by George Dimitriadis (16/09/2022)

Usurum (2)

Περίπου 4 χρόνια μετά την τελευταία μας συνάντηση στα Εξάρχεια για την πρώτη μας συνέντευξη (check here), αποφασίσαμε ότι είχε έρθει η ώρα να συναντηθούμε εκ νέου με τους Usurum. Με τους οποίους - να πω την αλήθεια - δε χαθήκαμε ποτέ, μιας και η μουσική τους ταξιδεύει γρήγορα και μας οδηγεί σε κάποια όμορφα και ήσυχα νερά. Στα 4 χρόνια που μεσολάβησαν μετρήσαμε κατά κύριο λόγο απώλειες, αλλά τίποτα δεν τελειώνει όσο έχεις μια ιστορία να πεις.

Έτσι και οι Usurum, μετά από έναν αψεγάδιαστο δίσκο (check here) και με έναν (περίπου) νέο στις αποσκευές τους (check here) κατεβαίνουν την ερχόμενη Δευτέρα στον Βοτανικό (εντός έδρας), για την πρώτη φθινοπωρινή τους συναυλία, μετά από ένα μεγάλο καλοκαιρινό ταξίδι μουσικής ανά την Ελλάδα. Πριν τον Βοτανικό κατέβηκαν μια βόλτα στο Υπόγειο για μια κουβέντα μαζί μας.

Το Υπογειο: Καλησπέρα παιδιά. Πάει καιρός από την τελευταία φορά που τα είπαμε. Ήταν τέλη του 2018 και είχαμε βρεθεί με αφορμή την κυκλοφορία του «Μη και Δεν». Έκτοτε κύλησε μπόλικο νερό στο αυλάκι, μια πανδημία, κάμποσα Lockdown. Αλήθεια, πώς βιώσατε και πώς θα περιγράφατε όλο αυτό που ζούμε;

Γεια σου Γιώργο, πάει όντως καιρός, η τελευταία μας συνάντηση μοιάζει να ήταν σε διαφορετικό κόσμο. Είναι τρομακτικές οι επιπτώσεις και δεν είμαστε ακόμα ούτε καν κοντά στο να τις αξιολογήσουμε. Αρχίζουν να φαίνονται σιγά σιγά οι πληγές που αφήνει όλο αυτό. Ειδικά τώρα που μοιάζει να “βγαίνουμε” από αυτή την κατάσταση, φαίνεται να έχουμε την κεκτημένη ταχύτητα και τη θέληση να το πιάσουμε από κει που το αφήσαμε πριν ξεκινήσει όλη αυτή η ιστορία, όμως, έχουμε μεγαλώσει 3 χρόνια, είμαστε διαφορετικοί, οι γύρω μας είναι διαφορετικοί, ο κόσμος όλος είναι διαφορετικός. Δεν μπορούμε απλά να συνεχίσουμε σα να μην έχει γίνει τίποτα. Και είναι ρε γαμώτο σα να παίρνεις φόρα και να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Είναι ένα συλλογικό τραύμα που έχουμε να διαχειριστούμε, ειδικά οι νεότεροι. Το μόνο παρήγορο είναι ότι αφού είναι συλλογικό, ας κάνουμε μια προσπάθεια να το αντιμετωπίσουμε όλοι και όλες μαζί. Και να το συζητάμε. Και να μην κάνουμε τους υπερήρωες και ότι δε συμβαίνει τίποτα. Μακάρι να μαστέ μαζί σ’ αυτό και να μας δυναμώσει.

Το Υπογειο: Υποθέτω ότι δεν καταφέρατε να γιορτάσετε όπως θα θέλατε την κυκλοφορία του τελευταίου δίσκου σας, του «Ασανσέρ», λόγω της περίεργης κατάστασης που επικρατούσε. Από την άλλη, κάνατε πολλά live ανά την Ελλάδα φέτος το καλοκαίρι. Πως ήταν η εμπειρία;

Ε ναι, είναι μια περίεργη συνθήκη με τα live. Άλλαζαν συνέχεια τα μέτρα για το πώς γίνονται τα live και καλλιτέχνες και κοινό έπρεπε συνέχεια να μπαίνουν σε μια νέα διαδικασία. Νιώθω οτι έχουμε πολλή ανάγκη την τέχνη σε αυτή την εποχή. Και είναι συγκινητικό που με τέτοια ακρίβεια και καθημερινή δυσκολία διαβίωσης βάζουμε κάτι στην άκρη για μια συναυλία ή ένα θέατρο ή ένα βιβλίο. Οπότε ήταν πολύ όμορφα όπου και να παίξαμε σπό τον Μάιο που ξεκινήσαμε τις περιοδίες.

Το Υπογειο: Σε ποιο μέρος περάσατε πιο ωραία; Υπήρξε κάποιο live που αγαπήσατε λίγο παραπάνω φέτος;

Ίσως είναι και προσωπικό αυτό για τον καθένα, για το που πέρασε πιο ωραία. Νομίζω όμως ότι για όλους μας, μια πολύ ξεχωριστή βραδιά ήταν όχι σε κάποιο βουνό ή σε κάποια θάλασσα, αλλά στο Παγκράτι τον Ιούλιο, όπου παίξαμε στο Άλσος. Για όλους μας ήταν σαν αυτό που συνέβαινε να συνέβαινε πυρηνικά, σα να προέκυπταν όλα φυσικά.

Το Υπογειο: Πείτε μας κάποια ενδιαφέρουσα ιστορία από τις ηχογραφήσεις του «Ασανσέρ». Γεννήθηκε και αυτό μακριά από τις ανέσεις του στούντιο, όπως ο προκάτοχός του;

Ναι και το “Ασανσέρ” όπως και το “Μη & Δεν” γράφτηκε κατά κύριο λόγο στο σαλόνι μας. Κάποια κρουστά μόνο γράφτηκαν σε στούντιο για λόγους υποδομής. Το στούντιο και η συνθήκη του έχουν παρέλθει για μας ανεπιστρεπτί αφού είδαμε πόσο όμορφα περνάμε όταν το κάνουμε μόνοι μας και πόσο ευχαριστημένοι είμαστε με το αποτέλεσμα. Να σημειώσουμε ότι καμία αναβάθμιση δεν έχει γίνει στον εξοπλισμό από την εποχή του “Μη & Δεν”. Το πάμφθηνο μικρόφωνο που είχαμε χάλασε και πήγαμε και πήραμε ακριβώς το ίδιο. Α, πλέον έχουμε βάση μικροφώνου που να λειτουργεί και δε χρειάζεται να τη δένουμε με ταινία. ‘Αλλά για τον επόμενο σκεφτόμαστε κάποιες αναβαθμίσεις. Για μας, το πως θα ενορχηστρώσουμε / παράξουμε ήχο, πολλές φορές είναι και θέμα τύχης. Στον προηγούμενο δίσκο βρήκαμε ένα παλιό πλήκτρο yamaha και το χρησιμοποιήσαμε μόνο στο “Σ’ ονειρεύτηκα”. Στο “Ασανσέρ” το χρησιμοποιούμε πολύ παραπάνω και ενορχηστρώνουμε πάνω σε αυτό. Επίσης χρησιμοποιούμε πολύ μια resonator κιθάρα. Τα ίδια τα όργανα ή τα μηχανήματα που μπορεί να βρεθούν κατά τύχη στα χέρια μας, μας δείχνουν το δρόμο.

Το Υπογειο: Έχετε μια ιδιαίτερη μουσική ταυτότητα και μια αστείρευτη μουσική παλέτα. Πώς αυτό συνδέεται με τις επιρροές σας και τί μουσική ακούνε οι Usurum αυτό το διάστημα;

Η αλήθεια είναι ότι αν βάλουμε όλες μαζί τις επιρροές του καθένα από εμάς μιλάμε για ένα πραγματικά μεγάλο φάσμα μουσικής. Από την αυτοσχεδιαστική και ηλεκτροακουστική μουσική μέχρι το λαϊκό και ποπ τραγούδι, το χιπ χοπ, μπόλικη ηλεκτρονική αλλά και επιρροές που προέρχονται από τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο. Αυτόν τον καιρό νομίζω ακούμε μπόλικη αφρικανική μουσική κυρίως του βόρειου τμήματος, όπου λόγω του αραβόφωνου κόσμου έχουν μικροτονικά στοιχεία, δηλαδή ένα άκουσμα κάπως ξένο στο δυτικό αυτί. Υπάρχουν σύγχρονοι και σύγχρονες καλλιτέχνες που είναι εξαιρετικοί. Ρίξτε μια ματιά στα απίθανα Tuareg κορίτσια από τον Νίγηρα, “Les Filles de Illighadad”. Η μία εξ αυτών μάλιστα είναι η πρώτη γυναίκα Tuareg που παίζει κιθάρα επαγγελματικά. Επίσης ακούμε πολύ Stromae και μας άρεσε πολύ και το τελευταίο τραγούδι που έβγαλε η Bjork.

Το Υπογειο: Τί να περιμένουμε από την επόμενη δισκογραφική δουλειά σας; Και πείτε μας νέα, πότε αναμένεται να κυκλοφορήσει. Υπάρχει δίψα για νέους Usurum!

Τα κομμάτια υπάρχουν, πιθανά να προκύψουν κάποια ακόμα. Ο Νοέμβρης ελπίζουμε να μας βρει να γράφουμε. Υπάρχει και μια σκέψη να πάρουμε τον εξοπλισμό μας και να πάμε να γράψουμε στη Ραψάνη, όπου μια φίλη μας φιλοξενεί στο υπέροχο σπίτι της. Οπότε να μείνουμε εκεί ένα 10ήμερο χωρίς περισπασμούς και να γράψουμε. Φαίνεται ένας δίσκος που θα τολμήσω να πω ότι έχει πιο “dance” στοιχεία. Σίγουρα το ηλεκτρονικό είναι πολύ έντονα με την προσθήκη δεύτερου πλήκτρου ίσως και τρίτου και επιπλέον με ένα drum machine που προσθέτει σε όλο το ηλεκτρονικό μωσαικό. Οι κιθάρες κάπως παραγκωνίζονται, αλλά είναι εκεί όταν χρειάζεται η επίτευξη μιας κάποιας γείωσης. Τα τραγούδια που έχουν μαζευτεί έως τώρα είναι μάλλον κάπως πιο σκοτεινά.

Το Υπογειο: Στο σημείο αυτό θα ήθελα να μας πείτε 2 λόγια για τη νέα σύνθεση της μπάντας και πως έχει επιδράσει στον ήχο και στη σκηνική παρουσία του συγκροτήματος.

Η σύνθεση αυτή ξεκίνησε τον Μάιο τις εμφανίσεις της και νιώθουμε πολύ πλήρεις και κοντά σε αυτό που έχουμε στα κεφάλια μας ως ήχο. Δεν έχουμε πλέον πνευστά και δεύτερο κρουστό, ενώ προστέθηκε στην παρέα ο Φανής Ζαχόπουλος, τρομερός μουσικός και με δικά του καταπληκτικά πρότζεκτ (Santa Bella, Trash Trio) όπου ήρθε και έδεσε. Δώσαμε πολύ βάρος στις πολυφωνίες κάτι που είναι χαρακτηριστικό μας στους δίσκους, αλλά στα live δεν αποτυπωνόταν μέχρι τώρα όπως θα θέλαμε. Επίσης πλέον τρεις άνθρωποι μοιραζόμαστε κάποια όργανα, ανάμεσα σε πλήκτρα και κιθάρες, ανάλογα με την ανάγκη του κάθε κομματιού. Σίγουρα πάμε προς κάτι πιο υβριδικό ηλεκτρονικό, αυτή είναι η φυσική μας ροπή και τάση. Πάντα όμως κρατάμε τα ακουστικά στοιχεία. Ο Γιώργος (Σταυρίδης, κρουστά) ας πούμε παίζει ένα μισό drumset, ένα drum machine και παράλληλα μια ξύλινη επιφάνεια όπου πάνω έχει βάλει διάφορα υλικά, όπως πλακάκια μπάνιου, ή σουβέρ ή χορδές και όλη αυτή την επιφάνεια την ενισχύει με ένα ειδικό μικρόφωνο.

Το Υπογειο: 19 Σεπτεμβρίου δίνετε μια συναυλία στην Αθήνα στο προαύλιο του πρώην βιομηχανικού χώρου ΠΛΥΦΑ. Να περιμένουμε να ακούσουμε νέα κομμάτια;

Άσε, προσπαθούμε να κρατήσουμε τους εαυτούς μας να μην παίξουμε ολόκληρο ακυκλοφόρητο δίσκο. Ναι, έχουμε πολλή όρεξη να δοκιμάσουμε καινούρια κομμάτια. Ανάλογα με το αν θα μας φτάσει ο χρόνος των προβών, θα έχουμε 4 μέχρι 6 νέα.

Το Υπογειο: Μετά θα κλειστείτε στο στούντιο; Κλείνει ο συναυλιακός κύκλος ή θα εμφανιστείτε και το χειμώνα;

Είναι η σκέψη που λέγαμε για να πάμε να κλειστούμε σε αυτό το σπίτι στη Ραψάνη. Μακάρι να μας βγει. Αλλιώς, εδώ, και πάλι στα σαλόνια μας θα ξεκινήσουμε να ηχογραφούμε. Έχουμε ήδη κλείσει κάποιες εμφανίσεις σε Αθήνα και περιφέρεια μέχρι τα Χριστούγεννα και θα ανακοινωθούν σύντομα.

Το Υπογειο: Θα θέλατε να μπορείτε να ηχογραφείτε πιο συχνά ή είναι μια συνειδητή επιλογή η μάλλον αραιή κυκλοφορία δίσκων;

Όπως πάντα συμβαίνει με μας, ο πυρήνας των κομματιών του επόμενου δίσκου, υπάρχει ήδη από τα τέλη της ολοκλήρωσης του προηγούμενου. Κι έτσι πάντα είμαστε κουρασμένοι από τον δίσκο που μόλις τελειώσαμε και δεν μπορούμε να ξαναμπούμε απευθείας σε αυτή τη διαδικασία. Οπότε όχι, ηχογραφούμε όποτε θέλουμε. Η αλήθεια είναι ότι σε μια ιδανική κατάσταση θα θέλαμε να μη χρειάζεται να κάνουμε άλλες δουλειές για να ζήσουμε και να επικεντρωνόμασταν μόνο σε αυτή. Οπότε σε αυτή την περίπτωση ναι, ίσως να ηχογραφούσαμε λίγο πιο συχνά. Όμως παράλληλα ο καθένας έχει και τα δικά του project που θέλουν κι αυτά τον χρόνο τους.

Το Υπογειο: Παρακολουθείτε τα τεκταινόμενα στη νέα ελληνική σκηνή; Ποια η γνώμη σας;

Ναι σε γενικές γραμμές παρακολουθούμε και μας αρέσει να ακούμε νέα πράγματα. Κάπως έχουμε κουραστεί συνέχεια να βάζουμε ταμπέλες στην εποχή και να λέμε πόσο κακή η καλή είναι, ή πόσο παραγωγική, ή πόσο άτεχνη. Είναι αυτή που είναι, όπως ήταν πάντα. Βγαίνουν και ενδιαφέροντα και λιγότερο ενδιαφέροντα πράγματα και όλα προχωράνε και δε μας δίνουν και καμία σημασία. Αλλάζουν τα μέσα ακρόασης, τα μέσα παραγωγής και αναπαραγωγής, αλλάζει η βιομηχανία, τα μέσα προώθησης, αλλά η μουσικούλα εδώ είναι να τραβάει το δρόμο της και δε θα ρωτήσει και κανέναν. Και αν μας φαίνεται στείρα αυτή εποχή, υπομονή, έρχεται η επόμενη!

Το Υπογειο: Τελευταία ερώτηση: Ποια είναι η σημασία των Usurum για σας;

Ε είναι ένα τεράστιο κομμάτι των ζωών μας. Δεν είναι όλη μας η ζωή, καθώς τίποτα δεν πρέπει να είναι όλη μας η ζωή, αλλά είναι μια τεράστια πηγή ευχαρίστησης, εκπλήρωσης, πλήρωσης γενικότερα, είναι ένα τρομερά ελπιδοφόρο κομμάτι του μέλλοντος, είναι πρόκληση, δημιουργία, είναι οι μεταξύ μας σχέσεις που δοκιμάζονται, μεταμορφώνονται, μεταμορφωνόμαστε κι εμείς, μεταμορφώνουμε και τους δίπλα μας. Είναι ένα κοινόβιο που υπάρχει στη συλλογική μας φαντασίωση και μαθαίνουμε να ζούμε, να υπάρχουμε και να δημιουργούμε μέσα σε αυτό.

Το Υπογειο: Σας ευχαριστώ πολύ, παίδες. Τα λέμε στις 19/9 στο Live
Εμείς ευχαριστούμε Γιώργο, καλή μας αντάμωση!