείου για το μήνα Νοέμβριο, ελληνικά και ξένα ανακατεμένα και σε τυχαία σειρά, ανεξάρτητα από τη χρονολογία κυκλοφορίας τους και το είδος τους.
1. White Meat - Tracy Bryant (2017)
O Αμερικανός (Los Angeles) χαρισματικός μουσικός κυκλοφόρησε τον περασμένο Οκτώβριο το 3ο studio album του, "A Place For Nothing And Everything In Its Place". O δίσκος είναι καλός, τούτο εδώ όμως το ορχηστρικό σχεδόν 5λεπτο track είναι αληθινό αριστούργημα.
2. Prince Of Tears - Baxter Dury (2017)
O 46χρονος Βρετανός μουσικός Baxter Dury, υιός του θρυλικού Ian, δισκογραφεί από το 2002, ήταν όμως το 2011, όταν μας άφησε σύξυλους με το εμβληματικό "Happy Soup". Μεσολάβησε το κάπως άνισο "It's A Pleasure" (2014), ενώ στις 27 του περασμένου Οκτωβρίου μας έδωσε το "Prince Of Tears". Το ομώνυμο κομμάτι είναι απλά υπέροχο...
3. They Done Wrong / We Done Wrong - White Rabbits (2009)
Η πρόσφατη... φιλόδοξη και ρισκαδόρικη λίστα με τα 100+1 καλύτερα κομμάτια όλων των εποχών (check here), μας θύμισε τούτο εδώ το ξεχασμένο και αρκούντως υποτιμημένο αριστούργημα των Αμερικανών White Rabbits (για την ακρίβεια μία ξαφνική ακρόαση του τραγουδιού ήταν η αφορμή για να ξεκινήσει η δημιουργία της λίστας). Από τον δεύτερο δίσκο των... Άσπρων Κουνελιών, "It's Frightening", o οποίος κυκλοφόρησε το 2009. Έκτοτε μας έχουν δώσει το μάλλον κακό "Milk Famous" και μετά αγνοούνται. Παίζει να έχουν διαλυθεί.
4. Funnel Of Love - Wanda Jackson (1961)
Τον Νοέμβριο μπήκαμε για τα καλά στη Χοάνη Του Έρωτα της ιστορικής και μοναδικής Αμερικανίδας singer/songwriter Wanda Jackson. Το 'Funnel Of Love' γράφτηκε από τους Charlie McCoy και Kent Westbury, ηχογραφήθηκε το 1960 και κυκλοφόρησε σαν b-side του single "Right or Wrong" το 1961.
5. Talisa - Karen O, Daniele Luppi, Parquet Courts (2017)
Ο Ιταλός μουσικoσυνθέτης και παραγωγός Daniele Luppi δισκογραφεί από το 2004, έγινε όμως γνωστός στο ευρύ μουσικό κοινό (συμπεριλαμβανομένων και ημών) το 2011, όταν σε συνεργασία με τον Danger Mouse, τον Jack White και τη Norah Jones μας έδωσαν τον αριστουργηματικό δίσκο "Rome". Έπειτα από 6 χρόνια, και αφού μεσολάβησαν δουλειές του για ταινίες και σειρές, πηγαίνει λίγο βορειότερα, επιστρέφει με το "Milano" και μας δίνει ακόμα ένα ευρηματικό άλμπουμ, αυτή τη φορά συνεργαζόμενος με την φοβερή και τρομερή Karen O και με την Αμερικάνικη indie rock μπάντα Parquet Courts. Εδώ, το jetset και σέξι 'Talisa'.
6. Cry Of The Martyrs - Algiers (2017)
Οι ξεχωριστοί και αιρετικοί Algiers μας συστήθηκαν το 2015 με το σούπερ self titled ντεμπούτο τους. Από τις 23 του περασμένου Ιουνίου έχουν φορτώσει τις αποσκευές τους και με τη sophomore κυκλοφορία τους, το εξίσου εντυπωσιακό "The Underside Of Power". Τα νέα για τον ερχομό τους για πρώτη φορά για συναυλία στα μέρη μας (Temple, 10 Φεβρουαρίου), μας έσπρωξαν σε επαναλήψεις και επανακροάσεις του έργου τους. To 'Cry Of The Martyrs' από το δεύτερο δίσκο τους είναι ένα σπαρακτικό και καταιγιστικό βρώμικο διαμάντι, η ερμηνεία του frontman Franklin James Fisher είναι συγκλονιστική.
7. The Mercy Seat - Nick Cave & The Bad Seeds (1988)
Στο πρόσφατο 11.000 λέξεων πόνημά μου για τον Nick Cave (check here), χαρακτήρισα το 'The Mercy Seat' ως το magnum opus του Αυστραλού μουσικού και της μπάντας τους, ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχουν γραφτεί ποτέ σε αυτή τη Γη. Δεν το θεωρώ υπερβολή και δεν το παίρνω πίσω... Είχαμε την ευκαιρία να το ακούσουμε και στη συναυλία του Νικόλα στο Tae Kwon Do στις 16 του Νοέμβρη, η οποία εξελίχθηκε σε μία από τις καλύτερες νύχτες της ζωής μου ως σήμερα (διάβασε το review 7 Υπογείων εδώ).
8. Ring-A-Ring O' Roses - Charlotte Gainsbourg (2017)
H Γαλλίδα ηθοποιός και μουσικός Charlotte Gainsbourg, κόρη του υπερήρωα Serge, μόλις (17/11) μας έδωσε τον 5ο προσωπικό δίσκο της "Rest". Εξαιρετικός (αν και κάποιες φορές το παρακάνει με τον αισθησιασμό που βάζει στην ερμηνεία της). Το εναρκτήριο καθηλωτικό 'Ring-A-Ring O'Roses' έχει στοιχειώσει για τα καλά τον μουσικό αέρα του Υπογείου εδώ και 10 μέρες...
9. Ακρογιάλι - Τεφλόν (2017)
Φοβερή μπάντα οι Αθηναίοι Τεφλόν, το ξέραμε από το ομώνυμο ντεμπούτο τους του 2014. Φρόντισαν να μας το θυμίσουν με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο με την άρτι αφιχθείσα δεύτερη κυκλοφορία τους, "Κομμάτια Από Τα Ερείπια". Ένα αληθινά εξαίσιο post-rock δημιούργημα, που ακαριαία έγινε ένας από τους αγαπημένους μου εγχώριους δίσκους για το 2017 και όχι μόνο. Νιώθεις αμέσως μόλις τον ακούς τη διαχρονικότητα που αποπνέει και ξέρεις από την πρώτη κιόλας ακρόαση πως θα σε συντροφεύει για χρόνια. Από εκεί λοιπόν το peak ενδεχομένως του δίσκου, το 9λεπτο περιπετειώδες και συγκινητικό 'Ακρογιάλι'.
[διάβασε την πρόσφατη συνέντευξη των Τεφλόν στο Υπόγειο εδώ].
10. ΚΕΝΤΡΟ 16 - Sigmataf (2017)
H συνέντευξη του Sigmataf στο Υπόγειο (check here), αλλά και το ξεσκόνισμα των κομματιών της χρονιάς ενόψει των καθιερωμένων λιστών, μου θύμισαν αυτό εδώ το δυστοπικό και δυσοίωνο spoken word αριστούργημα, γραμμένο για τη βρώμικη και μοβόρικη Αθήνα. Γενικώς, τα κομμάτια που σχετίζονται με την πόλη που μου λαχε να ζω, πάντα ασκούσαν πάνω μου μία έξτρα γοητεία, την Αθήνα τη λατρεύω και τη μισώ ταυτόχρονα, μαζί της δεν κάνω και χώρια δεν μπορώ. Το 'Κέντρο 16' είναι σίγουρα ένα από τα καλύτερα που έχουν γραφτεί για την ηρωική πρωτεύουσα (Δημήτρη, η σχετική λίστα σου χρειάζεται update). Παραθέτω αυτούσιους τους συγκλονιστικούς στίχους και σας αφήνω στην ακρόαση:
Εδώ είναι Αθήνα και κάθε μέρα, κάθε νύχτα μας καλεί.
Παντού καθρέφτες, παντού αντικατοπτρισμοί.
Κοίτα καλά. Οι άλλοι είσαι εσύ.
Χίλιες ρουλέτες και οι μπίλιες τους γυρίζουν.
Πόσο κοστίζουν οι πουτάνες σαν δακρύζουν;
Έχε το νου σου, να σώσεις το παιδί.
Εδώ είναι Αθήνα.
Σε κάθε θάνατο εδώ, εμείς γελάμε.
"Σπάμε", ξεσπάμε, "σπάμε" και "τα σπάμε"
κι ακόμα αντέχουμε, ακόμα το πάμε.
Εδώ χίλια χιλιόμετρα και οι ψυχές μας τρέχουν.
Λευτεριά σε όσους ακόμα αντέχουν.
Τον σεβασμό μου ρε.. Εδώ είναι Αθήνα.
Εδώ είναι Αθήνα.
Εδώ τα τσιμέντα για λίγη αγάπη διψάνε
κι εμείς μεθοκοπάμε.
Εδώ μωρό μου θα σε δω τον άλλον μήνα.
