Top-20 Διεθνή Albums
Of 2015
Το αφιέρωμα του Υπογείου στις μουσικές του 2015 ξεκίνησε με τα 5 καλυτερα live, συνεχίστηκε με τα αγαπημένα μας τραγούδια (διεθνή και εγχώρια) και καταλήγει με τα καλύτερα άλμπουμ. Εδώ σας παρουσιάζoυμε τα 20 καλύτερα ‘ξένα’ (θ'ακολουθήσουν τα ελληνικά), μαζί με 5 αξιοσημείωτα EPs, αλλά και δύο προσωπικές απογοητεύσεις. Γενικά, θα μπορούσα να πω πως ήταν μια μέτρια χρονιά - λίγοι ήταν πραγματικά καλοί δίσκοι σαν σύνολο, περισσότερο ξεχώρισαν μεμονωμένα τραγούδια. Και ούτε λόγος να συγκρίνει κάποιος τιη φετινή “σοδειά” με τις κυκλοφορίες των προηγούμενων 4-5 χρόνων, χρονιές που στο τέλος τους δυσκολευόμουν να βγάλω τη λιστά εξαιτίας της...πολυκοσμίας. Παρόλα αυτά, μουσικάρες βρίσκεις πάντοτε κι έτσι και συνέβη και φέτος, απλώς σε μικρότερες δόσεις. Αυτά τα ολίγα, ιδού η λίστα:
1. Asunder, Sweet And Other Distress by Godspeed You! Black Emperor
O 5ος δίσκος της Καναδικής post-rock κολεκτίβας είναι απλά αριστουργηματικός, ένα ασύλληπτο μουσικό δημιούργημα στο οποίο δεν περισσεύει και δεν πάει χαμένη ούτε μία νότα... Κάποιοι λένε πως είναι η καλύτερη κυκλοφορία τους ως τώρα. Δεν ξέρω αν ξεπερνάει το σοκ και το δέος που μου προκάλεσαν τα τρία πρώτα τους (F♯ A♯ ∞/1998, Lift Your Skinny Fists Like Antennas to Heaven/2000, Yanqui U.X.O./2002), αλλά όπως και να'χει το Asunder, Sweet And Other Distress μ'εκανε να το ακούω σχεδόν κάθε βράδυ επί ένα μήνα και να ευχαριστώ τον Θεό που οι αγαπημένοι μου GY!BE δεν διαλύθηκαν τελικά ποτέ, όπως ακουγόταν πολύ έντονα στα τέλη των 00's.
[read full review]
2. Seeds Flowers and Magical Powers of The Dandelion by Dandelion
Δώδεκα υπέροχα γκαραζο-ψυχο-ποπ-σερφ διαμαντάκια, το καθένα με τη δική του ξεχωριστή μαγεία και συνθετική έμπνευση, τραγουδισμένα από υπέροχες φωνές. Ακούγεται νεράκι οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας, δημιουργώντας σου άμεσα και αδιαπραγμάτευτα ένα πανέμορφο trippy feelgood συναίσθημα. Oι φίλοι μου, αλλά και οι ίδιοι οι Dandelion, μιλάνε για τις έντονες επιρροές τους από τα 60's, οκέι είναι εμφανείς οι συγκεκριμένες αναφορές καθώς ακούς το δίσκο, αλλά για μένα το πάνε και ένα βήμα παραπάνω. Από το Sydney, με αγάπη...
3. Arena Negra by The Myrrors
Όλα ξεκίνησαν ένα πρωινό του Οκτωβρίου, όταν και βρήκα στο χρονολόγιο του φου-μπου μου την εξής αφιέρωση-παρότρυνση: "mike akouse olo ton dikso opote eukairiseis, me polli agapi, spir"... Ακολούθησα με κλειστά μάτια και ανοιχτά αυτιά τη συμβουλή του αγαπημένου φίλου Σπύρου και έτσι χάθηκα σε αυτό το ανείπωτο psychopost συνοθύλευμα που έφτιαξαν οι Αμερικανοί The Myrrors με τον δεύτερο δίσκο τους Arena Negra. Απίστευτος δίσκος παιγμένος από αληθινούς παιχταράδες, ακόμα σιχτιρίζω τον εαυτό μου που δεν πήγε στο live τους στο Death Disco στις 15 Οκτωβρίου.
4. Hypnophobia by Jacco Gardner
Ο αγαπημένος 'Ιπταμένος Ολλανδός' του Basement επέστρεψε 2 χρόνια έπειτα από το εμβληματικό του ντεμπούτο Cabinet Of Curiosities με το Hypnophobia. Δεν ξέρω αν ξεπερνά τον πρόγονό του, αλλά είναι ένας σχεδόν αψεγάδιαστος δίσκος, τα αυλάκια του οποίου στοιχειώνουν τα καλειδοσκοπικά sixties του Barett, των Beatles και των Byrds. Ο Jacco όμως έχει και το δικό του κομμάτι του παζλ να προσθέσει, χτίζει το δικό του ονειρικό κόσμο στο σήμερα και σε τραβάει σε αυτόν από την πρώτη κιόλας νότα του δίσκου.
5. Blowing Your Mind Away by Paul Orwell
H περίπτωση του νεοεμφανιζόμενου Λονδρέζου Paul Orwell θα μπορούσε να χαρακτηριστεί one of a kind: Συνθέτει και γράφει τους στίχους, παίζει όλα τα όργανα μόνος του, κάνει παραγωγή, αυτομανατζάρεται κι όμως πουλάει τρελά με τα 'out of stock' και τα 'sold out' να πηγαίνουν σύννεφο, έβγαλε το δίσκο μόνο σε βινύλιο και δεν τον βρίσκεις ούτε στο youtube, ούτε στο spotify, ούτε πουθενά, ακούει μόνο 60's και δεν ξέρει ποιοι είναι οι Allah Las... Γράφει βέβαια κομματάρες, εθιστικούς σιξτίζοντες ύμνους και γι'αυτό τον βρίσκετε σε αυτή τη θέση της λίστας.
read full review
read interview
6. Revivalised by The Wheelers Of Oz
Άλλο ενα εντυπωσιακό ντεμπούτο για τη χρονιά που μας αποχαιρετάει. Ψυχεδελικές surf oμορφιές από το Perth της Αυστραλίας, προλαβαίνουν μέσα σε μόλις 33 λεπτά με 8 κομμάτια να σε πείσουν πως ήρθαν για να μείνουν και πως έχουν το κάτι παραπάνω από άλλες μπάντες του ειδους που ξεπηδουν από παντού τα τελευταία 4-5 χρόνια.
read interview
7. The Man From U.N.C.L.E. (O.S.T.) by Daniel Pamberton
Σουπερ έκπληξη η συγκεκριμένη κυκλοφορία, στοιχειωσε τον αέρα του BSMNT για ένα μήνα και βάλε, το soundtrack του Βρετανού μουσικού Daniel Pamberton για την ταινία του Guy Ritchie The Man From U.N.C.L.E. Δύσκολο να περιγράψεις τι συμβαίνει εδώ, ένα μαγικό συνοθύλευμα ατμοσφαιρικής cinematic αίσθησης και noir αγωνίας, με τις απαραίτητες και υπέροχες spaghetti πινελιές. Από την άλλη μου είναι πολύ εύκολο να σας προτρέψω αβλεπί να ακούσετε αυτή τη δισκάρα, αψηφώντας τη μέτρια ταινία...
8. Paper Mâché Dream Balloon by The King Gizzard And The Lizard Wizard
Οι Αυστραλοί δισκογραφουν ασταμάτητα και μπορουν να μας εντυπωσιάζουν με χίλιους δυο τρόπους. Αυτή τη φορά με τρυφερές psychedelic pop μελωδίες, με φλάουτα, πληκτράκια και πνευστά... Κομψοτέχνημα!
9. Multi Love by Unknown Mortal Orchestra
Σταθερά περιπτωσάρες και μουσικάρες οι Νεοζηλανδοί με έδρα τις ΗΠΑ Unknown Mortal Orchestra, αγαπημένοι του BSMNT από το 2011, οπότε και μας έδωσαν το απίστευτο self-titled debut τους. Ακολούθησε μάλλον ο καλύτερός τους δίσκος ως τώρα, το II (2013), και φτάνουμε στο Multi Love, το οποίο χωρίς να ‘πιέζεται’ και να ‘αγχώνεται’ ιδιαιτέρως εδραιώνει τους UMO ως μία από τις πιο ενδιαφέρουσες μπάντες των 10’s. Το ομώνυμο Multi Love και το τελευταίο Puzzles είναι έπη για πολλά ριπίτ...
read full review
10. The Magic Whip by Blur
Με μεγάλη χαρά διαπίστωσα ακούγοντας αυτό το δίσκο πως η πολυαναμενόμενη και χιλιοειπωμένη -από τους ίδιους- επιστροφή ενός εκ των αγαπημένων μου 90’s συγκροτημάτων δεν ήταν μια αρπαχτή, ουτε μία ‘κριση’ ματαιοδοξίας. Ήταν μία τίμια και αξιοπρεπέστατη κυκλοφορία, η οποία αν μη τι άλλο είχε λόγω ύπαρξης και πανέμορφα τραγούδια.
11. King Of Elephant Blues by Arnold Fish
Φοβερός δίσκος από τον πρωτοεμφανιζόμενο Γάλλο, ονειρική ψυχεδελική ατμόσφαιρα, με κορυφαία στιγμή το δαιμόνιο και ζοφερό The Guitly/Il Colpevole, που προς μεγάλη μας χαρά και τιμή βρίσκεται στη συλλογή μας Music From The Basement.
read interview
12. The Madcaps by The Madcaps
Πανέμορφη και υπερεμπνευσμένη Γαλλική “σανίδα” (σ.σ. surf-garage), από τους πρωτοεμφανιζόμενους Madcaps. Και εδώ, όπως και στην περίπτωση του Arnold, χίλια ευχαριστούμε για το κομμάτι που μας έδωσαν για τη συλλογή μας, το υπέρατατο Melody Maker, τραγούδι που αν διαβάσεις τους στίχους είναι σαν να διαβάζεις την ιστορία του Υπoγείου...
13. Musique de Film Imaginé by The Brian Jonestown Massacre
O αέναα πειραματιζόμενος και πολυσχιδής Anton Newcombe αυτή τη φορά καταπιάνεται με το French cinematic, φτιάχνει το soundtrack για μία φανταστική ταινία και το αποτέλεσμα είναι εξαίσιο. Στα αξιοσημείωτα η συνεργασία του με την ταλαντούχα Γαλλίδα τραγουδίστρια Soko, απ'την οποία ακούμε και ίσως το κορυφαίο κομμάτι του δίσκου, το σπαρακτικό Philadelphie Story.
read full review
14. Traité De Guitares Triolectiques by Pascal Comelade & Le Liminanas
Ο Γάλλος μουσικός Pascal Comelade συνεργάζεται με τους αγαπημένους μας Le Liminanas και το αποτέλεσμα είναι ένα μικρό (ορχηστρικό κατά... 99%) αριστουργηματάκι. Mega ψυχεδέλεια, παραμορφωμένες κιθάρες και ξεκούρδιστα πλήκτρα από παντού σε κυνηγούν και με την αγχωτική υπόκρουση-υποστήριξη δαιμονισμένων τυμπάνων τελικά σε οδηγουν σ’ένα απεγνωσμένο repeat του δίσκου.
15. Algiers by Algiers
Αμερικάνικος νότος, σκότος και δέος, από το τρομακτικό ντεμπούτο των Algiers. Το Blood ‘προεξέχει’, αλλά όλος ο δίσκος είναι μία ασύλληπτη -πρωτότυπη και ιδιάζουσα- μουσική εμπειρία.
read full review
16. The Days Of Yesteryear by The Mystic Braves
Τα ‘καρντάσια’ απ’το L.A. κυκλοφόρησαν τον 3ο δίσκο τους, και αυτό από μόνο του είναι πολύ καλό νέο. Το Days Of Yesteryear δεν καταφέρνει να μας κάνει να ξεχάσουμε το self-titled ντεμπούτο τους, με το οποίο μας συστήθηκαν το 2012 (αυτό μάλλον δεν θα συμβεί ποτέ ούτως ή άλλως), είναι ίσως λίγο καλύτερος σαν σύνολο από το Desert Island του 2014, δεν έχει όμως το κομμάτι-αριστούργημα για να μας...αποτελειώσει, και αυτός ίσως είναι ο λόγος που το συγκεκριμένο άλμπουμ δεν είναι ψηλότερα σε αυτή τη λίστα.
read full review
17. Lovebyrd by Lovebyrd
Ένα ακόμα αξιοσημείωτο debut για το 2015, εκ Γερμανίας προερχόμενο, krautpop (και όχι μόνο) εμπνευσμένες συνθέσεις, το ντουέτο των Steffi Krauth & Mark Wernet μας δίνει 10 πανέμορφα κομμάτια και μας ανοίγει μια νέα μεγάλη πόρτα προς εξερεύνηση και νέα μουσική περιπέτεια (η συνέντευξή τους είναι στο mail μου εδώ και μια βδομάδα, stay tuned coming soon).
18. Anthems For Doomed Youth by The Libertines
Άλλη μία πολυαναμενόμενη και ιστορική επιστροφή, μαζί με αυτη των Blur, μας επιφύλασσε το 2015. Και ήταν και αυτή πανέμορφη και πέρα για πέρα έντιμη, οι θρυλικοί Libertines μας έδωσαν τον 3ο δίσκο τους 11 χρόνια έπειτα από το self-titled Libertines του 2004 και το μόνο που έχω να πω είναι πως πέρασα πολύ καλά μαζί του, πολλές ακροάσεις που με έκαναν να σιγουτραγουδώ τους στίχους και κρυφοχορεύω μόνος μου...
read full review
19. Love And Death And All The Rest by The Dead Ghosts
Οι Dead Ghosts μ’αρέσουν πολύ from -almost- day one (2010), αλλά ποτέ δεν κατάφεραν να με κάνουν να τους λατρέψω. Αυτό δεν συνέβη ούτε με τον εν λόγω δεύτερο δίσκο τους, απ’την άλλη σηκώνω τα χέρια ψηλά (και τεντώνω τα αυτιά) με το πόσο αξιόπιστοι και συνεπείς στο έργο τους εμφανίζονται και αυτή τη φορά. Γκαραζιές made in Canada (Vancuver) και τα μυαλά στα κάγκελα.
20. Mercy Mountain by Moses Gunn Collective
Feelgood ψυχεδέλεια που συχνά και πανέμορφα φλερτάρει με την indie, Moses Gunn Collective ladies and gentlemen, from Brisbane, Australia, a debut not to miss...
5 EPs
1. Silhuettes by Apache Sun [read interview]
2. Sir Robin & The Long Bowmen (self titled) [read interview]
3. Blown Rose by Blossoms [read interview]
4. Magnolia Melancholia by Jamie T
5. Lucidly Experiencing Magic And Truth by LEMAT [check Nice To Meet You]
The Disappointments
1. Currents by Tame Impala
Μεγάλη (και σεβαστή) η αλλαγή, but not my cup of tea.
2. Dodge And Burn by The Dead Weather
Διαδικαστικός και ανέμπνευστος δίσκος. Έχω την εντύπωση πως ο White περισσότερο ασχολήθηκε με το promotion του άλμπουμ, παρά με τα τραγούδια αυτά καθαυτά...
read full review
