Τα 10 Κομμάτια του Μήνα
Ιούλιος 2023
Ο Ιούλιος αποχαιρέτησε.
Κάηκε πάλι η μισή Ελλάδα. Δεν έχει μάλλον και πολύ νόημα να αναφέρω πως για ακόμα μια φορά είμαι ράκος. Το πήρα μέσα μου απόφαση -ένα απόγευμα που κοίταζα τον πορτοκαλή ουρανό από το γραφείο μου στην Πετρούπολη- πως θα καούν όλα τελικά, δεν θα μείνει τίποτα άκαυτο, σε 50 χρόνια η μισή Ελλάδα, και πρώτη-πρώτη η Αττική, θα είναι κάτι σαν έρημος. Καμένη γη.
Το πήρα απόφαση, μάλλον για να μην στενοχωριέμαι άλλο, σε φάση “οκέι, έτσι θα γίνει αργά ή γρήγορα, σταμάτα να σκας, that’s it”. Κι όμως, ακόμα κι αν τα κατάφερνα να μην στενοχωριέμαι, που φυσικά δεν τα κατάφερα, δεν υπάρχει “that’s it”. Τα ιερά δάση και τα εκατομμύρια δέντρα, τα χιλιάδες ζώα και οι άνθρωποι που τρέχουν να σωθούν υπακούοντας στο μήνυμα του 112, δεν είναι το αποκορύφωμα, υπάρχει πάντα πάντα κάτι ακόμα να σε εκπλήξει και να σε αφήσει άφωνο. Η φωτιά στο Λουτράκι έφτασε ένα χιλιόμετρο από τα διυλιστήρια και ξέρεις (;) τι θα γινόταν αν τελικά προχωρούσε ως εκεί, έπεσε καναντέρ στο Αλιβέρι και χάθηκαν δυο άνθρωποι, ενώ η φωτιά στη Νέα Αγχίαλο έφτασε σε αποθήκη πυρομαχικών και είχαμε σκηνικά πολέμου με εκρήξεις, μανιτάρια, ωστικά κύματα και άλλα τέτοια πρωτόφαντα.
Πρωτόφαντα. Χμ... - η λέξη δείχνει να χάνει το νόημά της τον 21ο αιώνα... Για παράδειγμα, τι θα έλεγες να μιλήσουμε λίγο για εξωγήινους; Πριν λίγες μέρες, λοιπόν, ο David Grusch, πρώην αξιωματικός πληροφοριών του Πενταγώνου, μίλησε για περισυλλογή μη ανθρώπινων βιολογικών στοιχείων από άγνωστο αντικείμενο, το οποίο είχε καταπέσει σε αμερικάνικο έδαφος. Μ'άλλα λόγια μας είπε πως βρέθηκαν εξωγήινα όντα σε αγνώστου ταυτότητας σκάφη. Ο ίδιος δεν ήταν αυτόπτης μάρτυρας, αλλά εγγυάται αβλεπί της κατάθεσής του με βάση όσα γνωρίζει από έγκυρες μαρτυρίες ανθρώπων που εργάζονται στα προγράμματα στα οποία ο ίδιος επιβλέπει. Σημειωτέον πως οι καταθέσεις του Grusch, αλλά και των πιλότων Ryan Graves και David Fravor, έλαβαν χώρα στο Αμερικάνικο Κονγκρέσο ενώπιον ειδικής επιτροπής. Το ακούσαμε και αυτό λοιπόν mates και κάποιοι που ασχολούνται με τέτοια θέματα -όχι μόνο οι γραφικοί και οι "τρελοί" που ενδεχομένως φαντάζεσαι- λένε πως οι εν λόγω μαρτυρίες είναι μόνο η αρχή μιας μεγάλης σειράς αποκαλύψεων μέσα στα επόμενα (λίγα) χρόνια.
Κατά τ'άλλα τον Ιούλιο συναυλιαστήκαμε δεόντως και θα έλεγα πως γενικά πέρασα καλά. Το ελληνικό κοινό δείχνει τελευταία πολύ δραστήριο και ενεργοποιημένο και αυτό είναι πολύ πολύ καλό νέο. Λίγο ρέγουλα με τα κινητά μόνο... Η παρακάτω λίστα είναι αρκετά επηρεασμένη από τα live - είτε αυτά που είδα είτε αυτά που έχασα.
Bye bye mates - σας γράφω από την αγαπημένη μου Σέριφο όπου και μαζεύω δυνάμεις για το Φθινόπωρο. Να περνάτε καλά και να προσέχετε. Love u!
Ακολουθούν τα 10 πιο χιλιοπαιγμένα κομμάτια του Υπογείου για το μήνα Ιούλιο, ελληνικά και ξένα, σε κάπως αρμονικά ενωμένη σειρά, ανεξάρτητα από τη χρονολογία κυκλοφορίας και το είδος τους. Στο τέλος του άρθρου, τα δέκα τραγούδια στο spotify.
1. Generation - Green Was Greener (2023)
Ο δεύτερος δίσκος του Θωμά Στρατάκη και των Green Was Greener, "Love Divine", είναι εξαιρετικός. Το σημείωσα αυτό και στο κείμενο που προλόγισε το track by track στο άλμπουμ από τον ίδιο το Θωμά (check here). Το opening track “Generation” είναι ένα στοιχειωτικό κομμάτι, ένας μεγαλοφυής και εξαίσια μαστορεμένος Δούρειος Ίππος, μέσω του οποίου ο υπόλοιπος δίσκος πανηγυρικά ξεδιπλώνεται και κατακτά τον εκάστοτε ακροατή.
Δυστυχώς, δεν πρόλαβα να δω live τους Green Was Greener την πρώτη βραδιά των Monkeys στο Release, όμως έμαθα πως ο Θωμάς και η μπάντα του τα έδωσαν όλα και ήταν άψογοι. Συγχαρητήρια και πάμε για τα επόμενα!
2. Old Timer - Hotel Lux (2023)
Εν μέσω του θερινού συναυλιακού παροξυσμού, μια ανακοίνωση για τον ερχόμενο Οκτώβρη μου φτιάξε τη μέρα: Η Bitter Tea και το Syd Records μας φέρνουν, εκ του Portsmouth της Βρετανίας, τους εξαιρετικούς Hotel Lux. Death Disco - 6 Οκτωβρίου (event details here). Μια ακόμα απολαυστική μπάντα του Post Brexit New Wave, που με στίχους μαχαίρια και μια γκρουβάτη post-punk ηχητική προσέγγιση, κατέθεσαν στις αρχές του έτους (27/1) το παραπάνω από αξιοσημείωτο debut τους, “Hands Across The Creek”. Από εκεί το absolfuckinglutely γαμάτο, “Old Timer”.
3. The Snitching Hour - Deadletter (2023)
Παραμένουμε Βρετανία (Yorkshire, Λονδίνο) και εξακολουθούμε να ισορροπούμε πάνω στο ορμητικό Post Brexit New Wave. Εδώ, λοιπόν, η επανεμφάνιση των Deadletter στη στήλη, με αφορμή το πρόσφατο single τους, “The Snitching Hour”. Jazzy post-punk μεγαλεία από μια μπάντα που έρχεται με φόρα, τον περασμένο Ιούνιο έπαιξε και στο Glastonbury.
Στα παράξενα και σουρεαλιστικά, κυκλοφορεί μια νέα μπάντα στη Βρετανία με το όνομα Bedwetter, τους οποίους -προφανώς- οι Deadletter μισούν και έχουν βαλθεί να τους (εξ)αφανίσουν, θεωρώντας πως διακωμωδούν το όνομά τους και υποσκάπτουν την υπόληψη τους.
* Περισσότερα για τους Deadletter: Nice To Meet You #32
4. St. Charles Square - Blur (2023)
Οι Blur επανενώθηκαν (ξανά) και αφού πανηγυρικά άλωσαν (ξανά) το Wembley δυο συνεχόμενες νύχτες (8+9 Ιουλίου), κυκλοφόρησαν και τον 9o studio δίσκο τους, “The Ballad of Darren” (out 21/7).
Πασχίζω εδώ και πολλές μέρες να σας γράψω περισσότερα για το άλμπουμ -ένα ρημαδιασμένο ριβιού- αλλά δεν έχω καταφέρει ακόμα να σχηματίσω μιαν αποκρυσταλλωμένη σίγουρη άποψη. Το μόνο σίγουρο είναι πως το κάτωθι “St. Charles Square” είναι το πιο αγαπημένο από το δίσκο, το πιο ζωντανό και στιβαρό track, με τον Coxon απόλυτα απελευθερωμένο και -άρα- ασυγκράτητο…
5. Rigor Mortis Radio - The Hives (2023)
Οδοστρωτήρας από τους καταπληκτικούς Σουηδούς The Hives, τους οποίους είχαμε τη χαρά να τους απολαύσουμε και ζωντανά στο φετινό Release Festival ως support στις συναυλίες των Arctic Monkeys (18+19 Ιουλίου). Ακούστηκε φυσικά εκεί και το περί ου λόγος εδώ “Rigor Mortis Radio”, όπως και το “Bogus Operandi”, το leading single του επερχόμενου δίσκου τους, που θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες, 11 Αυγούστου, και θα ονομάζεται "The Death Of Randy Fitzsimmons".
6. Brianstorm - Arctic Monkeys (2007)
Στην προαναφερθείσα δυάδα συναυλιών στο Release, οι Arctic Monkeys έσπειραν (check live reviews here + here) και ο Brian κατείχε εξέχουσα θέση στο… μακελειό.
Το “Brianstrorm” το βρίσκεις στον δεύτερο δίσκο των Monkeys, “Favourite Worst Nightmare”, που κυκλοφόρησε το 2007. Εδώ το back story του τραγουδιού, όπως το παρουσίασε ο Υπόγειος comrade Τάσος Ζαννής σε ένα πρόσφατο ποστ στο Facebook:
"Απρίλης 2007. Κυκλοφορεί αυτό το indie banger ως το πρώτο single του δεύτερου άλμπουμ των Monkeys και φτάνει μέχρι τη δεύτερη θέση στα UK Singles Chart, χάνοντας την πρώτη θέση από το Beautiful Liar των Beyonce-Shakira.
Το Brianstorm, σηματοδοτεί ίσως μια αξιοσημείωτη αλλαγή στην αισθητική της μπάντας. Φρενήρης ρυθμός, συνεχείς επαναλήψεις των στίχων, ανεβαστικές κιθάρες, όμορφο και δυνατό χτίσιμο του μπάσου. Το μυαλό του Τέρνερ, το 2007, μοιάζει ήδη να λειτουργεί εντελώς απροκατάληπτα. Δεν κατέγραφε στους στίχους του απλά αυτά που έβλεπε γύρω του. Έκανε κάτι περισσότερο από αυτό. Κατέγραφε και τις αντιδράσεις που είχαν όλα αυτά πάνω του, στον χαρακτήρα του. Κατάφερε να εισάγει όλες εκείνες τις στιχουργικές τεχνικές που, αργά ή γρήγορα, θα τον τοποθετούσαν ανάμεσα στους καλύτερους τραγουδιστές της γενιάς του.
Το κουβάρι της υπόθεσης ξετυλίγεται στην Οσάκα της Ιαπωνίας, τον Αύγουστο του 2006, όταν η μπάντα έκανε περιοδεία για να προωθήσει το πρώτο άλμπουμ της. Μια μέρα, λοιπόν, ένας ψυχωτικός φαν ονόματι Brian, εμφανίστηκε στα καμαρίνια (ή τρύπωσε κρυφά στο λεωφορείο τους) για να τους δει. Μόλις έφυγε, τα μέλη της μπάντας είχαν φρικάρει, και αποφάσισαν να κάνουν ένα brainstorm (καταιγισμός ιδεών) ώστε να γράψουν για το πώς φαντάζονται ότι θα ζει αυτός ο άνθρωπος. Τα έβαλαν κάτω, έγραψαν τους στίχους, βρήκανε τις κατάλληλες μουσικές, έπαιξαν με τις λέξεις (το Brainstorm έγινε Brianstorm λόγω του ονόματός του), και κάπως έτσι γεννήθηκε μία κομματάρα που θα γινόταν ένα από τα τραγούδια-ορόσημο των Monkeys."
7. You Could Be Mine - Guns n' Roses (1991)
Οι Guns n’ Roses κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο, “Appetite For Destruction” το 1987. Εγώ τους έμαθα στην Α’ Γυμνασίου, μέσω του σαρωτικού single “Paradise City”, που κυκλοφόρησε στις 30 Νοεμβρίου του 1988. Έκτοτε και για τα επόμενα 4-5 χρόνια οι GNR έγιναν μια από τις πρώτες αγαπημένες μου ροκ μπάντες. Και όχι μόνο εμένα - η παρέα του Axl και του Slash ισοπέδωσαν τότε τον πλανήτη και έπιασαν απάτητες κορυφές δόξας και δημοφιλίας. Το ταβάνι τους ήταν δυο οριακοί διπλοί δίσκοι -σύνολο λοιπόν 4!- που κυκλοφόρησαν ταυτόχρονα, στις 17 Σεπτεμβρίου του 1991. Τα “Use Your Illusion” I + II.
Κάπου εκεί όμως, το 91-92, εμένα με παρασέρνει το ρεύμα της grunge και της alternative, των Nirvana, των Pumpkins και των Pearl Jam, και γενικότερα η πιο εναλλακτική έκφανση των 90s. Κι έτσι συνέχισα ως και σήμερα. Οι Guns n’ Roses καταχωρήθηκαν μέσα μου ως ένας εφηβικός μεγάλος έρωτας με άδοξο τέλος :) .
Το review της Lia Hide για τη συναυλία των GNR στο ΟΑΚΑ (check here) αρκούντως με πορωσε, μου ξύπνησε τις σχετικές αναμνήσεις και με «ανάγκασε» σε απανωτές ακροάσεις των τραγουδιών τους. Κι έτσι, το υπέρτατο “You Could Be Mine” «τρύπωσε» στην παρούσα λίστα μου. Το βρίσκεις στο “Use Your Illusion II” (στο «μπλε») και πρόκειται για ένα πραγματικά συγκλονιστικό track, το οποίο (περαιτέρω) αναγνωρίστηκε και απογειώθηκε από την παρουσία του στο soundtrack του “Terminator 2 - Judgment Day” (1991).
8. Bending Hectic - The Smile (2023)
Οκτώ λεπτά νέας μουσικής από τους The Smile. Ένα ξεκούρδιστο μυστηριακό build up και ένα διαολεμένο ηλεκτρικό ξέσπασμα που σπάει τα ηχεία σου. Ένα πολύ ενδιαφέρον και περιπετειώδες track το “Bending Hectic”, λογικά προάγγελος της sophomore κυκλοφορίας του τρίο που απαρτίζεται από τον Thom Yorke, τον Johnny Greenwood και τον Tom Skinner.
9. Silver of Ice - ANOHNI and The Johnsons (2023)
Με αυτό το τραγούδι μπορώ να πάω, μονάχα με αυτό, ως το τέλος Καλοκαιριού... Το χαρακτηρίζω εύκολα και αβίαστα ως «διαμάντι» και η ακρόασή του μου προκαλεί απανωτά και απέραντα βαθιά συναισθήματα.
Από τον άρτι αφιχθέντα νέο δίσκο των ANOHNI and The Johnsons (ex Anthony and The Johnsons), My Back Was A Bridge For You To Cross” (out 7/7), που ήρθε 13 ολόκληρα χρόνια ύστερα από την προηγούμενη κυκλοφορία τους (“Swanlights”, Οκτ.2010).
10. Nothing compares 2 U - Sined O' Connor (1990)
Τον Ιούλιο η Sinead αποχώρησε. Αναχώρησε για κάπου που κανείς δεν ξέρει. Άφησε πίσω της έναν πολυτάραχο και βασανισμένο βίο, κάποιες πράξεις αξιομνημόνευτες και κάποια λόγια σημαντικά, μαζί και ένα τραγούδι που από τη μέρα που πρωτοακούστηκε στη δική της εκδοχή (8/1/1990) πέρασε στην αιωνιότητα...
Το "Nothing Compares 2 U" το βρίσκεις στο δεύτερο δίσκο της Sinead O’Connor, “I Do Not Want What I Haven't Go”, και είναι διασκευή σε κομμάτι του Prince, το οποίο ο Αμερικανός τιτάνας το είχε κυκλοφορήσει με την μπάντα του "The Family" στον self-titled δίσκο τους που είχε βγει πέντε χρόνια πριν, το 1985.
Τα 10 Κομμάτια του Μήνα στο Spotify
